Του Σωτήρη Σιδέρη

Ξαφνικά μας προέκυψε κίνημα της μεγάλης παραίτησης, όχι των εργαζομένων , αλλά των πολιτικών. Μετά τον Κώστα Καραμανλή που ανακοίνωσε ότι τερματίζει τον κοινοβουλευτικό του βίο, ήρθε και η δήλωση του Ευάγγελου Βενιζέλου ότι δεν θα είναι υποψήφιος. Και καλωσόρισε τον πρώτο στο πεδίο της Μεταπολιτικής. Μια λέξη που χρησιμοποιείται ευρέως διεθνώς  με πολλές έννοιες , αλλά στην Ελλάδα η χρήση της , κυρίως από τον Βενιζέλο έχει προσλάβει άλλα χαρακτηριστικά, καθώς φαντάζει περισσότερο ως καταφύγιο αποτυχημένων και επηρμένων , παρά ως πεδίο έρευνας, ερμηνείας, ανάλυσης ή και αναθεώρησης των πολιτικών τάσεων.  Φυσικά κανείς από τους δύο δεν δηλώνει ότι εγκαταλείπει την πολιτική δράση, ούτε νοιώθει ότι έχει κάνει κάτι λάθος μέχρι τώρα. Από μόνη της χρεοκόπησε η Ελλάδα.  
 Ο Βενιζέλος, καλεί συχνά διαφόρους  να καταυλιστούν στην ίδιο βάλτο .  Επεξεργάζεται  συχνά λέξεις της επικαιρότητας για να σχηματίσει μια νομική πρόταση με ισχνό πολιτικό  και ιδεολογικό νόημα  που αποκαλεί Μεταπολιτική, αλλά  με τις θέσεις του, ουσιαστικά συνεχίζει να καθηλώνει τη χώρα στον βάλτο της διαπλοκής και της πολιτικής στασιμότητας. Η στάση των Καραμανλή και Βενιζέλου μας κάνει να υποψιαζόμαστε ότι θα συμβούν ανατροπές υψηλής έντασης τους επόμενους μήνες στην πολιτική ζωή της χώρας.Η Τάση πάντως να "φυτεύουν" ηγέτες τύπου Παπαδήμου, Μόντι, Ντράγκι, Χριστουδουλίδη αρχίζει να επιβάλλεται ...

Σε στάση αναμονής

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι και οι δύο δεν θα εμπλακούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο , δηλαδή ενεργητικά ή στο παρασκήνιο,  στα πολιτικά δρώμενα.  Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ λέει ότι στην Ευρώπη  το πρώτο κόμμα παίρνει τον πρωθυπουργό, το δεύτερο κόμμα παίρνει τον αντιπρόεδρο και υπουργό Εξωτερικών και ούτω καθεξής.  Δηλαδή ότι έκανε ο ίδιος με τον Σαμαρά. Επικρίνει τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ που λέει ότι δεν συζητά  για συνεργασίες και προσθέτει:.
«Μα εδώ όμως δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε για πρόσωπα, ούτε καν για προγράμματα, γιατί εδώ αποκλείεται η συζήτηση, αποκλείεται η συμφωνία, αποκλείεται η συνεργασία εξ ορισμού, με την υπόθεση ότι θα υπάρχει αυτοδυναμία στις δεύτερες εκλογές, λόγω ενισχυμένης αναλογικής. Εάν δεν υπάρξει;»
Δημοσιογράφος: Μάλιστα, είναι ένα εύλογο ερώτημα αυτό.
Ευάγγελος Βενιζέλος: Δεν είναι απλώς ένα εύλογο ερώτημα. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να αναζητούνται και μεταξύ των κομμάτων οι βαθύτερες συναινέσεις και υπάρχει έδαφος για βαθύτερες στρατηγικού χαρακτήρα συναινέσεις υπέρ της εθνικής προοπτικής”. Και ο Καραμανλής και ο Βενιζέλος αποσύρονται από τη βουλή , όχι από την πολιτική. Τα σενάρια  για το πότε θα γίνουν οι δεύτερες εκλογές μετά από αυτές με την απλή αναλογική δίνουν και παίρνουν. Αν τα αποτελέσματα δεν είναι καλά για Μητσοτάκη -Ανδρουλάκη, σίγουρα θα έχουμε κρίση και αλλαγές. Τι είδους αλλαγές όμως και τι σενάρια απεργάζονται;

