Σπύρος Σουρμελίδης 

Η τεχνολογία της δημοκρατίας δεν στηρίζεται σε αποκλεισμούς. Οι άνθρωποι που λένε συνεχώς ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, ανακάλυψαν ξαφνικά  κάποιο αδιέξοδο: Τον Κασιδιάρη. Μόνο που ο Κασιδιάρης, οι ακροδεξιοί και η ακροδεξιά, είναι τα αδιέξοδα του πρωθυπουργού και του συνασπισμού που τον στηρίζει. “Η δημοκρατία δεν φοβάται την μοναρχία” φώναζαν μόλις χθες. Σήμερα φοβάται; Φοβάται τον ήδη φυλακισμένο για εγκλήματα χρυσαυγίτη Κασιδιάρη; Φοβάται το “Εθνικό Κόμμα- Έλληνες” που ίδρυσε το 2020; To  πρόβλημα δεν είναι ο φυλακισμένος πλέον Κασιδιάρης αλλά οι πολίτες που επιλέγουν κασιδιάρηδες, η συνδιαλλαγή με αυτούς μπορεί και πρέπει να είναι μόνο πολιτική, όχι νομική.

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης σέρνονται πίσω από τους φόβους της ΝΔ και τις εκλογικές ανάγκες του πρωθυπουργού, για να μην κατηγορηθούν ότι δεν θέλουν να εμποδιστεί ο Κασιδιάρης. Για να μην δώσουν ένα τηλεοπτικό επιχείρημα στην κυβέρνηση. Έτσι μπήκαν σε μια συζήτηση αδιέξοδη και ατελέσφορη. Γιατί οι κασιδιάρηδες θα φτιάξουν ένα κάποιο κόμμα και θα ψηφίσουν τον εαυτό τους. Γιατί αν οι κασιδιάρηδες έχουν πολλούς οπαδούς, το θέμα δεν είναι νομικό, αλλά πολιτικό, κοινωνικό. Γιατί με οριακές ρυθμίσεις θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Και το σημαντικότερο. Η δημοκρατία που θέλει να κάνει τόσο οριακές ρυθμίσεις ΦΟΒΑΤΑΙ και έχει ΑΔΙΕΞΟΔΑ.

Οι πραγματικοί φόβοι της ΝΔ

Η πρόταση , η επιδίωξη της ΝΔ, αποσκοπεί στο να μην κινδυνέψει η ίδια να χάσει ψηφοφόρους που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι  φουσκώνουν κόμματα δεξιότερα της ΝΔ, δυστυχώς ακόμα και ακροδεξιές παραφυάδες, όπως του Κασιδιάρη. 

Φοβάται λοιπόν  η ΝΔ σήμερα (διαβάζοντας  δημοσκοπήσεις) ότι αν μπουν κάποιες   παραφυάδες στην Βουλή, αυτομάτως αλλάζουν τα δεδομένα. Και δεν είναι μόνο ο αριθμός των εδρών που θα χάσει η ΝΔ είναι ότι μεγαλώνει το ποσοστό της αυτοδυναμίας. Γι αυτό και κάνει ότι μπορεί, για να μην διακινδυνέψει  η ίδια, όχι η δημοκρατία. 

Όμως ακόμα και αυτό είναι οριακό (συνταγματικά και πολιτικά) και θα προκαλέσει μεγάλους κινδύνους. Στα μάτια κάποιων ψηφοφόρων συμπολιτών μας οι κασιδιάρηδες θα «φουσκώσουν», θα αποκτήσουν μια κάποια «αξία». Στην Ελλάδα , και στην χώρα μας, η δεξιά και κεντροδεξιά αποδέχθηκαν σταδιακά ατζέντες  που βάζει η ακραία δεξιά και σε ορισμένες περιπτώσεις  ακόμα και η  ακροδεξιά.

Είναι αυτό στοιχείο που ενδυναμώνει την ακραία δεξιά, ακραίες αντιλήψεις. 

Το θέμα δεν αντιμετωπίζεται μα απαγορεύσεις προσώπων. Συμφωνούμε όλοι ότι ο Κασιδιάρης δεν μπορεί να είναι μέρος της πολιτικής ζωής και μάλιστα στο επίπεδο της εκπροσώπησης. Όσο όμως εστιάζουμε  στον Κασιδιάρη και σε ορισμένους όμοιους του, τον κάνουμε ακόμα πιο δημοφιλή στους ακραίους οπαδούς. Και δείχνουμε ότι τον φοβόμαστε.

Το πολιτικό πρόβλημα της Ευρώπης συνολικά φαίνεται από την άνοδο των ακροδεξιών κομμάτων. Σε μερικές περιπτώσεις είναι τόσο ισχυρά που κυβερνούν ή συγκυβερνούν ή είναι ρυθμιστές των  πολιτικών ισορροπιών.

Στην Ελλάδα είχαμε την Χρυσή Αυγή η οποία όμως αποδείχθηκε ότι ήταν εγκληματική οργάνωση και όχι ένα κόμμα.

Αυτά όμως είναι το αποτέλεσμα κοινωνικών και πολιτικών διεργασιών. Αιτία είναι  η φτωχοποίηση, οι πολιτικές που οδήγησαν σε χρεοκοπίες, στην οικονομική κρίση και στην συγκέντρωση χρημάτων σε όλο και λιγότερους. Η συρρίκνωση του πλούτου  των ευκατάστατων δημιουργεί αναταραχές αυτή την ώρα, ανασφάλεια, φόβο για το αύριο. 

Ολ αυτά οδηγούν και στις ακραίες απόψεις και στα ακραία κόμματα. 

Ναι, υπάρχει μάχη, αλλά αυτή θα κριθεί  στο πεδίο των εφαρμοσμένων πολιτικών και της αντιπαράθεσης απόψεων.