του Σπύρου Σουρμελίδη 

Πάντα αριστερά, μόνο αριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα της αριστεράς, δηλώνουν όσα στελέχη αρνούνται να αποδεχθούν τον Κασσελάκη, υψώνοντάς τη φωνή τους αλλά και τη γροθιά τους. Είναι ορατή η βαθιά διαφωνία, οι αντιφάσεις πλέον δεν κρύβονται, από την ώρα μάλιστα που η ικανότητα του Αλέξη Τσίπρα να παντρεύει  την Κυβερνησιμότητα με την αριστερή προέλευση, εξέπνευσε. Οι ψηφοφόροι δεν άντεξαν τις αντιφάσεις, μένει και στα στελέχη να το αντιληφθούν, ακόμα και αν πρέπει να προκύψει ένα διαζύγιο.  Μένει όμως μια πικρή γεύση από την αποτυχία. Γιατί το πρόβλημα εμφανίζεται να μην είναι η Κυβερνησιμότητα αλλά η ...Αριστερά!  Υπάρχει θέμα, αλλά αυτό αφορά  την "αριστερά που ξεχάστηκε στον χρόνο". Τους αριστερούς που αρνούνται  να επικαιροποιήσουν απόψεις, ιδέες, πολιτικές. Αυτούς που σήμερα εμφανίζονται δογματικοί, ζηλωτές, ακίνητοι στον χρόνο και στον χώρο.  

Είναι κρίμα που ένα κομμάτι της αριστεράς, για μία ακόμα φορά, επικαλούμενο την Αριστερά, τις αριστερές ιδέες, τον μαρξισμό, ξέχασε  πως ότι μένει ακίνητο πεθαίνει. Ακόμα και οι θρησκείες προσαρμόζονται, όσο και αν κάποιοι μένουν για πάντα κλεισμένοι στα μοναστήρια τους (κυριολεκτικά και μεταφορικά), αρνούμενοι να συμβιβαστούν με την "αμαρτία".

Είναι κρίμα  που η επιμονή στην ακινησία, δημιούργησε κενό, στο πολιτικό στερέωμα, το οποίο οι ψηφοφόροι απογοητευμένοι και θυμωμένοι, αποφάσισαν να το καλύψουν  με όποιο τρόπο μπόρεσαν. Αυτός που ηττήθηκε και στις βουλευτικές εκλογές και στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι γενικώς και αορίστως η αριστερά και οι αριστερές ιδέες. Είναι η άρνηση , η αδυναμία, αριστερών να ξαναδούν το υλικό που έχουν στα χέρια τους και στα κιτάπια τους, σε συνδυασμό με την πραγματικότητα γύρω τους.  
Αν οι αριστερές ιδέες δεν είναι χρήσιμες για την κοινωνία, τότε σωστά είναι μειοψηφικές. Αυτό θέλουν να αποδείξουν;   
Είναι κρίμα να επικρατούν οι ζηλωτές στον χώρο της Αριστεράς. Είναι κρίμα να αναδεικνύουν σήμερα με τη στάση τους και τα λεγόμενα τους, ότι πράγματι δεν ήθελαν να ξανακυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι  ήθελαν να εμποδίσουν τον Αλέξη Τσίπρα να ισορροπεί την κυβερνησιμότητα με την αριστερά. 
Ήθελαν και θέλουν ένα κόμμα -αυτοσκοπό. Μόνο που τέτοιο υπάρχει και λέγεται ΚΚΕ. Δοκιμάστηκε επίσης το 2015 (Λαφαζάνης, Στρατούλης και πολλοί άλλοι) με απόλυτη αποτυχία.  Αντιθέτως, δημιουργώντας πρόβλημα στον ΣΥΡΙΖΑ, μένει χώρος κενός για αλλες δυνάμεις και εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Ειναι οι δυνάμεις που διαμορφώσουν τον ΣΥΡΙΖΑ την επόμενη μέρα. 

Δεν είναι στραβός ο γιαλός...

Η πορεία δεν θα είναι καθόλου ευχάριστη, αν για μία ακόμα φορά άνθρωποι που πιστεύουν στην αριστερά, διαβάσουν τόσο, μα τόσο λάθος  τις εξελίξεις. 

