Η ΕΕ, το ΝΑΤΟ και κυρίως οι ΗΠΑ ενισχύουν με υπερσύγχρονα οπλικά συστήματα την Ουκρανία αξίας δεκάδων δις ευρώ και θα συνεχίσουν να το κάνουν. Πέρα από τους εξοπλισμούς έχουν επιβληθεί και εξοντωτικές κυρώσεις στους Ρώσους, στο πλαίσιο ενός αμείλικτου οικονομικού πολέμου. Στην ΕΕ και στην Ελλάδα , εξαπατούν τους λαούς ισχυριζόμενοι ότι ευθύνεται ο Πούτιν για τον πληθωρισμό, την ακρίβεια, την κρίση, λες και ο Ρώσος πρόεδρος και οποιοδήποτε κράτος του κόσμου δεν θα απαντούσε.
Το δεύτερο και πιο επίκαιρο στοιχείο , είναι η πρόθεση της ΕΕ να επιβάλλει νέες κυρώσεις στο Ιράν επειδή προφανώς πουλάει τα περίφημα drones -καμικάζι στη Μόσχα που προκαλούν μεγάλες καταστροφές στις υποδομές της Ουκρανίας. Είναι μια νέα θηριωδία, η ανθρωπιστική κρίση είναι τρομερή και ανυπολόγιστη. Ταυτόχρονα όμως οι κυρώσεις κατά του Ιράν έρχονται σε μια κρίσιμη στιγμή όπου το κίνημα των γυναικών κατά του θεοκρατικού καθεστώτος έχει ανάγκη από στήριξη και όχι κυρώσεις που συσπειρώνουν . Και για μια ακόμη φορά η Δύση επιδεικνύει μια παρανοική στάση. Αντί να αναλάβει πρωτοβουλία , έστω για μια σύντομη κατάπαυση του πυρός ώστε να επιδιωχθεί διάλογος, κλιμακώνει τον πόλεμο. Είναι τόσο αδιέξοδη η κατάσταση;
Όπως έγινε γνωστό, τα κράτη μέλη της ΕΕ εξέφρασαν τη Δευτέρα (17 Οκτωβρίου) την πολιτική υποστήριξή τους στην επιβολή νέων κυρώσεων στο Ιράν για τη στρατιωτική του υποστήριξη στον πόλεμο της Ρωσίας σχετικά με τα πλήγματα στο Κίεβο από μη επανδρωμένα αεροσκάφη ιρανικής κατασκευής. Την στιγμή που ο λαός του Ιράν εξεγείρεται και έχει ανάγκη ηθικής στήριξης για να προκαλέσει αλλαγή και πτώση του θεοκρατικού καθεστώτος, η ΕΕ με την κίνησή της αυτή θα συσπειρώσει και πάλι τους Ιρανούς με αντίπαλη την παρανοική ΕΕ. Είναι αδιανόητο , οι γυναίκες που βρίσκονται στην πρωτοπορία του αγώνα, αντί να τύχουν ολόπλευρης πολιτικής και ηθικής στήριξης να έχουν απέναντί τους τη Δύση και μάλιστα εν μέσω ουσιαστικής σιωπής για όσα συμβαίνουν στη χώρα τους.
Είναι σίγουρο ότι το θεοκρατικό Ιράν όχι μόνο δεν πρόκειται να πληγεί από τις νέες κυρώσεις, αντίθετα θα τις αξιοποιήσει για να εξαπολύσει νέο κύμα καταστολής, σίγουρα πιο άγριο και να δείξει την ΕΕ ως εχθρό και τις γυναίκες ως όργανα της Δύσης. Ακόμη και αν δεν υπήρχε η εξέγερση, η ΕΕ με τις νέες κυρώσεις δεν θα πετύχει τίποτα απολύτως γιατί το Ιράν ζει με κυρώσεις εδώ και δεκαετίες και αντί να κάμψουν το καθεστώς το ενισχύουν.
Στο πολεμικό μέτωπο είναι προφανές ότι η συνεργασία Ρωσίας -Ιράν ήταν και παραμένει στρατηγική, όπως και η συνεργασία Ρωσίας -Τουρκίας. Η ΕΕ συνεχίζει να θολώνει την εικόνα της και κυρίως την πολιτική της. Για κάθε πρόβλημα και κάθε κρίση , το μοναδικό όπλο είναι οι κυρώσεις , σαν να έχει πάθει αγκύλωση, σαν να μην είναι σε θέση να κατανοήσει ότι πολλές χώρες και δυνάμεις του κόσμου δεν την έχουν τόση ανάγκη. Και οι επιλογές αυτές, όχι μόνο αποτυγχάνουν, αλλά σπρώχνουν πολλές χώρες προς την Ανατολή, όπου πλέον παράγεται πλούτος.
Η κρίση στην Ευρώπη μεγαλώνει και οι δικαιολογίες είναι θέμα χρόνου να στερέψουν. Μεγάλο μέρος του κόσμου συσπειρώνεται γύρω από νέους οργανισμούς , τους Brics, τον κινέζικο δρόμο του Μεταξιού, τον Οργανισμό Συνεργασίας της Σαγκάης και ίσως είναι θέμα χρόνου να ξεπηδήσει και ένα ΝΑΤΟ της Ανατολής.
Είναι μια πορεία τύφλωσης της Ευρώπης , ίσως και των ΗΠΑ να νομίζουν ότι είναι οι κυρίαρχοι του κόσμου. Ο κόσμος βρίσκεται σε νέες ισορροπίες και νέες δυνάμεις παίρνουν θέση στον ανταγωνισμό. Και αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με απειλές, εμπάργκο και κυρώσεις. Απαιτούν σχέδιο και συνεργασίες. Και τα δύο απουσιάζουν σταδιακά από τον δυτικό κόσμο, ή χάνονται στην θολή κυριαρχία των ΗΠΑ και στον γραφειοκρατικό λαβύρινθο της ΕΕ.
Ο πόλεμος είναι φρικτός. Η Ρωσία δεν ξέρουμε αν τελικά θα κερδίσει, αλλά δεν θα χάσει τον πόλεμο. Οι απώλειες στα μεγάλα κράτη δεν τα εμποδίζουν να είναι ιμπεριαλιστικά, να είναι βίαια και να προκαλούν ανθρωπιστικές κρίσεις. Γι αυτό και η διπλωματία είναι η μόνη διέξοδος , αυτή που μπορεί να δώσει λύσεις. Αλλά απαιτούνται και ηγέτες που να είναι ικανοί να ηγηθούν. Αυτοί όμως απουσιάζουν και η Δύση παρακμάζει …..