του  Σπύρου  Σουρμελίδη

“Σκεφτείτε την τεράστια επιρροή του ατυχήματος στον πόλεμο προτού εμπλακείτε σε αυτόν. Είναι συνηθισμένο λάθος να πηγαίνεις στον πόλεμο, ξεκινώντας απο κακή εκτίμηση για το τέλος του, να ενεργείς πρώτος και να περιμένεις την καταστροφή”. (Θουκυδίδης: Αθηναίος πρέσβης στην Σπάρτη,  432 π.χ.)            Ο Ολαφ Σόλτς ανακοίνωσε απο το βήμα της γερμανικής Βουλής ότι η Γερμανία πλέον θα  στέλνει όπλα σε εμπόλεμες χώρες και περιοχές ενώ η ίδια προχωρά στην σύσταση έκτακτου ταμείου 100 δισεκατομμυρίων ευρώ για την στήριξη του γερμανικού στρατού. Οι χώρες του ΝΑΤΟ στέλνουν στρατιωτικό υλικό (όπλα) στην Ουκρανία. Το ΝΑΤΟ επίσης αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να εξετάσει την ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας στις γραμμές του. Και ο Πούτιν έδωσε εντολή να  τεθούν σε κατάσταση συναγερμού οι ρωσικές πυρηνικές δυνάμεις στη διάρκεια της εισβολής. 

Ζούμε τη φρίκη της διάλυσης της  Ουκρανίας, έχουμε φυσικά τα μάτια μας στραμμένα στα θύματα του πολέμου. Οι ηγεσίες έχουν ήδη τα μάτια τους στραμμένα στην επόμενη μέρα. Στην μέρα που θα έχουν υψωθεί τα τείχη του νέου Ψυχρού Πολέμου.  Και αυτό για να ξαναμοιραστεί η “τράπουλα” , να αλλάξουν οι ισορροπίες, αφού η παγκοσμιοποίηση πλέον δεν βολεύει τη Δύση. Και ενώ ο κύριος στόχος είναι η ...Κίνα, η αρχή έγινε με την περικύκλωση της Ρωσίας απο ΝΑΤΟικές δυνάμεις. 
Θύμα (πιόνι) στην αντιπαράθεση η Ουκρανία, με τις ατυχείς επιλογές τυχάρπαστων ηγετίσκων, που νόμιζαν ότι θα γίνουν ηγέτες. 
Στην επιλογή του Τζο Μπάϊντεν (της Ουάσιγκτον) να ξαναμοιραστεί η τράπουλα , δια της δημιουργίας ενός νέου παγκόσμιου διαχωρισμού, ο Βλαντίμιρ Πούτιν απάντησε:  “τα βλέπω”. 

Πούτιν: Μια νέα μοιρασιά με ...ψυχρή ματιά  

Η εισβολή στην Ουκρανία (που δεν δικαιολογείται με κανένα επιχείρημα), δεν αποσκοπεί (όπως πολλοί υποστηρίζουν) να  πάρει κάποιου είδους εκδίκηση. 

Κάθισε αυτή τη φορά (γιατί τώρα αισθάνεται ότι είναι έτοιμος) στο τραπέζι του παιγνίου,  με τις ΗΠΑ, την Κίνα και την ΕΕ,  ποντάροντας και στην στρατιωτική του ισχύ. Και είναι αυτό που κάνει τρομακτικά τα πράγματα τώρα. 

Ο Μπάϊντεν είναι ευτυχής γιατί αυτό ήθελε διακαώς. Να μοιραστεί αλλιώς η “τράπουλα” για να μην βρεθούν οι ΗΠΑ σε λίγα χρόνια στην 2η θέση πίσω απο την Κίνα.  Αναγκάζοντας και τους Ευρωπαίους να τον ακολουθήσουν. 

Η Γερμανία βρίσκεται στα σχοινιά, δυσκολεύεται να αντιδράσει, γιατί όταν υψωθούν τα Τείχη του νέου Ψυχρού Πολέμου θα χάσει όσα με κόπο έκτισε εδώ και 30 χρόνια. Το τεράστιο δίκτυο επενδύσεων και εμπορίου στην Ρωσία, στην πρώην Σοβιετική περιοχή και στην Κίνα. 

Ο λόγος του Ολαφ Σόλτς στο γερμανικό Κοινοβούλιο, όπου μίλησε για την ανάγκη να ενισχυθεί η άμυνα της Γερμανίας με 100 δις ευρώ, είναι το αντάλλαγμα για την χασούρα στην Ρωσία και στην Ασία. Με στόχο η Γερμανία να παράγει  οπλικά συστήματα   μαζί και με την Γαλλία, αντί να τα αγοράζει απο τις ΗΠΑ. Το αντάλλαγμα είναι μάλλον μικρό. Και φυσικά είναι επικίνδυνο. Γι αυτό και δέχθηκε αποδοκιμασίες απο βουλευτές. Ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης , των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς, σε αυστηρό τόνο, είπε ότι ένα τέτοιο ταμείο για την άμυνα σημαίνει νέα χρέη και ότι δεν μπορεί να αποφασίζεται κάτι τέτοιο ένα πρωί Κυριακής, χωρίς προηγούμενη διαβούλευση. 

Εκτός αυτού η  απόφαση της Γερμανίας να εξοπλιστεί είναι μια τεράστια αλλαγή για πρώτη φορά μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ και η συζήτηση  για την Φιλανδία και την Σουηδία  και το ΝΑΤΟ, είναι αλλαγή της ισορροπίας που είχαμε μετά  τους μεγάλους Πολέμους. 

