Του Σωτήρη Σιδέρη
Μέχρι τον πόλεμο της Ουκρανίας , η Γερμανία επέβαλλε αυταρχικά τις απόψεις και τις θέσεις της στην ΕΕ με αποκλειστικό γνώμονα τα εθνικά της συμφέροντα. Ακόμη και αν προκαλούσε προβλήματα στα άλλα κράτη -μέλη της ΕΕ, σπάνια συμβιβάζονταν. Οι ΗΠΑ έσυραν το Βερολίνο σε μια πολιτική περιδίνηση μέσω των κυρώσεων προς την Ρωσία. Το ένα έφερε το άλλο και τώρα η Γερμανία βρίσκεται ήδη σε ύφεση, ουσιαστικά σε σοκ και το χειρότερο: η Ουάσιγκτον απαιτεί από το Βερολίνο να σπάσει τους ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς και με την Κίνα.
Ο τρόμος για το μέλλον είναι εμφανής στην γερμανική πολιτική σκηνή, ενώ οι σχέσεις Κομισιόν- ΗΠΑ- Βερολίνου είναι στο κόκκινο. Έτσι λοιπόν η Γερμανία θέλει να διατηρήσει τις σχέσεις με την Κίνα, οι ΗΠΑ καραδοκούν και πιέζουν, με λίγα λόγια η ατμομηχανή της Ευρώπης, παραδίδεται στην κρίση που είναι βέβαιο ότι θα εξελιχθεί σε ευρωπαική κρίση. Ταυτόχρονα, μια νέα τάξη πραγμάτων ανατέλλει. Στη θέση της Γερμανίας αναδύονται η Πολωνία και άλλες ανατολικές χώρες και το ευρωπαικό οικοδόμημα τρίζει. Όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα δεν απασχόλησαν ούτε για ένα λεπτό τον εκλογικό αγώνα στην Ελλάδα...
Δεν ξεχνάμε και την τερατώδη αλαζονεία του Βερολίνου όταν επέβαλλε σχεδόν δικτατορικά τα μνημόνια στην Ελλάδα, τότε που η λογική είχε χαθεί και όλα αποφασίζονταν με βάση το δίκαιο της πυγμής. Τώρα που η Γερμανία υφίσταται σχεδόν την ίδια ταπείνωση από τις ΗΠΑ, η έπαρση έχει συντριβεί και προσπαθεί να σώσει ό,τι μπορεί. Η αμηχανία, ενίοτε ο φόβος και σίγουρα η αγωνία για το μέλλον της Γερμανίας είναι τα κυρίαρχα στοιχεία. Η βιομηχανία έχει ανάγκη από φθηνά εργατικά χέρια, αυτά που την απογείωσαν οικονομικά, αλλά η άνοδος της ακροδεξιάς και η παραλυσία στο μεταναστευτικό την καθηλώνουν.
Ακόμη και ο άκρως αμφιλεγόμενος Έλληνας Επίτροπος Μαργαρίτης Σχοινάς έχει ταυτιστεί με την ακροδεξιά πτέρυγα της ΝΔ, άλλα προωθεί ως Επίτροπος και τονίζει την ανάγκη να ανοίξουν τα σύνορα και να νομιμοποιηθεί η μετανάστευση ώστε η Ευρώπη να εισάγει ίσως εκατομμύρια εργαζόμενους που έχει ανάγκη, αλλά και για την αντιμετώπιση της δημογραφικής κρίσης. Πρώτη απ όλους τους έχει ανάγκη η Γερμανία , αλλά όχι μόνο. Χιλιάδες εργαζόμενοι στον τουρισμό και στην Ελλάδα φεύγουν γιατί οι χώροι εργασίας έχουν μετατραπεί σε κάτεργα και η λύση που ζητά το σύστημα είναι η εισαγωγή φθηνών εργαζομένων από το Πακιστάν, το Αφγανιστάν και αφρικανικές χώρες.
