Του Σωτήρη Σιδέρη

Οι διαπιστώσεις του Αλέξη Τσίπρα για τον ρόλο της οικογένειας Μητσοτάκη στο δημόσιο βίο αν και ήρθαν  αργά , είναι κατανοητές, καθώς το Ειδικό Δικαστήριο καταδίκασε έναν στενό συνεργάτη του με σαθρό, κατά κοινή ομολογία κατηγορητήριο.  Η αντίδραση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ( την παραθέτουμε ολόκληρη στη συνέχεια) ήταν οργισμένη,  ενώ αναφέρονταν και στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Η οικογένεια Μητσοτάκη θρέφεται από εκτροπές και πολιτικές ανωμαλίες. Την έχουν κατηγορήσει ότι λειτουργεί ως Ανώνυμη Εταιρεία, για αποστασία, για ροπή στον λαικισμό, ότι  τα μέλη της δεν έχουν πεποιθήσεις, ότι υπάρχουν χάρη στους μηχανισμούς του χρήματος , του κόμματος και των ΜΜΕ. Ωστόσο η δήλωση Τσίπρα έχει , για πρώτη φορά νέες διαστάσεις που θα μας απασχολήσουν για πολλούς μήνες , ίσως και χρόνια , αν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ξαναγίνει πρωθυπουργός. Υπάρχει κλίμα ρεβανσιμού στον ΣΥΡΙΖΑ; ναι υπάρχει. Είναι σωστό; είναι θέμα οπτικής. Αν συσχετιστεί αποκλειστικά με την υπόθεση Παππά είναι λάθος. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει ως σχέδιο την κάθαρση και κάνει πράξη το “Δικαιοσύνη παντού”, η ΝΔ δεν πρέπει να αισθάνεται καθόλου καλά.Προς το παρόν η συσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ ενισχύεται.  Τι αλλάζει τώρα;

Δικαιοσύνη παντού και κάθαρση

Ειδικό Δικαστήριο.  Κατά κοινή ομολογία , ο Παππάς που καταδικάστηκε για παράβαση καθήκοντος , όχι μόνο δεν ζημίωσε το δημόσιο , αντίθετα το ωφέλησε και για πρώτη φορά οι καναλάρχες πλήρωσαν. Από το σημείο αυτό αρχίζει η πολιτική. Στον ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν ότι η απόφαση του Δικαστηρίου ήταν πολιτική, η ΝΔ την αποδέχεται ως έχει φυσικά. Επειδή όμως η πολιτική δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε λάθος πεδίο, ο Παππάς δεν πρέπει να είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ για να δώσουν και ο ίδιος και ο Αλέξης Τσίπρας το μήνυμα ότι το σύνθημα “Δικαιοσύνη παντού” είναι η νέα μεγάλη ιδέα της πολιτικής και πρέπει να υπηρετηθεί απαρέγκλιτα. Το δεύτερο στοιχείο είναι ότι για πρώτη φορά ,  κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ  στήριξαν τον πρώην υπουργό, παρά το γεγονός ότι πολλοί από αυτούς έχουν συγκρουστεί με τον Παππά και τις επιλογές του , κυρίως στην κομματική ζωή.

Ο Αλέξης Τσίπρας με την δήλωσή του έδειξε ότι τώρα, έστω και αργά , κατάλαβε τι εστι για την πολιτική ζωή της χώρας οικογένεια Μητσοτάκη. Αλλά πίσω από την δήλωση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ και μέσα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης εδραιώνεται πλέον ένα νέο δόγμα. Ότι αν ξαναγίνει κυβέρνηση δεν θα υπάρξει ανοχή και όχι ένα αλλά πολλά δικαστήρια θα στηθούν. Κατά συνέπεια από την πλευρά της ΝΔ υπάρχει ένας πρόσθετος λόγος να μην  θέλει να γίνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά ως προς τον Παππά, ο Τσίπρας οφείλει να πάρει αποφάσεις για να έχει το πλεονέκτημα και ενώ αναμένεται η απόφαση για τους Τουλουπάκη και Παπαγγελόπουλο που ίσως είναι καταπέλτης για τη ΝΔ, η οποία, αν αθωωθούν, οφείλει να αναλάβει τις δικές της ευθύνες και πρώτα ο πρωθυπουργός. Στη δήλωσή του ο Αλέξης Τσίπρας ανοίγει ένα παράθυρο προς αυτή την κατεύθυνση...

