Του Στράτου Βαλτινού
Υπάρχει μια σαφής αναντιστοιχία μεταξύ λαού και πολιτικής ηγεσίας. Τα αιτήματα για ισχυρό και δίκαιο κράτος, για δικαιοσύνη χωρίς εξαρτήσεις και διαφθορά, για αξιοκρατία και εθνική αξιοπρέπεια, για κοινωνική συνοχή και ανάπτυξη είναι σαρωτικά. Μετά την τραγωδία των Τεμπών αναπτύχθηκε ένα ισχυρό κίνημα που προβάλλει όλα αυτά τα αιτήματα. Και δικαίως ζητά την τιμωρία των ενόχων. Υπό αυτό το πρίσμα η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο MEGA, μετά από δύο εβδομάδες σιωπής, υπολείπονταν κατά πολύ από τις κομματικές θέσεις και το επίπεδο αντιπολίτευσης των τελευταίων ημερών. Προφανώς ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει την επάρκεια να είναι δυναμικός και να εμβαθύνει, να καταγγείλει ή να υπερασπιστεί τις θέσεις του, γι αυτό και τα όσα είπε και κυρίως όσα δεν είπε, προβλημάτισαν. Ιδιαίτερα θετική ήταν η προσέγγιση για τα Τέμπη. Πλέον ο Αλέξης Τσίπρας δεν κρίνεται για τις προθέσεις του που είναι γνήσια αγαθές και δημοκρατικές, αλλά για το ποιο είναι το σχέδιό του. Γιατί αυτό περιμένει ο λαός. Η προσπάθειά του να παράσχει διαβεβαιώσεις ότι είναι συστημικός ηγέτης, τον έφεραν στα όρια του συνδιαχειριστή της κρίσης και όχι ως παράγοντα αλλαγής. Ορισμένες λοιπόν επισημάνσεις για αυτή την εμφάνιση που απασχολεί τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.
Όταν ο λαός ακούει τον Ντογιάκο ότι οι έρευνες θα στραφούν προς κάθε κατεύθυνση και κατά υπευθύνων όσο ψηλά και αν βρίσκονται, καταλαβαίνει ότι κάτι δεν θα πάει καλά. Όταν ακούει τον πιο αναξιόπιστο πρωθυπουργό ότι θα έρθουν όλα στο φως, υπάρχει η βεβαιότητα ότι στόχος του είναι το σκοτάδι.
Και αφού η κοινωνία έχει αυτή την εικόνα, θα περίμενε από τον Αλέξη Τσίπρα στην συνέντευξή του στο MEGA, να ξεδιπλώσει όλη την στρατηγική του , απαντώντας στα αιτήματα που προαναφέραμε. Αντίθετα, ο λόγος του δεν ικανοποίησε. Ο πολίτης, ακούγοντάς τον ένοιωθε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι έτοιμος να κάνει την υπέρβαση και να διακηρύξει τους στόχους του για απαλλαγή από μια παρασιτική πολιτική κατάσταση. Να μιλήσει για το έρεβος των ιδιωτικοποιήσεων που όχι μόνο δεν έφεραν ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, αντίθετα στοιχίζουν πολλά, μέχρι και ανθρώπινες ζωές.
Αστυνομία, Δικαιοσύνη, υπουργεία, θεσμοί, οικονομική πολιτική, κοινωνική πολιτική και κάθαρση είναι ισχυρά και αδιαπραγμάτευτα αιτήματα της πλειονότητας του ελληνικού λαού και αυτά αποτελούν έναν πυρήνα για να αλλάξει η Ελλάδα σελίδα.
Φοβούμενος ίσως και αυτό είναι τεράστιο λάθος ότι αν πει οτιδήποτε για λογοδοσία , ανατροπές και Δικαιοσύνη θα κατηγορηθεί ότι ακολουθεί την ατζέντα Πολάκη έχει εγκλωβιστεί στα συνθήματα της ΝΔ. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε σαφές πρόγραμμα δεν θα υπήρχε Πολάκης . Όσο δεν έχει θα βρουν χώρο και άλλοι, πέραν του Πολάκη . Η ΝΔ έχει Μητσοτάκη, Καραμανλή, Βορίδη, Γεωργιάδη, Πλεύρη, Γεραπετρίτη, Πέτσα κλπ , αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει καταφέρει να είναι κεντρικό ζήτημα ο Πολάκης…. Και μια κρίσιμη λεπτομέρεια.
Δημοσιογράφοι και παράγοντες της ΝΔ προσπαθούν να εξισώσουν το Μάτι με τα Τέμπη και ταυτόχρονα να ορκίζονται κατά των συμψηφισμών. Αναζητώντας αντιπερισπασμό η ΝΔ εξισώνει τον Καραμανλή με τον Τόσκα, κάτι πολιτικά άθλιο. Ο Νίκος Τόσκας, δεν δέχθηκε ποτέ εξώδικα, επίσημες καταγγελίες , απεργίες ή αναφορές με αίτημα την λήψη μέτρων για να αποφευχθεί τραγωδία, όπως συνέβη με τον Καραμανλή. Μια και μόνο ανάγνωση της ομιλίας Μητσοτάκη τον Σεπτέμβριο του 2019 στην γενική συνέλευση του ΟΗΕ για το Μάτι, ότι επρόκειτο για ακραίο φαινόμενο, συνέπεια της κλιματικής αλλαγής, είναι αρκετή.
Οπότε , αντί ο ΣΥΡΙΖΑ να αναλώνεται σε σενάρια και υποθέσεις για νεφελώδεις συνεργασίες και σε περιγραφές των κρίσιμων προβλημάτων της χώρας, καλό θα ήταν να αρχίσει να παράγει πολιτική και να αντεπιτεθεί.
Η δημοκρατική παράταξη θέλει ηγέτη όχι σχολιαστή, θέλει πρόγραμμα όχι περιγραφή θέσεων, θέλει Δικαιοσύνη, θέσεις εργασίας και δημόσιο σιδηρόδρομο, δημόσια ΕΥΔΑΠ, δημόσιο Εθνικό Σύστημα Υγείας, Παιδεία και ανάπτυξη. Θέλει ειδικό πρόγραμμα για τη νέα γενιά. Ας αφήσει τον Πολάκη στη ΝΔ και ας αφοσιωθεί ο ΣΥΡΙΖΑ στην οικοδόμηση της νέας Ελλάδας.