Γράφαμε στις 3 Ιουλίου (εδώ στο omegapress "Η Αριστερα και η ξεχασμένη μάχη των ιδεών) ΠΡΙΝ απο την εμφάνιση Κασσελάκη:  "Η Αριστερά συνολικά, μαζί  και ο ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθεί να μείνει πιστή σε παραδοσιακές σταθερές ιδέες. Ξεχνώντας ότι τίποτα δεν μένει ακίνητο στον χώρο και στον χρόνο. Αρνούμενοι να επικαιροποιήσουν τις αξίες, να τις εντάξουν στο σήμερα, στην συγκεκριμένη εποχή. Το κρίσιμο ερώτημα αυτή την ώρα δεν είναι η δοσολογία αριστερών ή σοσιαλιστικών απόψεων. Αλλά η ίδια η ουσία τους. Τι είναι αυτό που κάνει την Αριστερά διακριτή απο την δεξιά; Πόσο χρήσιμη  και πόσο αποτελεσματική μπορεί να είναι; Στον ΣΥΡΙΖΑ (και στην Αριστερά) αγωνιούν για την  ...δοσολογία. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ σήμερα;  Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η στασιμότητα, που αποτυπώθηκε ακόμα και στα εκλογικά αποτελέσματα".

Γράφαμε τις τελευταίες ώρες, ΜΕΤΑ την εκλογή Κασσελάκη (Εύκολη νίκη του άγνωστου Κασσελάκη. Δύσκολη η επόμενη μέρα): " Αυτό που δεν έκανε ο συντεταγμένος και ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ, το έκαναν τα μέλη και οι φίλοι, που συμμετείχαν στις εσωκομματικές εκλογές. Καταψήφισαν τις πολιτικές που ήταν μειοψηφικές, επένδυσαν στην ελπίδα, αλλά με μεγάλο ρίσκο. Ψήφισαν για πρόεδρο τον έως χθες άγνωστο στην πολιτική και στον ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανο Κασσελάκη.  Η άνετη νίκη Κασσελάκη, διαβάζεται δυστυχώς και ως τεράστια ήττα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι σαν να πήγαν οι ψηφοφόροι στις κάλπες λέγοντας "Ας είναι οποιοσδήποτε, όχι όλοι εσείς που ξέρουμε! Γιατί ο Στ. Κασσελάκης, μέσα σε 20 μέρες κέρδισε την Έφη Αχτσιόγλου, τον Ε. Τσακαλώτο και τον Ν. Παππά".

Θυμηθήκαμε (και γι αυτό ξαναδιαβάσαμε) την μεγάλη διάσπαση του ΚΚΕ το 1991, διάσπαση που καθόρισε την πορεία συνολικά της αριστεράς και της επιρροής της στην ελληνική κοινωνία. 

 Γράφαμε (25.9 Omegapress): Η διάσπαση του 1991, δεν ηταν διάσπαση  των στελεχών και των μελών, αλλά της ευρείας κοινωνικής βάσης, που είχε πετύχει να δημιουργήσει η αριστερά, μετά την έξυπνη  απόφαση του Χ. Φλωράκη και Λ. Κύρκου να ενώσουν δυνάμεις, να εγκαταλείψουν  την διχόνοια που δημιουργήθηκε το 1968 (ΚΚΕ και ΚΚΕεσ) , δημιουργώντας τον ενιαίο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ. Η απόφαση τους ήρθε την ώρα που ο υπαρκτός Σοσιαλισμός, η Σοβιετική Ένωση κατέρρεε.  
...Η ελπίδα που γεννήθηκε απο την συμφωνία Φλωράκη-Κύρκου όπως αποτυπώθηκε στο Κοινό Πόρισμα του 1989 για τη συγκρότηση του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου... Έδωσε καρπούς εκλογικούς, κυρίως όμως δημιούργησε μια νέα πραγματικότητα στο πολιτικό σκηνικό. Στον κόσμο  της Αριστεράς, ο Συνασπισμός ήταν η ελπίδα και μια σημαντική πολιτική δύναμη  στη χώρα. 
...Όλο αυτό  σκόνταψε πάνω στις σκληρές απόψεις, πάνω στον τοίχο της επιμονής για την ιδεολογική καθαρότητα του ΚΚΕ.  Μικρή σχετική ομάδα στελεχών της ΕΑΡ (υπο τον Γ. Μπανιά) είχε διαφωνήσει με τις επιλογές Κύρκου και είχε αποχωρήσει απο το 1989". 

ΥΓ: Ορισμένα απο τα στελέχη της ΕΑΡ, που διαφώνησαν με τον Κύρκο το 1988-89, βρέθηκαν στην συνέχεια μετά το 1991 στον Συνασπισμό και σχεδόν όλοι, χρόνια αργότερα (το 2006) στον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ και στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρωτοστατούν σήμερα στα γεγονότα...