Του Σωτήρη Σιδέρη

Αν κάνει μια δήλωση ένας καθηγητής ή ένας απλός βουλευτής της αντιπολίτευσης για “ πολλές διαφορές με την Τουρκία” , το  κυβερνητικό και το ακροδεξιό επιμελητήριο πατριδοκάπηλων θα τους κατασπαράξει. Όταν όμως το λέει από θέση ευθύνης  ο Υπουργός Άμυνας γιατί δεν αντιδρά κανείς;  Έτσι λοιπόν , ο  Νίκος Παναγιωτόπουλος γνωστός για την ανεπάρκειά του, ο υπουργός  Άμυνας επί  Ουρούτς Ρέις  και σήμερα, θεωρεί , ότι η Ελλάδα δεν έχει μία διαφορά με την Τουρκία, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας /ΑΟΖ που είναι η επίσημη θέση της χώρας αλλά επικαλείται δήλωση του πρωθυπουργού για διάλογο με την Τουρκία και με αντικείμενο τις “πολλές διαφορές” . Τέτοια δήλωση δεν έχει κάνει ο πρωθυπουργός, μιλά γενικά για διάλογο, ενώ στην πράξη δεν τον θέλει. Το ΥΠΕΞ έχει να απαντήσει κάτι σχετικά με τη δήλωση αυτή;. Διότι αν ο Υπουργός Άμυνας δεν γνωρίζει την επίσημη θέση της χώρας, τότε τι απαιτήσεις έχει από τον Ακάρ ή τον Ερντογάν; ποιές είναι οι άλλες διαφορές όταν ο ίδιος αρνείται τον διάλογο για ΜΟΕ με την Τουρκία;  Άλλωστε σχετική  απόφαση του ΚΥΣΕΑ, του υπουργικού συμβουλίου, ή έστω  σε κάποια σύσκεψη  με το ΥΠΕΞ και το Μαξίμου δεν υπάρχει. Τι ήθελε να πει ο Υπουργός;

Που λαμβάνονται οι αποφάσεις;

Προφανώς υπάρχουν διαφορές με την Τουρκία που συνδέονται με το εύρος των χωρικών υδάτων και του εναερίου χώρου. Η Τουρκία θέτει ζητήματα έρευνας και διάσωσης, ισχυρίζεται ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα κλπ ισχυρισμοί που δεν δεν γίνονται δεκτοί από την Ελλάδα. Διάλογος για τα χωρικά ύδατα γίνεται εδώ και χρόνια στο πλαίσιο των διερευνητικών. Όμως επίσημα η Ελλάδα , εξαιτίας των θεμάτων που εγείρει η Τουρκία και για τα χωρικά ύδατα και για τα νησιά, έχει οχυρωθεί στη θέση ότι υπάρχει μόνο μια διαφορά, Οπότε η δήλωση του Υπουργού Άμυνας ή έγινε σκόπιμα για να ανοίξει κάποιον δρόμο  ή απλά ενήργησε μόνος του, πράγμα επικίνδυνο.  
Η δήλωση του Ν. Παναγιωτόπουλου σε συνέντευξή του στο ΡΙΚ  και σε ερώτηση αν εκτιμά ότι οι εντάσεις θα οξυνθούν αναφέρει:

“Ενδεχομένως να έχουμε μια ένταση σε επίπεδο ρητορικής. Θέλω να πιστεύω, θέλω να ελπίζω επειδή είμαι και φύσει αισιόδοξος τύπος ότι θα βρεθούν ή θα αποκατασταθούν τα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ των ηγεσιών, είτε σε επίπεδο ηγετών, είτε σε επίπεδο π χ. υπουργών Εξωτερικών, ή επίπεδο υπουργών Εθνικής Αμυνας, ακόμη και στρατιωτικής ηγεσίας.
»Θεωρώ ότι είναι βασικό να αποκατασταθούν και εκτιμώ ότι τελικά θα αποκατασταθούν αυτά τα κανάλια επικοινωνίας, ο πρωθυπουργός μας Κυριάκος Μητσοτάκης έχει απευθύνει πρόσκληση για συνέχιση του διαλόγου στις πολλές διαφορές που αναμφισβήτητα έχουμε κι από εκεί και πέρα νομίζω ότι αυτή η πρόσκληση θα τύχει μιας κάποιας ανταπόκρισης”.

Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος έχει καταφερθεί κατά των στρατιωτικών ΜΟΕ, όχι με δική του αποκλειστική ευθύνη, ευθύνονται φυσικά και οι Τούρκοι , ενώ έχει ουσιαστικά αρνηθεί την διαπραγμάτευση στον μηχανισμό του ΝΑΤΟ που είναι φιλοτουρκικός. Οπότε όταν ο υπουργός Άμυνας εγείρει ζήτημα πολλών διαφορών, οφείλει και να τις προσδιορίσει.
Το Υπουργείο Εξωτερικών, όπως και το Μέγαρο Μαξίμου δεν αντέδρασαν. Προφανώς γιατί θέλουν να υποβαθμίσουν και την προσωπικότητα και τον ρόλο του Παναγιωτόπουλου . Ωστόσο το ερώτημα παραμένει και αν δεν διορθώσει την άποψή του ο Υπουργός Άμυνας, ενδεχομένως να αξιοποιηθεί από την Άγκυρα.
Και σε ότι αφορά τον διάλογο, περισσεύει η υποκρισία εντός της κυβέρνησης. Οι Καραμανλής και Σαμαράς έχουν βέτο στον πρωθυπουργό για ενδεχόμενο διάλογο με την Τουρκία. Οπότε για ποιες διαφορές και για ει είδους διάλογο μιλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης; δεν νομίζουμε ότι ο πρωθυπουργός θα προκαλέσει την τύχη του αγνοώντας τους δύο πρώην προέδρους της ΝΔ και πρωθυπουργούς.

Συμπερασματικά, εντός της κυβέρνησης επικρατεί μια εικόνα βαβέλ. Άλλοτε παρελκυστική τακτική, άλλοτε στεγανοποίηση πληροφοριών όπως το γεγονός ότι η βουλή και τα κόμματα έχουν πλήρη άγνοια για το τι συμφωνήθηκε στο γεύμα Ερντογάν -Μητσοτάκη που έχει προκαλέσει τόση ένταση. Άλλοτε οι Καραμανλής -Σαμαράς  και τώρα προέκυψε Παναγιωτόπουλος.
Ένα πρόβλημα είναι ο Ερντογάν και φυσικά η τουρκική εξωτερική πολιτική που επί της ουσίας ασκεί ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας Ακάρ. Δεύτερο πρόβλημα η απουσία πυξίδας για την εξωτερική και αμυντική πολιτική της χώρας. Που λαμβάνονται οι αποφάσεις, ποιο είναι το σχέδιο, πως διαμορφώνονται οι κινήσεις και οι θέσεις σε κάθε κρίση που ξεσπά. Τα ΜΜΕ δεν παράγουν ούτε εξωτερική πολιτική, ούτε πολιτική ασφάλειας. Ούτε να συγκαλύψουν κρίσεις μπορούν.
Και στα θέματα αυτά, ένα είναι σίγουρο. Οι ευθύνες δεν παραγράφονται..