Ο Μαργαρίτης Σχοινάς είναι Αντιπρόεδρος της Ευρωπαικής Επιτροπής για την Προώθηση του Ευρωπαικού Τρόπου Ζωής. Αν και μας είναι παντελώς άγνωστο πως ασκεί τα καθήκοντά του και τι ακριβώς κάνει, η σιωπή του για τη νίκη της Μελόνι στην Ιταλία είναι εκκωφαντική. Αν η προώθηση των νεοφασιστικών ιδεών αποτελεί το νέο τρόπο ζωής , τότε έχουμε να κάνουμε με ανώμαλες καταστάσεις εντός της ΕΕ. Όμως, εδώ και καιρό,  κάτι δεν πάει καλά με τον Σχοινά.  Η αποκάλυψη του Politico , ότι ο Σχοινάς είχε συμμετάσχει στο φεστιβάλ της ακροδεξιάς νεολαίας Atreiu,  στην οποία είναι ενταγμένοι   νεοφασίστες, υπό την αιγίδα του κόμματος «Αδέλφια της Ιταλίας» της Τζόρτζια Μελόνι, προκάλεσε σοκ. Ξεχάστηκε όμως καθώς το ιδεολογικό χωνευτήρι της Επιτροπής , έχει τον τρόπο του να αμβλύνει τα προβλήματά του δια της υποβάθμισής τους.
Λίγο πριν όμως είχε συζητηθεί έντονα, η συνάντηση  και με στελέχη του  νεοφασιστικού κόμματος της Ισπανίας, VOX, γνωστού επίσης για την προσήλωσή του στον Φράνκο. Αν συνοψίσουμε λίγο την θητεία του Σχοινά , θα διαπιστώσουμε ότι πέρα από το φλερτ με τα νεοφασιστικά μορφώματα , η σιωπή του στη νίκη της Μελόνι, προφανώς εκλαμβάνεται ως νέος ευρωπαικός τρόπος ζωής;. Αλλά οι ασκήσεις ψυχραιμίας τώρα αρχίζουν.

Δεν ξεχνάμε φυσικά ότι ο Σχοινάς από το βήμα του συνεδρίου της ΝΔ είχε εξαπολύσει έμμεση αλλά οξύτατη επίθεση κατά του Νίκου Χριστοδουλίδη, υποψήφιου για την προεδρία, αφήνοντας άθλιους υπαινιγμούς για φιλορωσική στάση.
       

Στους σκοτεινούς διαδρόμους

Όταν δημιουργήθηκε το χαρτοφυλάκιο του Σχοινά ξεσηκώθηκε θύελλα, καθώς πολλοί το εξέλαβαν ως προέκταση μιας υποβόσκουσας ρατσιστικής αντίληψης που είχε αρχίσει να διαπερνά αρμούς της ΕΕ.  Ο Σχοινάς , όπως φαίνεται και από τη θητεία του, δεν έκανε τίποτα απολύτως για να αμβλύνει τις εντυπώσεις, αντίθετα προκάλεσε με τις κινήσεις του ακόμη περισσότερα ερωτηματικά. Πρόκειται για μια κατάσταση που απλά μας προιδεάζει για το εγγύς μέλλον, όπου η Δημοκρατία στην ΕΕ θα συμβιώνει ή και θα φλερτάρει με νεοφασιστικά κινήματα και κόμματα;. Προφανώς ναι. Γιατί όσο η ΕΕ δεν εκπέμπει ισχυρά ιδεολογικά μηνύματα, όταν ταλαντεύεται διαρκώς και αδυνατεί να αντιμετωπίσει κρίσεις, όταν ανέχεται τα αυταρχικά καθεστώτα της Ουγγαρίας, της Πολωνίας, την κυβερνητική συνεργασία στην Σουηδία, την Ιταλία και αλλού, τότε η κρίση βρίσκεται ήδη εντός της ΕΕ.

Αν παρατηρήσουμε προσεκτικά τις δηλώσεις και τον πολιτικό λόγο που εκπέμπουν οι αξιωματούχοι της ΕΕ μετά τις εκλογές στην Ιταλία και την Σουηδία, θα διαπιστώσουμε ότι ήδη οι Βρυξέλλες είναι ιδιαίτερα ανεκτικές και πρόθυμες να συνεργαστούν με αυτές τις δυνάμεις, αρκεί να μην αμφισβητήσουν την νεοφιλελεύθερη πολιτική  της ΕΕ. Είναι πρόθυμη η Επιτροπή να μην αντιδράσει αρκεί η Μελόνι, οι Σουηδοί ακροδεξιοί , οι Γάλλοι και οι Έλληνες σίγουρα, να μην στραφούν κατά του τραπεζικού μοντέλου, κατά της αντικοινωνικής πολιτικής που προσπαθούν να μπαλώσουν με επιδόματα, τις πολεμοχαρείς διαθέσεις , την εξάρτηση από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Αν λοιπόν αποδεχθούν τις κατεστημένες πολιτικές, τότε είναι καλοδεχούμενοι όλοι τους. Έτσι όμως υπονομεύεται εκ των έσω η Δημοκρατία, κλονίζεται η κοινωνική συνοχή, οι ανισότητες γίνονται η κυρίαρχη πολιτική.

Κατά συνέπεια, μια ΕΕ που δεν κατάφερε να διαχειριστεί αποτελεσματικά την πανδημία, που αυξάνει τις ανισότητες, που αδυνατεί να αντιμετωπίσει με πραγματικές κοινωνικές πολιτικές την ακρίβεια και τον πληθωρισμό, που δίνει γη και ύδωρ στο κεφάλαιο που αδυνατεί να συγκροτήσει μια σοβαρή μεταναστευτική πολιτική που δεν μπορεί να αποφασίσει μια ενεργειακή πολιτική, τότε οι προοπτικές γίνονται όλο και πιο σκοτεινές. Αντί για μια αλλαγή πολιτικής προς θετική κατεύθυνση η ΕΕ οδηγείται με ακόμη μεγαλύτερη ένταση σε πιο αντικοινωνικές πολιτικές.
Η μεταρρύθμιση των συνθηκών με την κατάργηση του βέτο ώστε να γίνει πιο ευέλικτος ο τυχοδιωκτισμός της, η δημιουργία της Ευρωπαικής Πολιτικής Κοινότητας με πολύ χαλαρούς δεσμούς, οι σχέσεις με δικτατορικά καθεστώτα και η ανοχή σε αντιδημοκρατικές δυνάμεις και πρακτικές μας φέρνουν όλο και πιο κοντά , όχι σε έναν θετικό, παραγωγικό , δημοκρατικό τρόπο  ζωής, αλλά σε ένα σκοτεινό μέλλον.
Ο Σχοινάς , λόγω του χαρτοφυλακίου του,  θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί  υπέρ της Δημοκρατίας. Αντίθετα, είναι ένα τεράστιο παράδειγμα,  για το πως η ΕΕ μετατρέπεται σταδιακά σε έναν γκρίζο οργανισμό που μας θυμίζει σκοτεινές εποχές. Κανείς δεν ξεχνά ότι η ιδρυτική διακήρυξη της ΕΕ ήταν ένας ύμνος στη Δημοκρατία. Τώρα θυμίζει παράφωνη χορωδία.
Ένα είναι βέβαιο. Η ΕΕ ή θα υπάρξει και λειτουργήσει δημοκρατικά, ή θα πάψει να υπάρχει.  Και να θέλει να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, ας αρχίσει από τον Σχοινά. Η Ευρώπη, ήδη βρίσκεται σε σημείο καμπής...