του Σπύρου Σουρμελίδη 

Το αναμενόμενο έγινε, ο Μακρόν κέρδισε την Λεπέν, την πλέον εμβληματική εκπρόσωπο της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη.  Ήταν η στάση της Αριστεράς, του Μελανσόν , που συνέβαλε καθοριστικά στην νίκη του Μακρόν, με 58,5%. Το 41,5% όμως που κέρδισε η Λεπέν είναι ιστορικά το υψηλότερο ποσοστό που έχει πάρει και είναι μια ισχυρή υποθήκη για την μάχη των βουλευτικών εκλογών του Ιουνίου, που έχει ήδη αρχίσει. Το αποτέλεσμα  όμως δείχνει μια Γαλλία τριχοτομημένη, μια κοινωνία που αναζητά  ανατροπές. Την ώρα που η ΕΕ βρίσκεται μπροστά σε μεγάλες αβεβαιότητες και μια κρίση ταυτότητας.

Οι αντιφάσεις και η αναζήτηση ανατροπών 

Η επανεκλογή Μακρόν δεν ήταν τόσο εύκολη όσο η μάχη του 2017. Η μάχη δε για τις βουλευτικές εκλογές, ώστε να μπορέσει να έχει πλειοψηφία και στην Βουλή,  θα είναι ακόμα δυσκολότερη.

Ο Μακρόν έχει πετύχει ήδη απο το 2017, να συσπειρώσει την δεξιά και την σοσιαλδημοκρατία, απέναντι του όμως είναι όσοι αμφισβητούν την συνέχιση της λιτότητας, της κατάργηση του κοινωνικού κράτους,  είναι απέναντι του η καταρρέουσα μεσαία τάξη, η νέοι άνθρωποι λόγω ανεργίας, χαμηλού μισθού, που ζουν με 4ωρα. Απέναντι του είναι και όσοι αμφισβητούν ισχυρά την ΕΕ και την παγκοσμιοποίηση. Η νίκη του οφείλεται στην...Λεπέν, γιατί στο δίλημμα δημοκρατία η άκρα δεξιά, η απάντηση είναι σαφής. 

Όμως τα αποτελέσματα του α γύρου δείχνουν τις αντιφάσεις και τις αναζητήσεις. Ο Μακρόν είχε  27,84% η  Μαρίν Λεπέν 23,15% και ο Μελανσόν  22%.                                                 

Οι αντιθέσεις, οι αντιφάσεις, η ανησυχία  απεικονίζονται στον α γύρο και θα φανούν και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου. 

Ο Μακρόν κέρδισε τα μεγάλα αστικά κέντρα αλλά η Λεπέν την αγροτική τάξη και ένα σημαντικό μέρος της μικρομεσαίας τάξης.

Και ο Μελανσόν τη νέα γενιά άλλα και όσους είναι κατά της λιτότητας και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους.       

Οι βάρβαροι είναι μια κάποια λύση                                                      

Ο Μακρόν είναι η εγγύηση για την συνέχιση της ΕΕ που γνωρίζουμε. Της ΕΕ που διοικείται απο νεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Σ αυτή τη στιγμή  ήταν αναγκαίος για να διατηρηθεί η ΕΕ που ξέρουμε. Μια ενδεχόμενη ήττα του θα ήταν μια “βόμβα” που θα ανέτρεπε τις ισορροπίες και τις όποιες βεβαιότητες έχουν απομείνει.

Η Γαλλία είναι σήμερα πιο αναγκαία για να διατηρηθεί ο γαλλογερμανικός άξονας, με τον Σολτς να βρίσκεται σε απορρύθμιση ,πληρώνοντας μεγάλο κόστος γιατί έχασε τον έλεγχο στην ουκρανική κρίση. 

Η ΕΕ είχε ήδη κρίση ταυτότητας , με τις κοινωνίες να αναζητούν   λύσεις και ανατροπές.

Η απόφαση της Ευρώπης να ακολουθήσει πιστά την πολιτική των ΗΠΑ, την πολιτική Μπάϊντεν σε μια σκληρή και απόλυτη αντιπαράθεση με την Ρωσία (και με την Κίνα στην συνέχεια), εμφανίζει αυτή την ώρα μια εικόνα ενότητας, φαίνεται όμως πιο καθαρά ο φόβος  της για ριζικές αλλαγές, η αδυναμία της να αποκτήσει γεωπολιτικό βάρος. Και φαίνονται  αυτά περισσότερο στην Γερμανία.

Είναι λοιπόν η Γαλλία υπο τον Μακρόν που δεν θα θέσει ερωτήματα για την πορεία της, που δεν θέσει σε αμφισβήτηση τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Ναι , πράγματι ο Μακρόν θα προσπαθήσει να αναδείξει περισσότερο το ειδικό βάρος της Γαλλίας, έναντι της Γερμανίας. Το ειδικό βάρος της χώρας που είναι πυρηνική δύναμη   και μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που μπορεί να συνομιλεί με  τον Πούτιν. Όμως ο Μακρόν είναι η εγγύηση ότι δεν θα υπάρξουν ανατροπές και αιφνιδιασμοί για την ΕΕ.   Ο Μακρόν ήταν η λύση απέναντι στους εσωτερικούς “βαρβάρους” την Λεπέν.                                                                         

Οι “βάρβαροι” , η Ρωσία του Πούτιν είναι μια κάποια λύση για να κυριαρχήσει ο φόβος και να μην αναζητηθούν ανατροπές. Ο κοινός εχθρός, η Ρωσία, θα είναι το επιχείρημα για αποφάσεις και πολιτικές. (Δεν είναι τόσο τυχαία η ταύτιση της Λεπέν με τον Πούτιν). 

Βεβαίως η αντιπαράθεση με την Ρωσία φέρνει τα οικονομικά προβλήματα που ήδη ζούμε και στην Ελλάδα, και αυτά  θα είναι καθοριστικός παράγοντας εξελίξεων. Γιατί οι κοινωνίες θα πληρώσουν , πληρώνουν ήδη, ακόμα μεγαλύτερο τίμημα στο όνομα της σταθερότητας και της κανονικότητας.

Στην Γαλλία όμως φάνηκε έντονα  και το αίτημα για ανατροπή και αλλαγές.