Του Στράτου Βαλτινού


 Στην κοινοβουλευτική ομάδα , ο Κασσελάκης , παρουσίασε ως δόγμα του το τρίπτυχο  “ενότητα -πρόταση -δράση”. Στην πράξη, τίποτα από αυτά δεν κάνει. Ο Στέφανος Κασσελάκης ανακοίνωσε από τη Νέα Υόρκη ότι ιδρύει πολλά μικρά think tanks ένα ανά θέμα, άγνωστο πόσα και τοποθετεί επικεφαλής τη νεαρή επιστήμονα Διάνα Βουτυράκου .  Η λογική λέει ότι  πρώτα  έπρεπε να βρει τις θεματικές ενότητες, τα μέλη και το προσωπικό που θα εργαστεί και μετά γίνονται ανακοινώσεις.

Το κόμμα βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου , χιλιάδες μέλη αποχωρούν και ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παίζει με τα νεύρα όλων. Ούτε παραγωγή πολιτικής παρά μόνο επικοινωνία με τον ίδιο να αυτοπροβάλλεται. Τα πρώτα δείγματα είναι απογοητευτικά. Τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ πέφτουν, η  δημοσκοπική κρίση θα γίνει σύντομα κρίση του Κασσελάκη. Η επικοινωνιακή καταιγίδα κόπασε και μένει ένας σχεδόν απολίτικος πρόεδρος.  Η απολίτικη  προεδρία θα εξαϋλωθεί από την πολιτική καταιγίδα , με επίκεντρο τεράστια προβλήματα που δύσκολα αντιμετωπίζουν ακόμη και υπερδυνάμεις. Πόλεμοι, ανισότητες,  κλιματική κρίση,  ρήγματα στην κοινωνική συνοχή, διάλυση του κοινωνικού κράτους, καθεστωτισμός και πλήγματα στο κράτος δικαίου  απαιτούν στιβαρά κόμματα, στιβαρούς ηγέτες με σοφία και σχέδιο  και όχι προσωποπαγείς μηχανισμούς, κάτι σαν ιδιωτική επιχείρηση με λειτουργία τμημάτων . 

Η εσωκομματική κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι εκτός ελέγχου. Μέλη των οργανώσεων παραιτούνται και εγκαταλείπουν το κόμμα. Η ενότητα είναι πράξη και όχι λόγια. Ευθύνες έχουν όλοι. Αλλά έχει σημασία πως κινείται ο ίδιος ο νέος πρόεδρος.

Τα κόμματα παράγουν πολιτική μέσω των συλλογικών οργάνων, των συνεδρίων.  Ο Κασσελάκης προοσπαθεί να μιμηθεί τον Τσίπρα για την ακρίβεια την αποτυχία του Τσίπρα που ίδρυσε το δικό του thnik tank και τώρα αγνοείται. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει την ψευδαίσθηση ότι όσο απομακρύνεται από την λειτουργία του κόμματος, ιδρύοντας παράλληλους μηχανισμούς, τόσο το καλύτερο για τον ίδιο. Το πολιτικό βάθος που απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες δεν το έχει και δεν θα το αποκτήσει. Η ρηχότητα στην πολιτική είναι μιας χρήσεως , δεν διαρκεί και κυρίως όταν αποκαλύπτεται προκαλεί κρίση πολλαπλάσιας ισχύος.

Οι πόλεμοι και οι επιπτώσεις του δεν φαίνεται να απασχολούν τον Στέφανο Κασσελάκη. Θα είχε νόημα να συγκροτήσει ένα thnik tank που θα μελετήσει τις πολεμικές κρίσεις και τα ευρωπαικά θέματα και να εισηγηθεί πολιτικές για την ειρήνη, την ακρίβεια, τις πολιτικές του κόμματος για τον χειμώνα που έρχεται και θα είναι ασήκωτος οικονομικά για εκατομμύρια Έλληνες. Ακόμη και η αναφορά του ότι η επόμενη μάχη είναι οι ευρωεκλογές, μετά από τις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση, αυτό δεν συνοδεύθηκε από μια αναφορά στο πως βλέπει ο ίδιος την ΕΕ. Κανείς δεν ξέρει αν έχει στοιχειώδεις γνώσεις . Αλλά ενόψει των ευρωεκλογών θα κληθεί , θέλει δεν θέλει να πάρει θέσεις. Δεν μπορεί να κρύβεται συνεχώς.

Η παραλυσία της κομματικής λειτουργίας και μετάθεση των εξουσιών στο γραφείο ενός προέδρου που δεν διαθέτει πολιτική σκέψη, εμπειρία και γνώση για να διευθύνει ένα κόμμα, δεν αποτελεί καμία εγγύηση.
Σύντομα ο Στέφανος Κασσελάκης θα βρεθεί στην δύσκολη θέση να απολογηθεί γιατί δεν ανεβαίνουν τα ποσοστά του κόμματος, αντίθετα πέφτουν. Ο εσωτερικός εχθρός είναι μια βολική δικαιολογία , αλλά έχει προηγηθεί ο Τσίπρας , ο οποίος μετά παραιτήθηκε όμως.
Τώρα έχουμε μια εικόνα πλήρους σύγχυσης, καθίζησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ασκεί τον θεσμικό του ρόλο , της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα σενάρια για το μέλλον του, για τις σχέσεις με το ΠΑΣΟΚ δίνουν και παίρνουν. Ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καταλάβει το αυτονόητο. Πως όταν τα σενάρια κυριαρχούν, το πρόβλημα δεν το έχει το κόμμα γενικά, ούτε οι πιθανοί σύμμαχοι, ούτε φυσικά οι αντίπαλοι. Το έχει ο πρόεδρος , δηλαδή ο Στέφανος Κασσελάκης.