ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Το omegapress εύχεται σε όλους και όσους μας διαβάζουν και όσους θα μας διαβάζουν, υγεία και ευόδωση των προσωπικών προσδοκιών.  Κάθε νέος χρόνος φέρνει ελπίδες, αλλά μετά από 12 χρόνια κρίσεων χρειαζόμαστε μια πραγματική  μια ριζική αλλαγή. Έχουμε ανάγκη να ελπίσουμε ότι τα πράγματα  θα πάνε προς το καλύτερο και ότι αυτό μπορεί να γίνει.  Tο 2023 είναι χρονιά εκλογών, εξαρτάται από εμάς ποιο δρόμο θα ακολουθήσει η χωρα.  Σε λίγους μήνες, κατά πάσα πιθανότητα στις αρχές Απριλίου, θα κληθούμε και πάλι να πάμε στην κάλπη. Θα πουν πολλοί «τι ακριβώς θα μας λύσουν οι εκλογές, τι ακριβώς μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις;».  Μπορούν και είναι υποχρεωμένες. Γι αυτό τις εκλέγουμε.

Το πρώτο  βήμα είναι να πάμε στην κάλπη για να ψηφίσουμε, για να πάρουμε μέρος στην διαδικασία επιλογών. Όσοι  δεν πάνε,  επιτρέπουν σε κάποιους άλλους να αποφασίσουν μόνοι τους και για μας.  
Το δεύτερο βήμα είναι να αποφασίσουμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε και  τι μπορεί να γίνει. 
Τα κριτήρια, ο επιδιώξεις και οι ανάγκες είναι για τον καθένα διαφορετικά, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Έχουμε όμως κοινά θέλω, κοινές ανάγκες και κοινές επιδιώξεις με εκατομμύρια άλλους συνανθρώπους μας. 

Το 2022 που μας αποχαιρετά 

Το 2022 ήταν μια χρόνια δύσκολη, μια χρονιά που έφερε μια ακόμα κρίση μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, έφερε ακρίβεια, έφερε νέα αφαίμαξη πόρων και πλούτου για την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών. Ήταν μια ακόμα χρονιά προβλημάτων και κρίσεων από  το 2010 και μετά που επισημοποιήθηκε η χρεοκοπία και στην συνέχεια τα μνημόνια.

Είναι 12 ολόκληρα χρόνια , όπου οι περισσότεροι βλέπουν να χάνονται οι δουλειές τους, οι επιχειρήσεις τους, να χάνονται περιουσιακά τους στοιχεία, για κάποιους το ένα και μοναδικό τους σπίτι. Και την ώρα που άρχισε μια κάποια ελπίδα (ανεξαρτήτως  πολιτικών τοποθετήσεων και εντάσεων) ήρθε ο Covid για να ανατρέψει και πάλι τις ελπίδες και τις ισορροπίες. Και ακολούθησε ο πόλεμος, η ακρίβεια, η αλλαγή των εμπορικών και παραγωγικών ισορροπιών.

Ολ αυτά όμως δεν συνέβησαν χωρίς κυβερνητικές επιλογές. Σε κάθε χώρα υπάρχουν ιδιομορφίες, αναλόγως με την πολιτική που ακολουθεί η κάθε κυβέρνηση. Ο τρόπος διαχείρισης, οι προθέσεις της κάθε κυβέρνησης, η στόχευση, αυτό που με μία λέξη λέμε «πολιτική», παίζει καθοριστικό ρόλο για την πορεία των πραγμάτων και τις συνέπειες για την κάθε κοινωνία. 

Η Ελλάδα θρήνησε πάνω από 34.000 νεκρούς λόγω Covid, αλλά με τις ευθύνες  της κυβέρνησης Μητσοτάκη να είναι μεγάλες. Και αυτό αποτυπώθηκε από μια έκθεση ενός ανθρώπου  στον οποίο στηρίχθηκε ο πρωθυπουργός του Σωτήρη Τσιόδρα. Στην Εκθεση Τσιόδρα-Λύτρα παρουσιάστηκε η κατάσταση στα νοσοκομεία , οι ελλείψεις στις ΜΕΘ και τελικώς το δραματικό αποτέλεσμα. Μια Εκθεση την οποία ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι δεν την έλαβε ποτέ. Προφανώς για να μην παραδεχθεί τις διαπιστώσεις της.

Στην οικονομία, το αποτέλεσμα των κυβερνητικών επιλογών είναι η φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, η ακόμα μεγαλύτερη αφαίμαξη πόρων από την μεσαία τάξη. Το επιχείρημα της κυβέρνησης ότι η ακρίβεια είναι αποτέλεσμα των εξωτερικών κρίσεων, του κορονοϊού και του πολέμου, θα ήταν σωστό αν δεν  υπήρχε η επιλογή της κυβέρνησης να μετατρέψει τις κρίσεις σε ευκαιρίες εφαρμογής μιας σκληρής και απότομης αλλαγής  των δεδομένων της οικονομίας. Η κυβέρνηση διαλύει το κοινωνικό κράτος, φαίνεται αυτό και στην Υγεία και στην Παιδεία. Φαίνεται ακόμα και στον Πολιτισμό. Φαίνεται στην διάλυση του κράτους πρόνοιας, τους ασφαλιστικού συστήματος.

