Η Τουρκία οριοθέτησε ΑΟΖ με την Λιβύη και παρά τις διεθνείς αντιδράσεις, όχι μόνο δεν υποχώρησε αλλά διευρύνει την συνεργασία της με την Τρίπολη. Η Ιταλία και η Λιβύη δια των ΥΠΕΞ των δύο χωρών και υπό το βλέμμα της Μελόνι,  υπέγραψαν συμφωνία συνεργασίας που θα εφαρμόσουν οι ακτοφυλακές τους για την παρεμπόδιση της ροής μεταναστών, ενώ οι ενεργειακές εταιρείες υπέγραψαν συμφωνία μαμούθ ύψους 8 δις δολαρίων. Όλα αυτά , από την κυβέρνηση της Λιβύης που κατά την ελληνική εξωτερική πολιτική δεν έχει δικαίωμα να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες. Φυσικά η ΕΕ  δεν βγήκε να καταγγείλει την συμφωνία και αναμένουμε την αντίδραση της Αθήνας, που παραπατά χωρίς πυξίδα.   Η ελληνική κυβέρνηση εξακολουθεί να αρνείται την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η προσωρινή κυβέρνηση της Λιβύης εκπροσωπεί επίσημα τη χώρα και με την βούλα του ΟΗΕ. Η Μελόνι έδωσε πραγματική παράσταση στην Τρίπολη όπου συναντήθηκε με τον πρωθυπουργό Χαμίντ Ντιμπέιμπα, αλλά και την άλλη πλευρά, δεν απέρριψε κανέναν . Μόνο ο Νίκος Δένδιας αρνείται μια χειραψία. Η ελληνική εξωτερική πολιτική βουλιάζει στους νομικισμούς και τις λάθος διαχωριστικές γραμμές.

Αν η ελληνική κυβέρνηση επέβαλλε εμπάργκο διαλόγου σε όσες χώρες συνεργάζονται με την Τουρκία, η Ελλάδα θα ήταν απομονωμένη . Η Αθήνα δεν έχει επίσης κανένα πρόβλημα να συνεργάζεται άψογα με ένα σωρό δικτάτορες και αυταρχικά καθεστώτα, αλλά ακολουθεί μια εντελώς λανθασμένη πολιτική στην Λιβύη. Η Αίγυπτος , την πολιτική της οποίας ακολουθεί η Αθήνα στην Λιβύη, έχει ειδικά συμφέροντα και η αντιπαλότητά της με την Τουρκία, δεν οφείλεται σε διαφορές στον ενεργειακό τομέα, ούτε επειδή η Άγκυρα υπέγραψε ΑΟΖ με την Τρίπολη, αλλά επειδή ο Ερντογάν επί χρόνια προσπαθούσε να υπονομεύσει την διακυβέρνηση Σίσι μέσω της στήριξης στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Και στην συνέχεια , επειδή η Τουρκία έχει σοβαρό ρόλο στην Λιβύη που ενοχλεί την Αίγυπτο.  Και παρά τις διαβεβαιώσει Ερντογάν ότι έχει πάψει να τους στηρίζει το Κάιρο δεν πείθεται ακόμη.

Η Ελλάδα έχει σοβαρές εκκρεμότητες με την  Λιβύη και ο καλύτερος τρόπος να  υπερασπιστεί  τα καλώς νοούμενα συμφέροντά της, είναι να μιλάει με όλους στη χώρα αυτή.   Ήδη, όπως έγινε γνωστό, η Ιταλία προτίθεται να αναλάβει κοινή πρωτοβουλία με την Τουρκία για την Λιβύη. Ποιά χώρα μένει εκτός; μα η Ελλάδα.

Είναι ψευδαίσθηση ότι μετά τις εκλογές , όταν γίνουν, δεν  θα υπάρχουν εκπρόσωποι της σημερινής κυβέρνησης στην επόμενη κυβέρνηση, οπότε αν δεν αλλάξει διπλωματική τακτική η Ελλάδα είναι αυτή που θα ζημιωθεί. Η Ιταλία που θεωρεί λίγο πολύ την Λιβύη αποικία της έκανε την κίνηση και δεν ακούστηκε ούτε λέξη από τις Βρυξέλλες, ούτε από την Αθήνα. Αλλά ακόμη και αν ακουστεί, η Ρώμη θα μείνει αδιάφορη. Η συμφωνία είναι πολύ καλή και πολύ μεγάλη για να υποχωρήσει.

Παρά τις διεθνείς εκκλήσεις,  εκλογές στην Λιβύη δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Οι εξελίξεις όμως τρέχουν, πολλές χώρες κινούνται και προσεγγίζουν την πραγματικότητα υπό εθνικό πρίσμα. Η Ελλάδα δεν μπορεί να περιμένει την καταγγελία της συμφωνίας Λιβύης -Τουρκίας, τέτοια καταγγελία δεν θα υπάρξει. Οπότε οφείλει να κινηθεί ταχύτατα , γιατί τα γεγονότα την προσπερνούν. Πριν να είναι αργά, η Αθήνα οφείλει να αναλάβει πρωτοβουλία για την πραγματοποίηση διεθνούς διάσκεψης για την ανατολική Μεσόγειο, να κινηθεί για την παραπομπή στην Χάγη από κοινού με την Λιβύη  για την οριοθέτηση της ΑΟΖ . Αν ο Δένδιας δεν καταλαβαίνει ή δεν μπορεί να κινηθεί, η αντιπολίτευση οφείλει να τον καταγγείλει, με την ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός θα πιεστεί και θα κινηθεί ανάλογα.  Στο πλαίσιο αυτό, μπορεί να σταλεί μια αναγνωριστική αποστολή διπλωματών και πολιτικών παραγόντων στην Τρίπολη για προετοιμασία του εδάφους, ώστε στην συνέχεια να υπάρξουν συναντήσεις σε πολιτικό επίπεδο. Η κουλτούρα της αδράνειας πρέπει να κατανικηθεί.