 

Ελληνική -Μεταπολιτική  αερολογία

Τι θα σημαίνει για μια κυβέρνηση και για έναν λαό  αυτό; προς ποια κατεύθυνση θα είναι οι “στρατηγικού χαρακτήρα συναινέσεις, υπέρ της εθνικής προοπτικής;” δεν υπάρχει τίποτα πιο θολό , πιο πομπώδες  και ψεύτικο να μιλάμε για τέτοια ζητήματα χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο και προγραμματικό υπόβαθρο. Η διάλυση του ΕΣΥ για παράδειγμα είναι η κατεύθυνση μιας στρατηγικού χαρακτήρα συναίνεσης;, είναι η ιδιωτικοποίηση των πάντων, ακόμη και των νοσοκομείων Παίδων; είναι οι μισθοί πείνας και η στήριξη των καρτέλ; Απίθανα πράγματα . Τι έχει αλλάξει στις πολιτικές πεποιθήσεις του Ευάγγελου Βενιζέλου όταν από την πολιτική μεταπήδησε στην Μεταπολιτική; ένα ινστιτούτο που οργανώνει διαλέξεις και συζητήσεις , είναι αρκετό να θεμελιώσει έναν νέο τρόπο προσέγγισης της πολιτικής και των προβλημάτων της;

Πως ορίζεται λοιπόν η  συζήτηση για την Μεταπολιτική στην Ελλάδα πάντα, αν όχι ως μια ταφόπλακα της μεταπολίτευσης και των ισχυρών συμβολισμών της, των αγώνων για δημοκρατία και ελευθερίες, για εθνική αξιοπρέπεια για αντιμετώπιση του  πελατειακού κράτους και των πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων; ποια Ελλάδα και σε ποια Ευρωπαική Ένωση της ακραίας ισχύος των συμφερόντων, των ανισοτήτων και των νεόπτωχων μπορεί να σταθεί έστω και ως όρος η Μεταπολιτική; Και κυρίως η Μεταπολιτική είναι ένα θεώρημα που το επικαλείται κάποιος για να προσεγγίσει με νέους ιδεολογικούς όρους την δική του οπτική και την δράση του ή για να την χρησιμοποιήσει   ως παραπλανητικό μανδύα των λαθών και των πολιτικών εγκλημάτων που έχουν συμβεί τα τελευταία αρκετά χρόνια; όλοι καταλαβαίνουν...
Ο όρος αυτός χρησιμοποιείται πολλές φορές ανά τον κόσμο ως ένα στοιχείο καταδεικνύει την ρευστότητα των πολιτικών συστημάτων και αναζητά κάποιες νέες απαντήσεις. Εθνικιστές και σοσιαλιστές, φιλελεύθεροι και σοσιαλδημοκράτες αναζητούν ένα νέο τρόπο να εξηγήσουν την κρίση της πολιτικής. Η μεταπολιτική πρέπει να εξοπλίζει τους Εθνικιστές με «ισχυρό οπλοστάσιο πνευματικών πυρομαχικών», όπως έγραψε ο Αμερικανός φυλετιστής, φιλόσοφος, δημοσιογράφος εκδότης και σχολιαστής Γκρεγκ Τζόνσον , που απελάθηκε το 2019 από τη Νορβηγία.