Στην πραγματικότητα το Βερολίνο σέρνεται πίσω απο τις αποφάσεις της Ουάσιγκτον, ειδικά μετά την απόφαση του Πούτιν να παίξει στο παιχνίδι της νέας μοιρασιάς. 

Η οικονομική αδυναμία της Ρωσίας έναντι όλων των άλλων μεγάλων παικτών (ΗΠΑ, ΚΙΝΑ, Γερμανία -ΕΕ) δεν την καθιστά ανήμπορη να κερδίσει και αυτή. 

Η Ρωσία  δεν είναι αποκλεισμένη στον κόσμο της, όπως η κομμουνιστική Ρωσία. Έχει το όπλο των πρώτων υλών, άρα της αυτάρκειας επιβίωσης. Έχει επιστημονικές δυνατότητες, έχει βιομηχανική βάση διαρκώς εξελισσόμενη, έχει ξανά βελτιωμένες τις υποδομές της (σε σχέση με το 1990).

Έχει σχέσεις εμπορικές, οικονομικές, στρατιωτικές  κλπ, με την Κίνα και με την Ινδία, φυσικά και με πολλές ακόμα χώρες. Οι οποίες με τη σειρά τους δεν είναι υποτακτικές στη Δύση, δεν βλέπουν τα κέρδη τους απο τη Δύση αλλά απο την Ανατολή. και είναι αυτό το πρόβλημα για τους δυτικούς πια. Οτι δεν ελέγχουν τον κόσμο, δεν μπορούν να ελέγξουν το κόσμο. 

Και βεβαίως η Ρωσία πάνω απ όλα έχει στρατιωτική ισχύ,  στρατιωτική και διαστημική τεχνολογία. 

Σ ένα χωρισμένο και πάλι κόσμο, το πλεονέκτημα αυτό γίνεται ακόμα ισχυρότερο.

 Το ύφος του Πούτιν προκαλεί  τώρα θυμό, μίσος ίσως και τρόμο στους Ευρωπαίους, αλλά δείχνει να εξυπηρετεί τα σχέδια του όπως και τα σχέδια του Μπάϊντεν. Όχι, δεν έχουν συμφωνήσει σε κάποια νέα Γιάλτα, αλλά μέτρησαν ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Και τα σχέδια τους συναντιούνται κάπου γύρω απο το Κίεβο, με θύματα τους Ουκρανούς.

Ειμαστε μόνο στην αρχή 

Είμαστε στην αρχή του νέου Ψυχρού Πολέμου. Με τον κίνδυνο όμως του πολέμου να απλώνεται πάνω απο την Ευρώπη, και τις φωνές “Έρχονται οι Ρώσοι” να δυναμώνουν. 

Η Ρωσία θα εκδιωχθεί όχι μόνο απο τις εμπορικές και οικονομικές συναλλαγές ( σε τι βαθμό θα το δούμε) αλλά και απο τον αθλητισμό, απο τον πολιτισμό , απο τα ΜΜΕ, απο κάθε είδους επικοινωνία μεταξύ των λαών και των κρατών.  

Τα μέτρα, συνοδεύονται απο ιδεολόγημα. Η δημοκρατία απειλείται απο τον αυταρχικό Πούτιν, άρα η...Ρωσία πρέπει να μπει στο περιθώριο. 

Οι οικονομικές επιπτώσεις στην Ευρώπη, είναι ήδη και θα είναι μεγαλύτερες και ριζικές. Γιατί αν οι σχέσεις διακοπούν, τότε και οι Ευρωπαίοι θα χάσουν τις επενδύσεις τους στην Ρωσία  και θα αρχίσει να προστατεύει τον εαυτό της και η Κίνα απο ενδεχόμενη παρόμοια συμπεριφορά εναντίον της.

Η Ευρώπη υποτάχθηκε στα θέλω των ΗΠΑ, αφού καμία πολιτική δύναμη δεν έδειξε αντοχές να στηρίξει τα ευρωπαϊκά συμφέροντα.  Στην συνέχεια η ενότητα στο ΝΑΤΟ, δεν σημαίνει και οικονομική ενότητα. 

Ο Μπάϊντεν και ο Πούτιν , έφτιαξαν μια νέα παρτίδα, κάνοντας τους υπολογισμούς τους. Οι Ευρωπαίοι κοιτάνε πως θα προσαρμοστούν. 

Και η Κίνα απλώς περιμένει να δει το τέλος του επεισοδίου. Χωρίς να φοβάται οτι η ίδια θα χάσει.

“Η παγίδα του Θουκιδίδη”

Αυτός είναι ο τίτλος του εξαιρετικού βιβλίου του Γκράχαμ Αλισον (2017) στο οποίο προειδοποιεί  την αμερικανική ηγεσία να μην προσπαθήσει να περικυκλώσει την Κίνα ούτε και την Ρωσία, γιατί οι κίνδυνοι είναι μεγάλοι. Όσες ενδιάμεσες νίκες και αν πετύχουν στο τέλος θα καταστραφούν  όλοι ή ...οι ΗΠΑ. 

Οι αμερικανικές ηγεσίες όμως δεν τον ακούν (όπως και πολλούς ακόμα διανοητές), ειδικά ο Μπάϊντεν φαίνεται ότι διαβάζει ακόμα την ….”Μεγάλη Σκακιέρα” του Μπρεζίνσκι (1997).