Του Στράτου Βαλτινού

Ουσιαστικά , αλλά όχι τυπικά, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει διασπαστεί.  Ο Στέφανος Κασσελάκης μάλλον αδιαφορεί για το πως λειτουργεί το κόμμα του , αν ενδιαφέρονταν θα το είχε μετατρέψει σε πολιτικό εργαστήριο.  Επιδεικνύει έντονη νευρικότητα και σύγχυση, καθώς μετά τον Στέφανο Τζουμάκα , στέλνει στην επιτροπή δεοντολογίας τους Σκουρλέτη , Φίλη και Βίτσα γιατί αντιπολιτεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ “επί πέντε χρόνια”, για να επισημάνει και την αδυναμία του Τσίπρα να τους διαγράψει δηλαδή. Αλλά το επιχείρημα είναι φαιδρό όταν μεταξύ άλλων ισχυρίζεται πως “ο κόσμος διψά να αναδείξουμε θέματα, να κάνουμε αντιπολίτευση. Κι εγώ περισσότερο από όλους..” . Μάλλον ως εμπαιγμός ακούγεται.  Μια πολύ επώδυνη περίοδος για την Αριστερά είναι πλέον γεγονός.

Κόμμα στο κενό

Ο Κασσελάκης μετά την εκλογή του δεν παρουσίασε κανένα σχέδιο δράσης, καμία ιδέα , καμία πολιτική πρωτοβουλία , ούτε για το πως θα κάνει αντιπολίτευση, ούτε πως πρέπει να λειτουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βυθίζεται όλο και περισσότερο δημοσκοπικά, κάτι που αναμένεται να γίνει γνωστό τις επόμενες ημέρες. Η “Ομπρέλα” συνέταξε ένα κείμενο με στόχο να το παρουσιάσει υπογεγραμμένο στην Κεντρική Επιτροπή στις 11-12 Νοεμβρίου, όπου καταθέτει τις θέσεις της . Η κατάθεση κειμένων στα όργανα του κόμματος είναι μια ιστορία δεκαετιών, αποδεκτή και εδραιωμένη. Είναι προφανές ότι ο Κασσελάκης βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση  και αδυναμία διαχείρισης της κρίσης.

Ίσως ο Κασσελάκης φαντάζονταν ότι η ηγεσία είναι κάτι σαν διαφήμιση. Βλέπεις το προιόν και μετά το αγοράζεις χωρίς σκέψη. Είναι ακραία προσβλητικό να αθωώνει τον εαυτό του επειδή στα 25 του χρόνια ζητούσε σαρωτικές απολύσεις στο δημόσιο ή επειδή τάσσονταν υπέρ των μνημονίων ή εναντίον του Τσίπρα και τώρα να προσποιείται τον αναγεννημένο Κασσελάκη, προφανώς για τις ανάγκες του νέου του ρόλου. Αν πράγματι είχε μετανοιώσει θα αποκήρυσσε τις παλιές του θέσεις όταν ανακοίνωσε την υποψηφιότητά του , όταν  και παρουσίασε το βιογραφικό του, το όποιο βιογραφικό του. Γιατί και για αυτό υπάρχουν αθέατες όψεις απ ότι φαίνεται.
Ακόμη δεν έχει αντιληφθεί ότι οι ευθύνες μιας ηγεσίας δεν εξαντλούνται στις περικοκλάδες των αναρτήσεων , αλλά στην καθημερινή, εξαντλητική δράση, συνεργασία, την επεξεργασία πολιτικής και σχεδίου για το μέλλον της χώρας. Ένα σημαντικό όμως μέρος του προβλήματος μετακυλίεται πλέον στους υποστηρικτές του, oι οποίοι διαπιστώνουν ότι ο νέος τους ηγέτης  δεν είναι αυτός που είχαν οραματιστεί όταν τον ψήφιζαν.
Η “Ομπρέλα” από την πλευρά της νοιώθει την απώλεια του κόμματος , to οποίο έχασε μέσα από τα χέρια της , καθώς ήταν ιδρυτική δύναμη.  Και θεωρεί ότι αυτή η απώλεια δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή. Διαφωνίες είχε και με τον Τσίπρα και σε πολλά δικαιώθηκε, αλλά η τάση αναχωρητισμού και η επακόλουθη διάσπαση, είναι απολύτως λανθασμένη. Θα ήταν πολύ πιο αποδοτικό να μείνει εντός του ΣΥΡΙΖΑ και να δώσει τη μάχη για την αλλαγή συσχετισμών. Προφανώς τίποτα δεν έχει κριθεί, πριν υπάρξουν τελικές και σίγουρα επώδυνες αποφάσεις. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ     είναι ήδη ρευστοποιημένος, απειλείται με διάλυση και η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί εμβρόντητη ένα πολιτικό και κομματικό σύστημα να βυθίζει τη χώρα σε πολλαπλή κρίση.

Οι φήμες για νέες αποκαλύψεις σχετικά με τις οικονομικές δραστηριότητες του Κασσελάκη οργιάζουν, αλλά αυτό μπορεί να επιδράσει όταν καταθέσει το πόθεν έσχες τους επόμενους μήνες, όπως έχει υποχρέωση από το νόμο.  Νωρίτερα όμως και μάλιστα εντός του Νοεμβρίου, η Αριστερά μπορεί να βρεθεί στο ιστορικό περιθώριο σε βαθμό που δεν έχει ξανασυμβεί στην μεταπολίτευση. Ο Κασσελάκης θα είναι στο επίκεντρο. Και θα είναι μάλλον αρνητικά. Μόλις όμως ο νέος πρόεδρος αρχίζει να χάνει έναν δύο υποστηρικτές του, τότε θα καταλάβουμε ότι ο χρόνος του στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μετρημένος. Αλλά αυτά είναι σενάρια, γιατί προς το παρόν ο πόλεμος μαίνεται χωρίς έλεος….