Μιλώντας στο ΣΕΒΕ στις 22 Ιουνίου ο Σχοινάς είπε:
“υπάρχει ένας δύσκολος πολιτικά, αλλά αναγκαίος οικονομικά παράγοντας, που λέγεται νόμιμη μετανάστευση ή οργανωμένη αγορά εργασίας. Στις αρχές του 20ου αιώνα, οι Ευρωπαίοι αντιστοιχούσαν στο 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, στις αρχές του 21ου στο 10% και το 2050 το ποσοστό τους προβλέπεται να υποχωρήσει στο 5%, με ό,τι αυτό σημαίνει για την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και τη βιωσιμότητα των ασφαλιστικών συστημάτων και των προνοιακών πολιτικών. Η Ευρώπη πρέπει να οργανώσει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα νόμιμης μετανάστευσης. Οπως ωραία το είπε ο Γιούνκερ, να ανοίξουμε μια πόρτα για να σταματήσει ο κόσμος να μπαίνει από τα παράθυρα» επισήμανε προσθέτοντας ότι το πρόγραμμα αυτό θα είναι οργανωμένο και απόλυτα ευθυγραμμισμένο με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και «θα βασίζεται στην ακλόνητη πεποίθηση ότι όσοι (μετανάστες) έρχονται στην Ευρώπη θα πρέπει να ενστερνιστούν απόλυτα τις αρχές και αξίες που τη διέπουν.
Σε επίπεδο ηγεσίας η ΕΕ είναι φανερό ότι έχει χάσει την αίγλη της, το όραμά της έχει ξεθωριάσει προ πολλού, δεν είναι ελκυστική για τους Ευρωπαίους και είναι αμφίβολο αν είναι σε θέση να λύσει πλέον τα κρίσιμα προβλήματα που έχει μπροστά της. Που ήταν γεωπολιτικά και έγιναν και οικονομικά.
Το ερώτημα που αναδύεται είναι αν ήρθε η ώρα η Ε.Ε να υποκύψει στις πιέσεις και να ευθυγραμμισθεί με τις ΗΠΑ απέναντι στο Πεκίνο. Κάποιοι αξιωματούχοι στηρίζουν αυτή τη θέση, άλλοι όχι.
Την ώρα που ο Μπλίνκεν επέστρεφε από το Πεκίνο, την ίδια ώρα που η πρόεδρος της Κομισιόν υιοθετούσε σκληρή γραμμή και φωτογράφιζε την Κίνα ως απειλή για την οικονομική ασφάλεια της Γηραιάς Ηπείρου, στο Βερολίνο ο Σολτς υποδεχόταν τον πρωθυπουργό της Κίνας Λι Κιάνγκ στην Καγκελαρία. Σε όλα σχεδόν τα γερμανικά ΜΜΕ ήταν εμφανής η πρόθεση να επισημανθεί ότι το Βερολίνο έχει ρίξει όλο το βάρος στην διατήρηση της στρατηγικής σχέσης με το Πεκίνο, όπως είχε κάνει για πολλά χρόνια με την Ρωσία. Η συνεργασία Γερμανίας -Κίνας είναι πλέον στρατηγική συνεργασία που προβάλλει ως μονόδρομος μετά τη διάρρηξη της Ειδικής Σχέσης με την Ρωσία.
Πάντως η Γερμανία ήδη διαμηνύει σε όλους τους τόνους ότι μπορεί να σύρθηκε στην διάρρηξη των σχέσεων με την Μόσχα αλλά δεν πρόκειται να συρθεί στην έστω συρρίκνωση των σχέσεων και συναλλαγών με το Πεκίνο.
Με απλά λόγια η Γερμανία βρίσκεται σε μια μέγγενη από την οποία πολύ δύσκολα θα βγει αλώβητη. Ήδη τα τραύματα στην οικονομία της είναι εμφανή. Η ΕΕ παραπαίει, νέα τάξη πραγμάτων αρχίζει να δημιουργείται . Η Ελλάδα με μηδενικό κύρος, με ανεπαρκείς θέσεις, με πολιτικό προσωπικό που δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα και με έναν Κυριάκο Μητσοτάκη που επικεντρώνεται μόνο στα προγράμματα ικανοποίησης λίγων επιχειρήσεων, είναι βέβαιο πως είναι θέμα χρόνου να εμφανίσει τα πρώτα σημάδια κρίσης...