Του Σπύρου Σουρμελίδη

Πρώτον, λειτουργεί η έννοια της συνεργασίας. Όχι  όλοι με όλους, όχι χωρίς κόκκινες γραμμές ή προτεραιότητες, αλλά λειτουργεί. Δεύτερον, η απλή αναλογική αντιμετωπίζεται ως θεσμικός μοχλός που οδηγεί σε συνεργασίες. Τρίτον, η δεξιά μοιράζεται κοινή ατζέντα με την ακροδεξιά. Τέταρτον, οι σοσιαλιστές μοιράζονται κοινή ατζέντα με την αριστερά. Φυσικά και υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές, φυσικά και δεν μπορούν και δεν θέλουν να συνεργαστούν οι αριστεροί με τους δεξιούς. Είναι απολύτως λογικό.  Πρέπει όμως να σταθούμε στις πολιτικές διεργασίες που συντελούνται στην Ισπανία. Ήταν η κινητοποίηση του κόσμους της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς, που σταμάτησε την άνοδο της ακροδεξιάς. Η συμμετοχή των ψηφοφόρων ήταν μεγαλύτερη από το 2019 , μεγαλύτερη από τους υπολογισμούς των ερευνητών. Η μεγάλη συμμετοχή άλλαξε  τις ισορροπίες. 

Το Λαϊκό Κόμμα (PP), κατάφερε να συγκρατήσει  δυνάμεις να μην φύγουν προς την ακροδεξιά. Σίγουρα έχοντας μια σκληρή ατζέντα, που σε πολλά σημεία ταιριάζει με εκείνη του VOX. Διεργασίες συντελούνται και στην αριστερά και κεντροαριστερά. Οι σοσιαλιστές δεν μπορούν να καλύψουν ένα μέρος  των πολιτών που ζητά ποιος ριζοσπαστικές λύσεις. Το θέμα των σπιτιών, των ενοικίων, των εξώσεων, αλλά και των καταλήψεων, απασχολεί συγκρουσιακά την κοινωνία. Όπως και η ανεργία ειδικά στους νέους που φεύγουν μαζικά από την Ισπανία. 

Γι αυτό και η Γιολάντα Ντίαζ, αποφάσισε  να δημιουργήσει ένα αριστερό κόμμα, το SUMAR, το οποίο πήρε  το ίδιο ποσοστό με το VOX.  
Θα συνεργαστεί όμως με τους Σοσιαλιστές.

Ερχόμαστε λοιπόν σε ένα σημαντικό ζήτημα που διαφοροποιεί τις αριστερές δυνάμεις στην Ισπανία. Το θέμα της συνεργασίας. Η οποία γίνεται στο όνομα της αντιμετώπισης του μπλε-μαύρου μετώπου αλλά και στο όνομα της εφαρμογής λύσεων, ανακουφιστικών για την κοινωνία. 

Δεν πρέπει να υποτιμήσουμε και την αριστερή ατζέντα του σοσιαλιστή Σάντζεθ, ο οποίος δεν υποκύπτει στην ατζέντα του λεγόμενου τρίτου δρόμου, που προσομοιάζει με την κεντροδεξιά πολιτική. 

Η μεγάλη διαφορά στην Ισπανία, είναι πως και οι Σοσιαλιστές διαφοροποιούνται αισθητά από τους κεντροδεξιούς  μονόδρομους, ενώ η Αριστερά βάζει θέματα με στόχο την συνεργασία.
Έτσι δημιουργούνται συνθήκες συνεργασίες ή ακόμα και κοινού μετώπου κατά της δεξιάς και της ακροδεξιάς. Συμπεριφορές  που δεν συναντάμε δυστυχώς στην Ελλάδα, όπου επικρατεί  η λογική «τα θέλω όλα δικά μου» ή  «θέλω μόνο το δικό μου μαγαζί να επιβιώσει». 

Το εκλογικό αποτέλεσμα δικαίωσε τις επιλογές του Σάντσεθ ακόμα και αν δεν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνησ. Γιατί οι ισορροπίες δεν δημιουργούν πεδίο  για ακροδεξιές πολτιικές, ή για νεοφιλελεύθερους μονόδρομους. Το αποτέλεσμα δικαιώνει την πολτιική συνεργασιών των αριστερών δυνάμεων, οχι όμως τους ακροβατισμούς  των Podemos που από εκλογές σε εκλογές διαλύονται. Γιατί η λογική των Podemos ηταν ακραία μαξιμαλιστική, μακριά απο τις ανάγκες των ισπανών.