Το 2015 μετά την αύξηση των μεταναστευτικών ρευμάτων η ΕΕ και η Τουρκία ήρθαν σε συμφωνία για τον έλεγχο των ροών με σειρά μέτρων αμοιβαίου οφέλους. Ενίοτε πολιτικές εντάσεις στις σχέσεις ΕΕ- Τουρκίας οδηγούσαν σε εκβιαστικές κινήσεις εκ μέρους της Άγκυρας, αλλά και οι Βρυξέλλες είχαν και έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Ο βασικός λόγος είναι ότι αυτή η συμφωνία απαιτεί επανασχεδιασμό , άρα απαιτεί πολιτική βούληση και διαπραγματεύσεις. Το ρεσιτάλ πατριδοκαπηλείας του Κυριάκου Μητσοτάκη με δηλώσεις που δεν θα έκανε  κανείς σοβαρός πολιτικός, για την επέκταση του φράκτη, συνοδευόμενες από την εκλογικά απαραίτητη διαστρέβλωση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ , δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να επαναφέρει την ακροδεξιά ατζέντα στο προσκήνιο, χωρίς λόγο, καθώς μεταναστευτικές ροές δεν υπάρχουν. Το 2019 είχε την συμφωνία των Πρεσπών την οποία  όμως ως κυβέρνηση, σιωπηλά υπηρέτησε σαν να την είχε υπογράψει η ΝΔ, τώρα , ευρισκόμενος σε πορεία πτώσης κάνει ό,τι μπορεί να υποδαυλίσει τα εθνικιστικά ένστικτα των ακροδεξιών με τον ίδιο τον Μητσοτάκη να αυτοπροβάλλεται ως εκφραστής τους.

Υπό αυτή την οπτική το ρεσιτάλ του Έβρου είχε χαρακτήρα πολιτικού τυχοδιωκτισμού και δεν είχε καμία σχέση με τον έλεγχο των συνόρων όπως το εννοούν οι διεθνείς οργανισμοί, αλλά όπως το εννοούν οι της Χρυσής Αυγής. Εκεί ουσιαστικά απευθύνεται ο Μητσοτάκης κάνοντας παιχνίδι επίσης με το αίσθημα φόβου που θέλει να προκαλέσει την στιγμή μάλιστα που υπάρχει τεράστια μείωση των ροών.

Σε μήνυμά του που αναρτήθηκε στο Twitter o πρωθυπουργός  αναφέρει οτι: « Ό Έβρος μας ενώνει και μας δυναμώνει, ώστε να καθορίσουμε μόνοι μας το αύριο. Για να προχωράμε μαζί ενωμένοι σταθερά, τολμηρά και διαρκώς μπροστά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στις Εβρίτισσες και στους Εβρίτες, που έβαλαν και βάζουν πολύ μεγάλη πλάτη για την πατρίδα».

Ποια πατρίδα απειλείται, αν όχι από τις ακρότητες του Μητσοτάκη. Και γιατί να απειλείται από ανθρώπους που απλά θέλουν να περάσουν στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή;. Είναι σωστό ότι πρέπει να υπάρχει έλεγχος των συνόρων και έλεγχος των ροών. Υπάρχει όμως μια διαφορά. Έλεγχος δεν σημαίνει παραβίαση του διεθνούς δικαίου, βία και θάνατοι, πνιγμοί και βασανιστήρια, όπως αναφέρεται σε εκθέσεις διεθνών οργανισμών και τις οποίες έκανε γαργάρα ο πρωθυπουργός. Τώρα , πλησιάζει την ακροδεξιά Μελόνι για να κάνει ένα μέτωπο που όμως δεν είναι διπλωματικό, αλλά αστυνομικό.
Με απλά λόγια, αντί οι χώρες του Νότου πιέζοντας τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης να σχεδιάσουν μια νέα μεταναστευτική πολιτική και να επιδιώξουν νέες συμφωνίες με τα κράτη από τα οποία φεύγουν μετανάστες, υψώνει τείχη. Τα οποία όμως τείχη απορρίπτουν οι διεθνείς οργανισμοί, αλλά και η Επιτροπή της ΕΕ γιατί δεν θα εμποδίζουν τους απελπισμένους να  αποπειραθούν να περάσουν , αλλά και γιατί τα θύματα , αθώα θύματα διαρκώς αυξάνονται.

Υπό αυτή την έννοια, είναι σωστή η θέση του ΣΥΡΙΖΑ που αρνείται να μπει σε έναν λάθος διάλογο με τον Μητσοτάκη, να κάνει δηλαδή το παιχνίδι του και επιμένει στην άποψη ότι  στόχος της Ελλάδας στο προσφυγικό, πρέπει να  είναι  η σύμπηξη συμμαχιών , ώστε να διεκδικήσουμε  στην Ευρώπη, δίκαιη Συμφωνία
 Μετανάστευσης και  Ασύλου και  νέα συμφωνία με την Τουρκία που θα τη  δεσμεύει να μην εργαλειοποιεί το προσφυγικό.
Ακούει ή διαβάζει ο πρωθυπουργός; φυσικά και ας κάνει και στο θέμα αυτό τον ανήξερο….