Του Σωτήρη Σιδέρη

Το σύνθημα ακούστηκε σαν εντολή. “Άλλαξέ τα όλα” φώναζαν οι οπαδοί του  στην επινίκια συγκέντρωση έξω από τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Η επικοινωνιακή καταιγίδα  του Στέφανου Κασσελάκη τελείωσε, αλλά ήδη πρόλαβε και  άλλαξε πολλά , ως προς τον τρόπο που βλέπουμε τα κόμματα, τους ηγέτες  και τα κόμματα που θέλουμε να μας κυβερνούν, χωρίς να έχει κλείσει αυτός ο κύκλος.   Σύντομα  ο νέος πρόεδρος,  θα υποχρεωθεί να δώσει απαντήσεις σε δύο επίπεδα.  Πρώτο, προς την κοινωνία η οποία θα τον κρίνει. Δεύτερο, στο κόμμα του, όπου ή θα τα αλλάξει όλα όπως  απαιτούσαν οι ψηφοφόροι του και προειδοποιούν συνεργάτες του ή θα “παραχωρήσει” το κόμμα σε συνεργάτες του για να κάνει ο ίδιος υψηλή πολιτική και ανάλογα να παρεμβαίνει.

Όμως κανείς , ούτε βουλευτές που τον στηρίζουν, ούτε συνεργάτες του, ούτε ο ίδιος έχουν αποσαφηνίσει τι είδους αλλαγές θέλει να κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ. Τους όρους δεξιά -αριστερά τους αποφεύγει. Όπως αναφέρουν συνομιλητές του , τα πρώτα δείγματα επιβεβαιώνουν ότι ο Κασσελάκης νοιώθει περισσότερο ως CEO πολυεθνικής, παρά ως επικεφαλής κόμματος που έχει μια ολόκληρη κοινωνία, κράτος και θεσμούς πάνω από το κεφάλι του, στο βαθμό φυσικά που του αναλογεί. Τα ερωτήματα έρχονται και είναι αμείλικτα.

Μια τυπική ιεράρχηση

Η ιστορία έχει αποδείξει ότι πολλές φορές υπάρχει χαώδης απόσταση μεταξύ διακηρύξεων και εφαρμοσμένης πολιτικής, μεταξύ προθέσεων και πραγματικότητας , μεταξύ ανάπτυξης και οπισθοδρόμησης. Έχει επίσης αποδείξει ότι σε χρόνο ρεκόρ οι αποστάσεις και το χάος μπορούν να μηδενιστούν και να εξαφανιστούν οι βεβαιότητες, τα πρόσωπα, οι εικόνες , η επικοινωνία. Η πολιτική είναι μια άγρια αρένα που έχει πολλούς εχθρούς, φανερούς και μη αντιπάλους και είναι ανελέητη. Η επικοινωνία καλλωπίζει τέρατα, αμβλύνει εντυπώσεις, κατασκευάζει άλλες.  Πρόσκαιρα ναι, για πολύ όμως όχι.
Υπό αυτή την οπτική είναι φυσιολογικό ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, να επιδιώξει και να έχει στο πλευρό του  τα στελέχη που τον στήριξαν και να σχεδιάσει τις αλλαγές που θέλει στο κόμμα. Με ποιο κριτήριο όμως θα εισηγηθεί κάποιες αλλαγές και τι περιεχόμενο θα έχουν ; κανείς δεν απαντά. Ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ , που δεν διαθέτει και το καλύτερο πολιτικό κριτήριο εμφανίστηκε πολλές φορές ως υποστηρικτής των αλλαγών που θέλει να κάνει ο Κασσελάκης. Ούτε αυτός όμως, ούτε κανείς άλλος προσδιόρισε ποτέ τι είδους αλλαγές θέλει. Από την πλευρά των ηττημένων, είναι ανάγκη να αφεθεί ο νέος πρόεδρος να παρουσιάσει το σχέδιό του, αν έχει, να είναι ανεκτικοί σε αλλαγές προσώπων, αλλά ταυτόχρονα έχουν καθήκον να ελέγξουν την ποιότητα του σχεδίου και να υπάρχουν θετικά , να τα στηρίξουν.

Ας ιεραρχήσουμε κάπως μια λίστα πιθανών αλλαγών.
1. Υπάρχει ζήτημα αλλαγής του τίτλου του κόμματος;
2 Υπάρχει ζήτημα αλλαγής του ιδεολογικού προσανατολισμού, δηλαδή να σταματήσει ο προσδιορισμός ως αριστερού κόμματος;
3 Υπάρχει θέμα αλλαγών των οργάνων, του τρόπου εκλογής των μελών της Κεντρικής Επιτροπής, της Πολιτικής Γραμματείας, του Γραμματέα; τα όργανα θα αλλάξουν και θα ιδρυθούν νέα; γι αυτό και αυτό ακούστηκε
4. Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές με τη ΝΔ ή ο Κασσελάκης θα αφήσει ανοιχτό το ενδεχόμενο μελλοντικής συνεργασίας;
5. Υπάρχει ζήτημα αλλαγής προγραμματικών θέσεων σχετικά με το κοινωνικό κράτος, τα δημόσια αγαθά, τον ρόλο του ιδιωτικού τομέα στην υγεία , την παιδεία κλπ.
Σε όλα αυτά και σε πολλά άλλα, όπως σχέσεις με τα ΜΜΕ, θέματα δικαιοσύνης, αντιπολίτευση προς τη ΝΔ, σχέσεις με τα άλλα κόμματα, κοινοβουλευτική δράση ,  ανισότητες, πελατειακό κράτος, διεθνείς σχέσεις της χώρας και εξωτερική πολιτική, ο Στέφανος Κασσελάκης θα κληθεί να δώσει απαντήσεις. Δεν μπορεί να αναρτά στο άπειρο σχόλια στο ίντερνετ επί παντός επιστητού και να είναι αποδεκτά ως τρόπος άσκησης πολιτικής ή αντιπολίτευσης. Όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης...


Η ασάφεια που επικρατεί επιτρέπει την εκτίμηση πως ούτε ο ίδιος ο Κασσελάκης γνωρίζει τι ακριβώς θέλει να κάνει. Συνομιλητές του λένε ότι θα αναθέσει ρόλους σε πρόσωπα και κομματικά όργανα , θα τα αξιολογεί και θα αντιδρά ως Διευθύνων Σύμβουλος. Αν δεν τον ικανοποιούν θα κάνει άμεσα αλλαγές. Επειδή όμως τα κόμματα, όσο και αν διέρχονται κρίση, κρίση  ταυτότητας, πολιτικής και προγραμματική , είναι βέβαιο ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν με οργανόγραμμα επιχείρησης. Πιέζονται από συμφέροντα, λόμπι, αλλά δεν έχουν ακόμη αυτοκαταργηθεί.
Η επικοινωνία καταστρέφει την πολιτική. Ενίοτε όμως η πολιτική εκδικείται. Και αυτό θα είναι ίσως το πιο κομβικό ζήτημα που θα απασχολήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν δηλαδή θα παραμείνει ένα πολιτικό κόμμα με νέα δομή, με νέο σχέδιο ίσως, ανανεωμένο και δυναμικό, ή θα ρευστοποιηθεί μεταξύ ίντερνετ διάψευσης προσδοκιών.