Του Σωτήρη Σιδέρη

Μετά την ταπεινωτική διαγραφή από τα  πολιτικά και ενεργειακά μητρώα του αγωγού EastMed, με ένα non paper, από τις ΗΠΑ, έρχεται τώρα , σχεδόν με δραματικό τρόπο ένα νέο άδειασμα της Ελλάδας, για τα έργο της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας, Κύπρου, Ισραήλ( EuroAsia)  που   έγινε σχεδόν εθνικό σύμβολο από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ενώ ερωτηματικά δημιουργούνται εκ των πραγμάτων και για τον    EuroAfrica  που θα συνδέει Ελλάδα, Κύπρο,  Αίγυπτο. Παρασκηνιακά προς το παρόν και σίγουρα δημόσια σύντομα, το Ισραήλ είναι ιδιαίτερα θετικό στην συμμετοχή της Τουρκίας , η οποία έχει δηλώσει ότι κανένα έργο , ούτε αυτό των καλωδίων,  μπορεί να προχωρήσει χωρίς την άδειά της. Σημειώνεται ότι τα έργα αυτά,  δεν απαιτούν καμία άδεια  για να προωθηθούν, απλά η Τουρκία διεκδικεί με τον δικό της τρόπο, απειλές και εκβιασμούς την συμμετοχή της και όλα δείχνουν ότι θα τα καταφέρει. Το αν αλλάξει η χάραξη της διαδρομής των καλωδίων, μένει να φανεί. Η συνάντηση Χέρτζοκ -Ερντογάν , σύμφωνα με πληροφορίες περιελάμβανε το ζήτημα αυτό, σύντομα θα δοθεί συνέχεια μέσω των αρμοδίων υπουργείων. Διπλωματικές πηγές θεωρούν βέβαιο ότι το θέμα αυτό θα τεθεί στην συνάντηση Μητσοτάκη -Ερντογάν την Κυριακή 13 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη.

       Αλλαγές -  παραλυτική  αμηχανία στην Αθήνα

Ο πρόεδρος του Ισραήλ, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, έχει προΪδεάσει τόσο την Λευκωσία, όσο και την Αθήνα ότι οι διεθνείς εξελίξεις πιέζουν το Ισραήλ να κλείνει μέτωπα και ότι στο πλαίσιο αυτό, η αποκατάσταση των σχέσεων και η συνεργασία με την Τουρκία επιβάλλεται. Δεν είναι καθόλου σαφές , αν και πως θα συμμετάσχει η Τουρκία . Μια προφανής εξήγηση είναι ότι η Τουρκία θα χρησιμοποιήσει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση προπαγανδιστικά την υπόθεση αυτή, διακηρύττοντας ότι η χορήγηση άδειας για την πόντιση των καλωδίων καταδεικνύει την νομιμότητα του τουρκολιβυκού συμφώνου. Ταυτόχρονα ενισχύεται η εικόνα περιορισμού των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας .

 Ως συνήθως η ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί με καθηλωτική αμηχανία τις εξελίξεις . Η εξωτερική πολιτική της χώρας δεν παράγει έργο, με συνέπεια η Ελλάδα να μην παράγει ισχύ, ούτε καν ήπια στις διεθνείς σχέσεις. Αν το σχέδιο από την αρχή , ήταν να συμμετάσχει η Τουρκία, ίσως κανείς δεν θα είχε αντίρρηση και πιθανότατα η συμμετοχή της θα λειτουργούσε ως βαλβίδα αποσυμπίεσης και στις διμερείς σχέσεις. Αλλά δεν συμβαίνει αυτό. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός και ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας εμφάνισαν τα έργα αυτά, ως η ιδανική εναλλακτική λύση στον αγωγό EastMed και κάλυψαν απόλυτα και την αμερικανική πολιτική. Οι εξελίξεις όμως ίσως δικαιώνουν και τους εμπνευστές του EastMed , καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο αγχώδης αγώνας της Ευρώπης για απεξάρτηση από την Ρωσία θα δικαιολογούσε ακόμη και την επαναφορά του σχεδίου για τον αγωγό. Η Τουρκία όμως εμπλέκεται σε οτιδήποτε συμβαίνει στην Αν. Μεσόγειο με όρους ισχύος και όχι συνύπαρξης και συνεργασίας. Και αν επιτύχει και αυτόν τον στόχο θα αντιμετωπίζει στο εξής την Ελλάδα ως χώρα δεύτερης κατηγορίας...
  

Το βατερλό ενός δεδομένου συμμάχου

Οι ΗΠΑ, είναι σίγουρο ότι είναι ενθουσιασμένες με την ιδέα συμμετοχής της Τουρκίας σε οτιδήποτε συμβαίνει στην περιοχή μας. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο δεν αντιδρούν στην σαφέστατη απόκλιση της Άγκυρας από τις αποφάσεις του ΝΑΤΟ έναντι της Ρωσίας. Το θέμα είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση και προσωπικά ο Μητσοτάκης  και ο Δένδιας, ενώ εμφανίζονται  συχνά να φλυαρούν ισχυριζόμενοι ότι η Τουρκία είναι απομονωμένη, σταδιακά συμβαίνει το αντίθετο. Η Ελλάδα είναι αυτή την οποία συνεχώς αδειάζουν , πότε οι ΗΠΑ, πότε το Ισραήλ, πότε τα Εμιράτα και ήδη έχουν τινάξει στον αέρα και τα τριμερή σχήματα με την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο και τον αντιτουρκικό άξονα που υποτίθεται συγκροτούσαν με την προσθήκη των Εμιράτων. Σταδιακά όλες οι χώρες του άξονα, Ισραήλ, Αίγυπτος, Εμιράτα, ακόμη και η Σαουδική Αραβία, αποκαθιστούν τις σχέσεις με την Τουρκία οδηγώντας αλλάζοντας τα δεδομένα και τις ισορροπίες. Με τις ευλογίες των ΗΠΑ φυσικά.

Η Ελληνική εξωτερική πολιτική δέχεται συνεχώς πλήγματα και είναι αναγκαίες νέες επεξεργασίες, τις οποίες όμως αδυνατεί να σχεδιάσει ο πρωθυπουργός, ακόμη  περισσότερο ο ΥΠΕΞ. Οι οποίοι σπατάλησαν σχεδόν τρία χρόνια στην εξουσία προβάλλοντας ως δόγματα τον αντιτουρκικό άξονα , τον EastMed και τα τριμερή σχήματα ως καθοριστικές στρατηγικές που τώρα εξαϋλώνονται .
Να θυμίσουμε το εθνικό βατερλό με τον ανεκδιήγητο Γεραπετρίτη να “οριοθετεί” τα κυριαρχικά δικαιώματα στα έξι μίλια με το Ουρούτς Ρέις κοντά στο Καστελλόριζο, το άνοιγμα των Βαρωσίων, το κουρέλιασμα της κυπριακής ΑΟΖ από τα τουρκικά ερευνητικά πλοία, το τουρκολιβυκό μνημόνιο, που δεν κατάφερε να αποτρέψει, τον EastMed και την ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική στα βαλκάνια, τα οποία θα επηρεαστούν δραματικά από τον πόλεμο της Ουκρανίας...