Πλησιάζουμε τις δεύτερες εκλογές και η συζήτηση επικεντρώνεται στα ποσοστά των κομμάτων και όχι στα προβλήματα της χώρας.  Η εκλογική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδότησε μια αναδίπλωση της Αριστεράς που επιχειρεί μέσα από τον διαρκή οικονομισμό να αναδείξει τις κοινωνικές ευαισθησίες της, αλλά το κάνει σαν να νοιώθει ενοχές για την επιθετική κριτική των πρώτων εκλογών, καθώς εξαφανίστηκαν από τον δημόσιο λόγο, ζητήματα δημοκρατίας, τα θεσμικά εγκλήματα της ΝΔ, το πελατειακό κράτος, ενώ σε αυτή τη χώρα κανείς δεν ξέρει που τελειώνει η ιδιωτικοποίηση -λεηλασία των δημόσιων πόρων.
 Στον ΣΥΡΙΖΑ  γίνεται όλο και πιο έντονο το πρόβλημα της ταυτότητας. Η ανάθεση της εκλογικής καμπάνιας στον καθηγητή -πολιτικό καιροσκόπο Νίκο Μαραντζίδη προκαλεί ήδη υπόγειες δονήσεις και εκφράζεται η βεβαιότητα ότι θα επιδεινώσει το πρόβλημα της πολιτικής εικόνας του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του Αλέξη Τσίπρα. Για να έρθει μια μικρή νίκη μετά από μια μεγάλη ήττα δεν χρειάζονται γκρίζοι άνθρωποι, αλλά ανατρεπτικές ιδέες…

Το νόημα μιας αντεπίθεσης

Ταυτόχρονα, ο Μητσοτάκης δρομολογεί την αλλαγή του συντάγματος για να ισοπεδώσει κυριολεκτικά, ό,τι θετικό υπήρξε στην μεταπολίτευση, στην Παιδεία, την Υγεία, το κοινωνικό κράτος. Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφεύγει να θέσει την δική του οπτική και ήδη έχει γίνει ουρά της ΝΔ και στο θέμα αυτό καταδικάζοντας συνεχώς, αντί να παρουσιάσει ένα νέο , οραματικό και προοδευτικό σύνταγμα για να ανατρέψει τα σχέδια της δεξιάς -ακροδεξιάς.

Το πρώτο δεκαήμερο μετά τις εκλογές χαρακτηρίστηκε από δύο γεγονότα ως προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ένα θετικό, είναι το γεγονός ότι η ενότητα κυριάρχησε, η εσωκομματική συζήτηση μετά το βατερλό του 20% έκλεισε με συμφωνία όλων και δόθηκε στον Αλέξη Τσίπρα η δυνατότητα να κάνει σχεδόν εν λευκώ κινήσεις για την επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην ζωή, καθώς τις πρώτες ώρες μετά το αποτέλεσμα της 25ης Μαίου, έμοιαζε να αναπνέει με αναπνευστήρα. Πράγματι ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε σημάδια ζωής και ο Τσίπρας κινήθηκε γρήγορα. Το πένθος έκλεισε , οι αλλαγές στα πρόσωπα έγιναν σε λίγες ώρες, αν και δεν ήταν αυτό το κύριο πρόβλημα, ωστόσο, όλα έμοιαζαν έτοιμα να δοθεί το σήμα της επανεκκίνησης.

Και όμως ακόμη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει έτοιμος για αντεπίθεση. Η απόσυρση από τον δημόσιο λόγο σοβαρών εγκλημάτων της ΝΔ προκαλεί ερωτηματικά. Η εκλογική ήττα δεν σημαίνει άφεση αμαρτιών για τη  ΝΔ και τον Μητσοτάκη προσωπικά. Είναι άλλο πράγμα ο εμπλουτισμός της ατζέντας , ιδιαίτερα μετά το βατερλό της απλής αναλογικής, δηλαδή το ζήτημα των συμμαχιών και άλλο πράγμα η παραίτηση από τα μείζονα προβλήματα δημοκρατίας και θεσμών. Και αν η ΝΔ θέλει να αλλάξει το σύνταγμα για να ιδρύονται ιδιωτικά κερδοσκοπικά ΑΕΙ, άλλο τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διεκδικήσει την πλήρη κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών, ριζικές αλλαγές στη Δικαιοσύνη, προστασία των δημοκρατικών θεσμών και την συνταγματική προστασία του κράτους από το πελατειακό κράτος που κρατά στη ζωή την ελληνική δεξιά δεκαετίες τώρα.

Και όμως δεν ακούγεται λέξη για όλα αυτά.  Εκλογική ήττα δεν σημαίνει οριστική πολιτική ήττα, κανένα κόμμα δεν μπορεί να ακυρώσει τον εαυτό του, γι αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να διατηρήσει κάποια από τα χαρακτηριστικά του τουλάχιστον. Και δεν είναι μόνο αυτά τα προβλήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ σύρεται με μεγάλη ευκολία στα ζητήματα που ανοίγει η καμπάνια της ΝΔ, ενώ δυσκολεύεται να αναδείξει τα δικά του θέματα
Ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να δείχνει φοβισμένος όταν είναι ανάγκη να αναφερθεί σε συμφέροντα που κραυγαλέα υπηρετεί η ΝΔ και αυτή η σχέση είναι η αιτία να υπάρχουν σοβαρές ανισότητες που πέραν των  άλλων πλήττουν και τις δυνατότητες ανάπτυξης της χώρας, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

 Η εξωτερική πολιτική είναι εξαφανισμένη και ενώ όλοι είναι σίγουροι ότι μετά τις εκλογές η Τουρκία θα αναπτύξει μια τεράστια ατζέντα από την ΕΕ, μέχρι την Κύπρο, την ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο.  Η ΝΔ και ο Μητσοτάκης δεν μπορούν και δεν θέλουν να κάνουν καμία διαπραγμάτευση , αυτό όμως οφείλει ο ΣΥΡΙΖΑ να το επισημάνει.

Και δεν είναι τα μόνα ζητήματα. Όσο εξελίσσεται η νέα προεκλογική εκστρατεία, άλλο τόσο θα γίνεται σαφές, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πλέον τίποτα περισσότερο να χάσει, άρα για να κάνει μια ολική επαναφορά όπως σχεδιάζει στα λόγια τουλάχιστον, πρέπει να ανοίξει την βεντάλια της αντιπαράθεσης.
Η ιδεολογική ταυτότητα ενός κόμματος, είναι η ψυχή του κόμματος, και οι πολίτες που καλούνται να την αποδεχθούν είναι οι κοινωνικοί εταίροι που θα στηρίξουν αυτή την ταυτότητα
Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να μην έχει μέτωπα. Ούτε με τα ΜΜΕ, την διαπλοκή, το πελατειακό σύστημα, την ασυλία του τραπεζικού συστήματος, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Ο πολιτικός του λόγος εξακολουθεί να είναι ρευστός, λίγο από εδώ , λίγο από εκεί, και στο τέλος δεν μένει τίποτα. Αν θέλει να διορθώσει το αποτέλεσμα, ας ξεκινήσει από τα μέτωπα που πρέπει να ανοίξει, με αποφασιστικότητα και κυρίως με αξιοπιστία. Αν γίνει αυτό, θα έρθουν και οι ψήφοι...