Του Σωτήρη Σιδέρη

Πτώση  των ποσοστών της κυβέρνησης, που παίζει  χωρίς αντίπαλο,  καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις.  Παρά την θορυβώδη και καταιγιστική προπαγάνδα της ότι δεν ευθύνεται ποτέ και για τίποτα και είναι υπεράνω κρίσεων , δεν είναι πλέον πειστική. Η ραγδαία πτώση της, στο 34,5% στην δημοσκόπηση της Prorata,  έναντι 15,5% του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει πάψει να πείθει  και αν ο ίδιος αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες του, του τις καταλογίζει ο κόσμος. Ο εφιάλτης κάθε κυβέρνησης στην δεύτερη τετραετία της ήρθε πολύ νωρίς για τον Μητσοτάκη.

 Η απουσία αντίπαλου δέους είναι πραγματική κατάσταση και όχι επινόηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αδύνατον να κριθεί, δεν λειτουργεί καν πολιτικά, δεν παράγει πολιτική. Έχει έναν νέο πρόεδρο που λειτουργεί μέσα από τα social media, που λοιδορείται από τη ΝΔ και τα ΜΜΕ, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα βρίσκεται σε κρίση. Οι ενδείξεις οδηγούν στην εκτίμηση ότι η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά η αντανάκλαση μιας  πολυπαραγοντικής κρίσης από κάτω προς τα επάνω που συμπαρασύρει το πολιτικό σύστημα σε συνολική κρίση, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να είναι ήδη τραυματισμένος και εγκλωβισμένος στην αλαζονεία του.

Το ΠΑΣΟΚ είναι καθηλωμένο και μόνο τα σύμβολα παραπέμπουν στο κραταιό κόμμα. Το ΚΚΕ ανεβάζει ποσοστά, περίπου κατά 2% , ποσοστό πολύ μικρό για το μέγεθος της κρίσης του ΣΥΡΙΖΑ , γιατί από εκεί αυξάνει το ποσοστό του, οπότε είναι ερώτημα αν  θα το συγκρατήσει στην πορεία.  Η ακροδεξιά ζει και βασιλεύει και από τώρα τρομάζει η ιδέα μιας μεγάλης ανόδου τις ευρωεκλογές.  Οπότε έχουμε ενδείξεις αλλαγής του πολιτικού σκηνικού, που μπορεί υπό ορισμένες προυποθέσεις να ενισχυθεί και να προκαλέσει ρήξεις μέσα στα κόμματα .

Υπό αυτή την οπτική είμαστε σε κομβικό σημείο. Αν τα κόμματα με πρώτο τον ΣΥΡΙΖΑ καταφέρουν να ανασυγκροτηθούν μπορούν να αλλάξουν τα δεδομένα. Η προυπόθεση φυσικά είναι να γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, να ξεπεράσει την κρίση και να αντεπιτεθεί. Κάτι όμως που δεν φαίνεται ικανό να συμβεί μέχρι το τέλος του χρόνου, μέχρι δηλαδή να γίνει το συνέδριο για να δούμε αν θα υπάρξει συμβιβασμός και ενότητα ή διάσπαση ή και αποσύνθεση. Οπότε ο χαμένος χρόνος και οι απελπιστικά αργοί ρυθμοί στην αξιωματική αντιπολίτευση, δεν είναι υπέρ της. Να σημειωθεί πως η συζήτηση για το μέλλον και την ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ, έχει ξεκινήσει από το 2019 και ακόμη να καταλήξει. Συνέπεια, όλων αυτών ήταν η εκλογή Κασσελάκη…

Ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να επιβιώνει και έχει δυνατότητες ανάπτυξης, υπό τον όρο ότι η ράθυμη εικόνα του θα αλλάξει. Προς το παρόν ,  εμφανίζει σχετική μόνο κινητικότητα στην εκλογική του βάση. Δηλαδή αν και πολλοί ανέμεναν ότι η εκλογή Κασσελάκη θα διέλυε την εκλογική του βάση με την αποχώρηση των αριστερών ψηφοφόρων του, αυτό δεν φαίνεται να συμβαίνει, τουλάχιστον προς το παρόν. Κατά συνέπεια, όλα τα σενάρια είναι ανοιχτά.

Ο Μητσοτάκης φοβάται  - πεζοδρομιακή στάση έναντι Κασσελάκη.

Η έξαρση των κοινωνικών προβλημάτων, ακρίβεια που επιδεινώνεται, κόστος ζωής γενικότερα, ενίσχυση ανισοτήτων που δεν καλύπτονται σε καμία περίπτωση ούτε από τα επιδόματα, από τις πενιχρές αυξήσεις , είναι πλέον ο ορατός αντίπαλος της κυβέρνησης.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει επαναπαυθεί στην εκλογική του νίκη. Είναι χαρακτηριστικό το γεγονός ότι αυτός ο εγκλωβισμός τον αδρανοποίησε το καλοκαίρι με τις πυρκαγιές και της πλημμύρες, καθώς δεν μπόρεσε ούτε μια αλλαγή υπουργού να κάνει, ούτε καν να αποσύρει την υποστήριξή του από δημάρχους και Περιφερειάρχης που έχουν αποτύχει. Λίγες εβδομάδες μετά τις εκλογές, αντιλαμβανόμενος την έννοια του  πολιτικού κόστους, υπαναχώρησε και δεν έκανε καμία αλλαγή υπουργού, ενώ στήριξε και τα ανεπαρκή και αποτυχημένα στελέχη του στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Για πρώτη φορά, ο Μητσοτάκης φοβάται.
 
Αυτά όμως έχουν κόστος. Η επιλογή της κυβέρνησης να λοιδορεί την αξιωματική αντιπολίτευση δεν είναι πολιτική επιλογή. Γίνεται για τις ανάγκες ενός αγοραίου και  λαϊκίστικου λόγου υποτίμησης του αντιπάλου, χλευασμού και ειρωνειών για να ικανοποιηθούν τα χαμηλά ένστικτα του συντηρητικού ακροατηρίου. Το γεγονός επίσης ότι τα ΜΜΕ επιλέγουν να ακολουθήσουν αυτή την τακτική και να συντηρούν το νεκροζώντανο δόγμα του “Πολακισμού” προδίδει απουσία νέων ιδεών και επιμονή στην αγοραία πολιτική.
Σε κάθε περίπτωση , το πολιτικό σκηνικό είναι γκρίζο. Η κυβέρνηση δείχνει παραλυμένη, η κοινοβουλευτική της πλειοψηφία φροντίζει για όλα. Λίγοι Όμιλοι θα πάρουν πάνω από 11,5 δις ευρώ από το Ταμείο Ανάκαμψης, η ταξική πολιτική θεριεύει.
Η ΝΔ και ο Μητσοτάκης, όσο είναι στο Μέγαρο Μαξίμου δεν πρόκειται να αλλάξουν πολιτική μέχρι να φύγουν από εκεί. Η εικόνα φθοράς που είναι μεγάλη δεν φαίνεται προς το παρόν να τον τρομάζει, σίγουρα όμως τον ενοχλεί. Είναι βέβαιο ότι 2,5 μήνες μετά τις εκλογές, τίποτα δεν είναι ίδιο...