 Αλλά στην Ελλάδα δεν είναι παρά μια  λέξη που χαρακτηρίζει τις καθεστωτικές νοοτροπίες ανθρώπων που υπηρέτησαν με πάθος όλες τις πολιτικές εξαχρείωσης και οδήγησαν τη χώρα σε πιο βαθιά παρακμή.  Και το όνομα Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ταυτισμένο με την παρακμή, όχι φυσικά με το ξεπέρασμά της.

    

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ*

Η μεταπολιτική -η θεωρητική πολιτική μελέτης ή η πολιτική της πολιτικής- είναι η φιλοσοφική μελέτη της πολιτειακής συνθέσεως των κοινωνιών και γενικότερα η θεωρητική πολιτική μελέτη, αλλά και μέθοδος που αναλύει τις πολιτικές ιδεολογίες στη δομική τους μορφή. Η έννοια αναφέρεται σε μορφές μη πολιτικών δραστηριοτήτων, οι οποίες λειτουργούν προς την κατεύθυνση της διαδόσεως ορισμένων ιδεών και αξιών, που συνθέτουν μία «κοσμοθεωρία». Επηρεάζει την πολιτική και τους ανθρώπους όχι μέσα από την πολιτική δραστηριότητα, δηλαδή τα κόμματα, τις πολιτικές εκστρατείες και τις εκλογές, καθώς συνδέεται με την πνευματική και φιλοσοφική θεώρηση και δραστηριότητα που υποστηρίζει μία ιδεολογία ή κοσμοθεωρία. Περιλαμβάνει επιπλέον, τη διάδοση των ιδεών και των αξιών με μέσα, όπως η δημοσιογραφία, οι ομιλίες, τα τηλεοπτικά προγράμματα, τα προγράμματα εργασίας και διάφορες μορφές προπαγάνδας.  

Αρχικά χρησιμοποιήθηκε ως τεχνικός και απόκρυφος όρος των μεταμαρξιστών και των νοσταλγών της σοσιαλδημοκρατίας. Στις μέρες μας η μεταπολιτική αποτελεί το σημείο «συμπυκνώσεως» και «συντήξεως» της παθολογίας των δημοκρατιών της Δύσεως. Κατονομάζει και καταγγέλλει καθεστώτα που διατηρούν τύποις, το κέλυφος των «φιλελεύθερων» και δήθεν «δημοκρατικών» θεσμών, την ίδια στιγμή που η κοινωνική επιρροή στην εξουσία φθίνει σταθερά, όπως και η συμμετοχή στην πολιτική των κομμάτων, στις μαζικές κινητοποιήσεις και τα συνδικάτα. Τα κόμματα της αριστεράς και της «δεξιάς» έπαψαν να εμφανίζουν ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές και συγκλίνουν στα ίδια, αντεθνικά και διαπλεκόμενα, οικονομικά συμφέροντα, έπαψε να υπάρχει διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην αριστερά και τη «δεξιά», ενώ κάθε ημέρα αυξάνεται ο παρεμβατικός ρόλος των ξενοκινήτων και απολίτικων, δήθεν ειδικών, στην πολιτική και οικονομική διακυβέρνηση”.

Τα λέει όλα. Τώρα πως συμβαίνει η Ελλάδα, με τόσους … διανοητές της πολιτικής,  ειδήμονες, αλτρουϊστές , πατριώτες και εθνάρχες να είναι συχνά χρεοκοπημένη, σε διαρκή παρακμή, με κατσαπλιάδικο καπιταλισμό, με καχεκτική δημοκρατία, καχεκτική δικαιοσύνη, εξαρτημένη και δεδομένη, δεν το έχει απαντήσει ακόμη, ούτε η επιστήμη , ούτε η πολιτική. Οπότε είναι καιρός να δραπετεύσουμε από την πραγματικότητα της παρακμής, για να αναζητήσουμε σωσίβιο στη Μεταπολιτική , αλλά στην βαλκανική της εκδοχή, Βενιζέλου και λοιπών αποτυχημένων και καθόλου αθώων…

*** Σύμφωνα με την εναλλακτική εγκυκλοπαίδεια Μεταπαιδεία