Του Σωτήρη Σιδέρη

Στο σύνολό τους, κυβέρνηση  και η Νέα Δημοκρατία έχουν παραλύσει από την καταιγίδα των αποκαλύψεων για τις παρακολουθήσεις. Μέρα με την ημέρα επιβεβαιώνεται η αρχική εκτίμηση ότι η κρίση είναι μη διαχειρίσιμη από τον πρωθυπουργό και το επιτελείο του  Για τον λόγο αυτό το Μέγαρο Μαξίμου και τα παρακρατικά γρανάζια που ενεπλάκησαν στην εν λόγω υπόθεση έχουν επιδοθεί σε πλήθος ελιγμών με κύριο στόχο την δική τους διάσωση και την πολιτική επιβίωση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Με μια διαφορά σε σχέση με το παρελθόν. Τώρα , ο πρωθυπουργός και τα στηρίγματά του δεν μπορούν να επινοήσουν μια νέα σκευωρία, όπως με τη Νοβάρτις. Δεν μπορούν να μετακυλίσουν την ευθύνη στον  ΣΥΡΙΖΑ όσο και αν το παλέψουν κάποιοι στη δικαιοσύνη.  Την ίδια στιγμή,  όμως και ενώ η κρίση εμπιστοσύνης προς τον πρωθυπουργό κλιμακώνεται και ενώ έχει ήδη διεθνοποιηθεί το πρόβλημα και αντιμετωπίζεται ως δημοκρατική εκτροπή, οι πολιτικές εξελίξεις προσλαμβάνουν μονοδιάστατο χαρακτήρα και επικεντρώνονται στο ερώτημα: θα επιβιώσει ή όχι η κυβέρνηση από αυτή την κρίση;

Οι επιλογές του πρωθυπουργού

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει κάνει δεύτερη φύση του την επινόηση αντιπερισπασμών ή την επίρριψη ευθυνών σε άλλους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι πλέον φανερό, ότι συνεργάτες του και αθέατοι μηχανισμοί, βυθίζουν τα κεφάλια τους στο παρελθόν για να αποκαλύψουν ή για να στήσουν ένα κατηγορητήριο κατά του ΣΥΡΙΖΑ σε μια προσπάθεια συμψηφισμού, άρα και εξιλέωσης του πρωθυπουργού.  Στην ουσία όλοι τους, με πρώτο τον Μητσοτάκη, μη έχοντας πολιτικό σχέδιο και δικαιολογίες , απλά αυτοσχεδιάζουν. Η μέχρι τώρα προσπάθεια δεν καρποφόρησε και η εμπλοκή του Ισίδωρου Ντογιάκου εξελίσσεται προκαλώντας πολλά ερωτηματικά που διατυπώνονται δημόσια. Κατά πάγια τακτική ο Μητσοτάκης δεν απαντά στα καυτά ερωτήματα που του θέτουν τα κόμματα και επιλέγει να κάνει αντιπερισπασμό φλερτάροντας με την εκδοχή ότι και ο ίδιος ήταν θύμα παρακολούθησης επί ΣΥΡΙΖΑ , άρα ας κλείσει η υπόθεση. Όμως εδώ δεν πρόκειται κάτι νέο, καθώς επί τρία χρόνια ο πρωθυπουργός και η ΝΔ την ίδια δουλειά κάνουν χωρίς αποτέλεσμα. Οι ίδιοι οι χειρισμοί του πρωθυπουργού είναι αυτοί που έχουν προκαλέσει πολλά ερωτηματικά.

Είναι μείζον θέμα πάντως ότι η  Ντόρα Μπακογιάννη που μέχρι την Πέμπτη 11 Αυγούστου έχει αποφύγει να στηρίξει τον αδερφό της,  προετοιμάζει  κατά πληροφορίες ,  το έδαφος για την επόμενη ημέρα.
Στο πολιτικό επίπεδο η κυβερνητική λειτουργία δείχνει σημάδια αποσύνθεσης. Κανείς δεν είναι πλέον σε θέση να ασκήσει σοβαρά τα καθήκοντά του. Κανείς δεν μπορεί να σχεδιάσει. Κανείς δεν μπορεί να παρουσιάσει μια πρόταση για το μέλλον. Όλα κρέμονται από τις ενέργειες που θα κάνει ο Μητσοτάκης. Δηλαδή αν θα δώσει ένα σήμα συνολικής επαναφοράς αδιαφορώντας για τις εξελίξεις ώστε να αποπροσανατολίσει , να μετατοπίσει την συζήτηση ή και για να δείξει ότι δεν φοβάται  και να παρακολουθήσουμε μετά πόσες ημέρες θα αντέξει το σχέδιο. Η δεύτερη επιλογή είναι να αποφασίσει ,  ότι θα τα δώσει όλα στη βουλή μετά τις 22 Αυγούστου όπου πλέον θα μετατεθεί η συζήτηση, ελπίζοντας ότι μέχρι τότε θα έχει βρει στήριγμα ή θα βρει κάτι για να κατηγορήσει τον ΣΥΡΙΖΑ . Η τρίτη επιλογή είναι εντός της βουλής να ανακοινώσει εκλογές ώστε να αποφασίσει ο λαός. Άρα στο ερώτημα αν επιβιώσει η κυβέρνηση η απάντηση θα έχει δοθεί μέχρι το τέλος Αυγούστου.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ξέρει ότι ο κύκλος του στο Μέγαρο Μαξίμου κλείνει. Αυτό που θα επιδιώξει είναι  να διασώσει ότι μπορεί από την υστεροφημία του ή και να διαπραγματευθεί μια ήρεμη έξοδο. Από την μέχρι τώρα στάση του, φαίνεται ότι ισχύουν και τα δύο. Η ΝΔ αναζητά τον διάδοχό του, αυτό συνέβαινε πάντα …

           

Το πείραμα μιας νέας αλλαγής

Το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων επανέφερε στο προσκήνιο διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους, αλλά κυρίως την διαχρονική όσμωση της ΝΔ με το παρακράτος. Η κρίση που εκδηλώθηκε τώρα είναι μια ακόμη ευκαιρία να συντριβούν οι παρακρατικοί αρμοί, να τεθούν σε νέα βάση οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην ΕΥΠ , την Αστυνομία, τα υπουργεία και σε κάθε είδους υπηρεσία και Αρχή που είναι επιφορτισμένη με την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και φυσικά την πολιτική ασφάλειας της χώρας.  Δηλαδή να μην επιβιώσει τίποτα από αυτούς τους μηχανισμούς. Για τον δεξιό τύπο η κρίση είναι μια επιβεβαίωση διοικητικών ή γραφειοκρατικών μηχανισμών. Είναι φυσικά ντροπή , αλλά τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα δεν τη νοιώθουν. Γιατί είναι μια πολιτική κρίση που εκδηλώνεται σε συνεχείς κύκλους μετά τον εμφύλιο πόλεμο και έχει πάντα τα ίδια χαρακτηριστικά. Η ασφάλεια δεν είναι πολιτική χαφιεδισμού. Τα δικαιώματα των Ελλήνων πλην των δεξιών δεν είναι περιορισμένα, οι ελευθερίες δεν τελούν υπό την αίρεση της ΝΔ που με την επίκληση της εθνικής ασφάλειας έχουν διαπράξει εγκλήματα και εις βάρος εκατομμυρίων Ελλήνων πολιτών και εις βάρος της δημοκρατίας. Αυτοί οι μηχανισμοί πρέπει να εξαερωθούν και αυτή είναι η ευθύνη του ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει κυβέρνηση.