Του Σωτήρη Σιδέρη

Σε κάθε εκλογές που ένα μεγάλο ή μεσαίο κόμμα χάνει την εξουσία ή μειώνεται η δύναμή του, οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσκόποι , με πληκτική μονοτονία ζητούν αλλαγή ονόματος, αλλαγές συμβόλων, εκκαθαρίσεις και αλλαγές προσώπων.  Λες και τα  κόμματα  είναι βιτρίνες καταστημάτων που αλλάζουν εποχικά προιόντα . Τα ιστορικά κόμματα όμως , εκφράζουν αιτήματα και κοινωνικές ανάγκες, είναι μέρος της ιστορίας του τόπου. Αυτό ακριβώς είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Όσο και αν φαίνεται παράδοξο, ο πλέον θορυβώδης παράγοντας δεν είναι τα ιστορικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Σπίρτζης, μηδενικής κοινωνικής  και ιδεολογικής επιδραστικότητας, παράγοντας που διέπρεψε με τον Νίκο Παππά στην εγγραφή νέων μελών και περαστικών από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι θέλει ο Σπίρτζης; τώρα που δεν μπορεί να μιλάει εκ μέρους του Τσίπρα, διαπραγματεύεται μια θέση στη νέα κομματική ιεραρχία και αν δεν την πάρει  ή θα πειθαρχήσει ή θα αποχωρήσει. Τα ιστορικά κόμματα όμως έχουν και ιστορικό αυτοκαθάρσεων και ένστικτο επιβίωσης . Όλες αυτές οι ζυμώσεις  φέρνουν την Έφη Αχτσιόγλου στην πρώτη γραμμή, ήδη έχει ρεύμα πριν ανακοινώσει την υποψηφιότητά της. Είναι το πρόσωπο,  που ανησυχεί το Μέγαρο Μαξίμου και το ΠΑΣΟΚ.

ο ανοιχτός κατάλογος των υποψηφίων

Οι υποψήφιοι μπορεί να είναι αρκετοί για τα δεδομένα του ΣΥΡΙΖΑ. Η κυριαρχία του Τσίπρα δεν επέτρεπε καν να δοκιμάσουν άλλα στελέχη τις δυνάμεις τους. Τώρα το σκηνικό είναι διαφορετικό, όπως συμβαίνει πάντα και σε όλα τα κόμματα, όταν αποχωρεί ο ηγέτης που κυριαρχούσε για πολλά χρόνια. Παρά το γεγονός ότι η παραίτηση Τσίπρα προκάλεσε στιγμιαίο σοκ, ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε στοιχεία εκπληκτικής πολιτικής ωριμότητας. Αν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες σε ένα τέτοιο κλίμα θα είναι ένας πολιτικός θρίαμβος και οι πιθανότητες να ανακάμψει και να διεκδικήσει και πάλι τον ρόλο του θα αυξηθούν. Σταδιακά η Έφη Αχτσιόγλου οργανώνει τις συμμαχίες της. Η υποψηφιότητά της έχει προκαλέσει ρήγματα στις ομαδοποιήσεις  και έχει ήδη επιδράσει θετικά στην κοινή γνώμη. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη έχουν γίνει δημοσκοπήσεις εδώ και μερικές εβδομάδες ,  που φέρουν την Αχτσιόγλου να έχει σαρωτική επιρροή και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Υπό το πρίσμα αυτό, είναι εύλογη η ανησυχία της ΝΔ.Η Έφη Αχτσιόγλου είναι ΣΥΡΙΖΑ, τον ξέρει, είναι επιδραστική στην κοινή γνώμη και πέραν των ψηφοφόρων του κόμματος, είναι μια υπόσχεση για το μέλλον του κόμματος.

Διεκδικητές της προεδρίας μπορεί να είναι ο Νίκος Παππάς , ελπίζοντας σε στήριξη των προεδρικών , ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που ήδη είναι αποδυναμωμένος καθώς η Ομπρέλα θα στηρίξει πρώτα την Αχτσιόγλου, η Δούρου , ο Πολάκης και άλλοι. που  απλά, αν θέσουν υποψηφιότητα απλά θα  θέλουν να καταγραφούν. Αίσθηση προκαλεί η εμμονή του Ευκλείδη Τσακαλώτου , ο οποίος σχεδιάζει την υποψηφιότητά του από την εποχή της κυριαρχίας του Τσίπρα, μη αντιλαμβανόμενος ίσως ότι και τα αστεία δεν λέγονται κάθε στιγμή. Ένας ανεπαρκής κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος με ασύμμετρο πολιτικό  λόγο  μπορεί να γίνει επαρκής πρόεδρος κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; ένα στέλεχος με απροσδιόριστη ιδεολογία, συγκεχυμένες πολιτικές γραμμές και χωρίς να διαθέτει επιρροή στην κοινωνία, μπορεί να γίνει ηγέτης; φαίνεται πως ο καθένας μπορεί να ορίζει όπως νομίζει για τον εαυτό του  τα όρια των δυνατοτήτων του ….

Θετική σε κάθε περίπτωση είναι η γενική εικόνα του ΣΥΡΖΑ σχετικά με το κλίμα που υπάρχει. Ούτε ρήξη, ούτε κρίση και οι συζητήσεις πολιτισμένες και αυτονόητα ενδιαφέρουσες. Οι αψιμαχίες που καταγράφονται και σίγουρα θα οξυνθούν στην πορεία είναι αποδεκτές για ένα τόσο μεγάλο διακύβευμα, όπως η εκλογή προέδρου. Ακόμη και αν αποχωρήσουν στελέχη ή ομάδες καμία αρνητική επίδραση δεν θα έχουν, κάθε μέρα το ίδιο συμβαίνει παντού στον κόσμο σε όλα τα κόμματα. Το ζήτημα είναι να υπάρχει το κόμμα, οι ιδέες του, οι αρχές του , το πρόγραμμά του. Τα υπόλοιπα έρχονται.
Κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει τις επιλογές του. Επιλογές που δεν αφορούν μόνο τον ίδιο τον κομματικό σχηματισμό, αλλά και τη χώρα...