Ο ΣΥΡΙΖΑ και τα ΜΜΕ

Σε πολλούς παράγοντες της δημόσιας ζωής είναι εδραιωμένη η πεποίθηση ότι το συγκεκριμένο Ειδικό Δικαστήριο , που είναι αλήθεια ότι στήθηκε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ, ήταν μια εκδίκηση των καναλαρχών για τα όσα συνέβησαν με την αδειοδότηση των καναλιών. Οι ιδιοκτήτες των συστημικών ΜΜΕ δεν χώνεψαν ποτέ ότι η τότε κυβέρνηση τους έβαλε να πληρώσουν. Άλλωστε ο πόλεμος κατά του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη κρατεί. Όμως το πολιτικό λάθος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι δημιούργησε ένα κλίμα απαράδεκτων συνθηκών με τις διαδικασίες, αλλά και με τον αριθμό των αδειών, οπότε τα υπόλοιπα ήταν μάλλον αναμενόμενα. Ακόμη και έτσι όμως , ο Παππάς δεν μπορεί να είναι υποψήφιος.  Μπορεί να δικαιωθεί πολιτικά και ηθικά με τον αγώνα του. Ήδη δημιουργούνται πλέον νέα ερωτήματα:
1. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επανέλθει στην εξουσία, θα υπάρξει νέος νόμος για τα ΜΜΕ; για την ελευθερία του Τύπου, για την συγκέντρωση στα χέρια λίγων, για την στήριξη του πλουραλισμού για το περιεχόμενο των ειδήσεων και εκπομπών; για τα οικονομικά τους;  κανείς δεν ξέρει. Πριν στήσει Ειδικά Δικαστήρια ο ΣΥΡΙΖΑ καλό , το καλύτερο είναι να ξεκινήσει από εκεί αντί να σιωπά και να προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις του με τα ΜΜΕ.
2. Θα υπάρξει Ειδικό Δικαστήριο για την λίστα Πέτσα, όπου κατά τον ΣΥΡΙΖΑ και όχι μόνο έγιναν σκουπίδια οι νόμοι και η διαχείριση των δημόσιων πόρων;
  Η παραπομπή του Παπά στο Ειδικό Δικαστήριο και η κατάληξη της δίκης έφερε στο προσκήνιο για μια ακόμη φορά τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πολιτικά προβλήματα η ΝΔ, αλλά και την διαφάνεια και τη Δικαιοσύνη. Γιατί εκτός από τον Παππά δικάζονται και οι Παπαγγελόπουλος και Τουλουπάκη ως σκευωροί υποτίθεται . Για ένα διεθνές σκάνδαλο που μόνο στην Ελλάδα οι ένοχοι και η ίδια η Νοβάρτις δεν τιμωρήθηκαν ποτέ και δικάζονται αυτοί που ερευνούσαν.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σε περίπτωση εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ θα υπάρξουν και Ειδικά και ποινικά δικαστήρια. Για κατασπατάληση δημόσιων πόρων για τις υποκλοπές για όσα βρεθούν στα υπουργεία και είναι πολλά.
Υπάρχει όμως μια διαφορά σε σχέση με το σκάνδαλο Νοβάρτις που αντί να καθίσουν στο σκαμνί οι πραγματικοί ένοχοι κάθονται άλλοι. Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι καλύτερα προετοιμασμένος. Και βέβαια, αν θέλει να προχωρήσει σε μια πολιτική κάθαρσης , πάνω και πρώτα απ όλα πρέπει να διαθέτει και τις δυνάμεις και τα πρόσωπα για να κινήσει τέτοιες διαδικασίες. Μεταξύ άλλων και η κάθαρση στη Δικαιοσύνη είναι ένα κοινωνικό αίτημα που αν υποτιμηθεί θα γίνει και πάλι μπούμεραγνκ. Ωστόσο  πως θα δικαιωθεί το αίτημα για “Δικαιοσύνη παντού”  αν δεν υπάρξει πολιτική κάθαρσης, στήριξης των Ανεξάρτητων Αρχών, αλλαγές στη Δικαιοσύνη, στην ΕΛ.ΑΣ  πραγματικός έλεγχος του Πόθεν έσχες των δικαστών κλπ.
 Είναι βέβαιο ότι η πολιτική ζωή θα εκτραχυνθεί. Ακριβώς τα ίδια συνέβαιναν στην Ελλάδα και πριν γίνει πρωθυπουργός και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και τα ίδια έκαναν και ως πρωθυπουργοί. Έστω και αργά , οι πραγματικότητες αποκαλύπτονται ενώπιον του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος οφείλει να πάρει τις αποφάσεις του. Θα συντηρήσει ένα σάπιο σύστημα ή θα το ανατρέψει; ήδη η "εκρηκτική" ύλη αρχίζει να συσσωρεύεται ...

       

Η δήλωση του Αλέξη Τσίπρα

“Ο κ. Μητσοτάκης πιστός στην οικογενειακή του παράδοση, φρόντισε να αξιοποιήσει την κοινοβουλευτική του πλειοψηφία για να στήσει Ειδικά Δικαστήρια για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Φάνηκε όμως δειλός. Δεν τόλμησε να διώξει εμένα, τον βασικό πολιτικό του αντίπαλο, παρά μονάχα υπουργούς της κυβέρνησής μου.
Οι πολιτικοί για τις αποφάσεις τους κρίνονται πρωτίστως από τον λαό. Και αν έχουν διαπράξει αξιόποινα αδικήματα, οφείλουν να διώκονται από το φυσικό τους δικαστή και όχι από τις εκάστοτε κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες.
Αυτή ήταν και παραμένει η θέση μου και έτσι έπραξα ως πρωθυπουργός.
Ωστόσο ο κ. Μητσοτάκης έχει φαίνεται άλλη άποψη. Δεν πήρε το μάθημά του από την πρόσφατη περιπέτεια της πολιτικής μας ζωής, όταν ο πατέρας του ήταν πρωθυπουργός. Και για λόγους προφανούς πολιτικής σκοπιμότητας, επέλεξε να ανοίξει ξανά έναν επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο για τη Δημοκρατία. Τον δρόμο της ποινικοποίησης της πολιτικής αντιπαράθεσης.
Ας γνωρίζει όμως, ότι συνήθως η Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Και ότι στο τέλος θα κινδυνεύσει να πέσει ο ίδιος, μέσα στο λάκκο που περίτεχνα άνοιξε για τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Την τελική ετυμηγορία, άλλωστε, θα τη δώσει σύντομα ο ελληνικός λαός”.