Συνεχίζονται οι διεργασίες μεταξύ του ΝΑΤΟ, της Σουηδίας και της Φινλανδίας για ένταξη των δύο σκανδιναβικών χωρών στη  Συμμαχία. Η Μόσχα, αν και με λιγότερη ένταση, δεν παύει να προειδοποιεί ότι θα υπάρξουν συνέπειες, το είδος των οποίων αποφεύγει να προσδιορίσει. Σε κάθε περίπτωση , με επίκεντρο την Ευρώπη, ο κόσμος εισέρχεται σε έναν νέο επικίνδυνο κύκλο έντασης , απρόβλεπτων εξελίξεων που προκαλούν αστάθεια, αλλά και ανασφάλεια.

Σε ορισμένους αναλυτές επικρατεί  προβληματισμός για τον τρόπο άμυνας του ΝΑΤΟ σε περίπτωση που η Ρωσία αποφασίσει κάποια χτυπήματα στις δύο χώρες. Από την στιγμή που το Ελσίνκι και η Στοκχόλμη καταθέσουν την αίτηση και γίνει δεκτή, μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία ένταξης θα απαιτηθούν αρκετοί μήνες. Αυτούς τους μήνες, δεν θα ισχύει το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ για αμυντική συνδρομή σε περίπτωση επίθεσης. Ίσως επινοηθεί κάτι, αλλά όπως επισημαίνουν διπλωμάτες, η πρώτη απάντηση της Μόσχας θα είναι να ανακοινώσει ένα πρόγραμμα δημιουργίας βάσεων με πυρηνικά στα σύνορα με τις δύο χώρες. Όλο το επόμενο διάστημα λοιπόν και ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις οξύνονται το ΝΑΤΟ θα ζει με αυξημένα ντεσιμπέλ έντασης που θα εκμεταλλεύεται στο έπακρο η Τουρκία.

Η Τουρκία και το σχέδιό της

Σύμφωνα με τις εφημερίδες  Iltalehti της Φινλανδίας και Expressen της Σουηδίας,  σε τρεις εβδομάδες Ελσίνκι και Στοκχόλμη θα δηλώσουν δημοσίως ότι επιθυμούν να εγκαταλείψουν τη διεθνή αμυντική ουδετερότητα και να ενταχθούν στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο. Όπως έγινε γνωστό οι ηγέτες των δύο χωρών θα συναντηθούν στις 16 Μαΐου, και στη συνέχεια θα ανακοινώσουν την πρόθεσή τους για ένταξη στη συμμαχία, ανέφερε η εφημερίδα Iltalehti.
Με την ένταξη των δύο χωρών στο ΝΑΤΟ αλλάζει πλήρως ο παγκόσμιος χάρτης. Οι ΗΠΑ ολοκληρώνουν το σχέδιό τους για την δημιουργία ενός ασφυκτικού κλοιού της Ρωσίας από τον Αρκτικό Κύκλο μέχρι το Αιγαίο, με την Τουρκία να διαφοροποιείται στρατηγικά από το ΝΑΤΟ θεωρώντας ότι είναι αρκετά ισχυρή γι αυτό και να εφαρμόσει μια δική της περιφερειακή πολιτική.

Η Ουάσιγκτον δεν έχει απαντήσει ακόμη στο ερώτημα τι θα γίνει με την Τουρκία: πρώτον στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ. Δεύτερον στις σχέσεις της με την Ρωσία. Τρίτον  , στις σχέσεις της με την Ελλάδα. Αν για παράδειγμα υπάρξει στρατιωτική αντιπαράθεση Ελλάδας -Τουρκίας το ΝΑΤΟ θα δεχθεί τόσο ισχυρό πλήγμα που η διεύρυνσή του και η τακτική του θα τραυματίσει , ίσως ανεπανόρθωτα και τον ρόλο των ΗΠΑ στον δυτικό κόσμο. Η Τουρκία διαβάζει συνεχώς τις εξελίξεις και με βάση τα τελευταία γεγονότα ίσως πιστεύει ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να εδραιώσει τον αναθεωρητικό χαρακτήρα της πολιτικής της εις βάρος της Ελλάδας. Αν κάνει λάθος θα φανεί σίγουρα. Αλλά το βέβαιο είναι ότι για μια ακόμη φορά οι επιπόλαιες αναλύσεις της κυβέρνησης ότι δεν είναι ανεκτές οι αναθεωρητικές αντιλήψεις της Τουρκίας , διαψεύδονται. Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν αμφισβητούν την πολιτική της Τουρκίας, αμφισβητούν τον τρόπο με τον οποίο την εφαρμόζει , δηλαδή με απειλή για χρήση βίας...

Ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη κρίση;

Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος αλλάζει προς το χειρότερο. Οι ΗΠΑ θεωρούν ότι ελέγχουν την κατάσταση, αλλά αυτό δεν ισχύει. Η απόφαση του Μπάιντεν να διαθέσει όπλα αξίας 33 δις δολαρίων στην Ουκρανία, προκαλεί τρόμο. Πρόκειται για ιλιγγιώδες ποσό που σίγουρα θα προκαλέσει μη αναστρέψιμες εντάσεις. Όλος ο στρατηγικός σχεδιασμός για μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας οπισθοχωρεί και μια εποχή ενεργειακής  αβεβαιότητας ίσως απειλήσει την ήδη καχεκτική ευρωπαική οικονομία.  Τρομάζει επίσης όλη η φιλοσοφία των ΗΠΑ, που μάλλον αντανακλά και την εθνική τους κουλτούρα πως για κάθε πρόβλημα τα όπλα είναι η λύση. Και στο Ελσίνκι και στη Στοκχόλμη υπάρχει ανησυχία, αλλά θεωρούν μεγαλύτερη ρίσκο να μείνουν εκτός. Στην πραγματικότητα όμως οι ΗΠΑ έχουν πείσει τις δύο χώρες ότι η ένταξη στο ΝΑΤΟ θα τις σώσει. Θα δείξει...
Η διπλωματία έχει χαθεί από το προσκήνιο. Οι δηλώσεις Ζελένσκι που λειτουργεί ως μεγάφωνο των Αμερικανών και των Άγγλων, ότι ο πόλεμος θα τελειώσει όταν νικήσει η Ουκρανία ακούγεται ως διαβεβαίωση για διαρκή αιματοχυσία . Η Ουκρανία θα έχει όπλα εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, τουλάχιστον 6 εκατομμύρια πολίτες της έχουν φύγει από τη χώρα, οι υποδομές της έχουν γίνει ερείπια αλλά δεν θέλει να διαπραγματευθεί μια έντιμη ειρήνη.
Η Κίνα γνωρίζει πολύ καλά ότι μετά έχει σειρά η ίδια. Είτε με την πρόκληση πολέμου στην Ταϊβάν, είτε με οικονομικό πόλεμο από τις ΗΠΑ. Αυτός είναι ο λόγος που οι περισσότερες χώρες του κόσμου δεν καταδικάζουν την Ρωσία. Δεν την καταδικάζουν γιατί δεν εμπιστεύονται τις ΗΠΑ , όχι γιατί συμφωνούν με την εισβολή στην Ουκρανία. Ίσως δεν έχουν άδικο. Αλλά ο παρανομαστής είναι πλέον κοινός. Οι ΗΠΑ αλλάζουν συνεχώς δόγματα. Δεν πολεμούν οι ίδιες αλλά οι σύμμαχοί της, αλλά αυτό μοιάζει με παιχνίδι με τη φωτιά. Η οποία όλο και μεγαλώνει. Και η Ευρώπη όλο και ζεσταίνεται...