Φαίνεται στην ριζική μείωση των δυνατοτήτων του κράτους. Με την πώληση των Δικτύων της ενέργειας, με την πώληση βασικών υποδομών. 

Ο Covid και οι πολλαπλές κρίσεις που δημιούργησε η αντιπαράθεση της Δύσης με την Ρωσία, ανέδειξε την αναγκαιότητα ενίσχυσης των δομών του κράτους και του κοινωνικού κράτους. Και ενώ οι περισσότερες χώρες, ακόμα και σκληρά φιλελεύθερες όπως οι σκανδιναβικές, κυρίως όμως οι μεσογειακές (Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία), ενισχύουν  την παρεμβατική τους πολιτική, ενισχύουν την παρουσία και τις δυνατότητες του κράτους. Είναι φανερό ότι η υπερχρέωση των κρατών, πρέπει να αντιμετωπισθεί με παρεμβατικές πολιτικές, όπως και η αλλαγή της παραγωγής, των αναγκών σε τρόφιμα και καύσιμα, οδηγεί τα κράτη σε ενδυνάμωση των υποδομών τους.

Γίνεται δηλαδή το αντίθετο από αυτό που κάνει η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Το 2023 και η ανάγκη αλλαγής

Οι κάλπες όπως όλα δείχνουν θα στηθούν τον Απρίλιο, πριν το Πάσχα. Για να υπάρχει ο χρόνος να ξαναγίνουν εκλογές τον Μάιο, αν χρειαστεί και δεύτερη προσφυγή στην κάλπη, κάτι που σχεδόν όλοι προβλέπουν. 

Δεν είναι μια εύκολη μάχη γιατί πολύ απλά είναι μια δύσκολη απόφαση. Υπάρχει απογοήτευση, υπάρχει φόβος, δεν υπάρχει ελπίδα. Ο συνδυασμός ολων των παραπάνω οδηγεί στην αρνηση, δυσκολεύει ακόμα περισσότερο την απόφαση.

Όμως τα ερωτήματα είναι κρίσιμα

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αλλάξει πολιτική ή θα ακολουθήσει την συνταγή της διάλυσης του κράτους και του κοινωνικού κράτους; 

Η μεσαία τάξη -που χάνει συνεχώς- όπως και οι εργαζόμενοι, χρειάζονται περισσότερο η λιγότερο κοινωνικό κράτος; 

Οι μικροί και μεσαίοι επιχειρηματίες που είναι το 96% της επιχειρηματικότητας, ελπίζουν σε κάποια βοήθεια, σε ευκαιρίες, με την πολιτική Μητσοτάκη;

Αυτά είναι κρίσιμα ερωτήματα, χωρίς να προσθέσουμε ζητήματα δικαιοσύνης, λειτουργίας των θεσμών και άλλα.

Η περίφημη στήριξη της μεσαίας τάξης και των ελεύθερων επαγγελματιών, που διακήρυξε η κυβέρνηση της ΝΔ, οδήγησε στον αποκλεισμό της από το τραπεζικό σύστημα, αλλά και από το περίφημο Ταμείο Ανάκαμψης.

Από τις 870.000 επιχειρήσεις μόνο οι 49.500 έχουν πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα. 

Μόνο το 6,5% έχει δυνατότητα στήριξης από το ΕΣΠΑ (ευρωπαϊκά προγράμματα).

Μόνο το 25% μπορεί να ελπίζει  ότι θα έχει πρόσβαση στα προγράμματα ψηφιακού μετασχηματισμού.   Στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης, το 75% των ελληνικών επιχειρήσεων, δεν έχει καν την ελπίδα εξέλιξης.

Ολ αυτά είναι επιλογές, είναι συνειδητές πολιτικές. Η κυβέρνηση έχει δηλώσει ωμά ότι μόνο οι επιχειρήσεις που θα συνενωθούν μπορούν να αποκτήσουν πρόσβαση στην χρηματοδότηση. Πρακτικά αυτό ισοδυναμεί είτε με κλείσιμο, είτε με εξαγορά. Οι μεγάλοι, θα καταπιούν εκατοντάδες χιλιάδες μικρότερες επιχειρήσεις η απλώς θα τις εξαφανίσουν. Αυτό συμβαίνει ήδη.

Προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ ευκαιρίες; Το σίγουρο είναι ότι κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Στην κατεύθυνση της στήριξης του κράτους και του κοινωνικού κράτους και της στήριξης της μικρομεσαίας  επιχειρηματικότητας.

Στο χέρι μας είναι να δείξουμε και στην κάλπη τι ακριβώς ζητάμε από τις πολιτικές ηγεσίες. Και η πρόβλεψη ότι ο σχηματισμός κυβέρνησης δεν θα είναι καθόλου απλή και εύκολη υπόθεση, είναι και αυτό ένα μήνυμα.  Το βασικότερο όμως είναι να πιστέψουμε ότι εμείς μπορούμε να ξαναφτιάξουμε την ελπίδα.