Του Σωτήρη Σιδέρη


Μια απλή ανάγνωση για τα τεκταινόμενα στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ενόψει των συνεδρίων τους, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι πραγματική άβυσσος χωρίζει τα δύο κόμματα. Στον ΣΥΡΙΖΑ (14-17 Απριλίου) γίνεται πραγματική μάχη για ιδέες, πρόγραμμα, καταστατικό, πολιτική συμμαχιών,  με πολλές υπερβολές μάλιστα, ενώ στη ΝΔ προετοιμάζονται για μια εκδήλωση που μοιάζει με  θεατρική πρεμιέρα. Δεν είναι η πρώτη φορά που διαπιστώνεται η χαώδης διαφορά ανάμεσα  σε όλα τα άλλα κόμματα και τη ΝΔ, αλλά στη σημερινή  ΝΔ αποτυπώνεται   η εικόνα παρακμής και απόλυτων δεσμών συνενοχής  που τσακίζει κόκκαλα. Πληροφορούμαστε λοιπόν ότι στο συνέδριό της η ΝΔ (6-8 Μαϊου) θα επικεντρωθεί σχεδόν αποκλειστικά στο κυβερνητικό έργο και στα επιτεύγματα της κυβέρνησης. Σιγά που θα προβληματίζονταν για τα «αδιευκρίνιστα ποσά», τα σκάνδαλα, την εικόνα  πλήρους αποιδεολογικοποίησης του κόμματος και την μετατροπή του σε Α.Ε όπως επίσημα έχει καταγγελθεί. Αλλά όλα αυτά προσφέρονται για μια ανάλυση που έχει πολιτικό ενδιαφέρον.Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει σε ένα συνέδριο-καμπή. Αν αποτύχει η κρίση που θα ακολουθήσει θα  είναι ανεξέλεγκτη.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του φιλοκυβερνητικού Τύπου, η  Οργανωτική Επιτροπή, υπό τον Βαγγέλη Μειμαράκη εντατικοποιεί τις εργασίες της, καθώς  θα είναι ένα προεκλογικό συνέδριο, άρα θα πρέπει να προσαρμοστεί στις πολιτικές εξελίξεις. Θα περίμενε δηλαδή κάποιος, να ετοιμαστούν κείμενα με ιδεολογικό περιεχόμενο, αυτοκριτική για τα κομματικά και κυβερνητικά πεπραγμένα, φυσικά για το κυβερνητικό έργο, έστω έτσι όπως το εννοούν, αλλά   και για την εικόνα ηθικής παρακμής, το πελατειακό σύστημα που επέστρεψε δριμύτερο κλπ. Ούτε κατά διάνοια. Το συνέδριο  , έχει ως  κεντρικό στόχο  να αναδείξει  το κυβερνητικό έργο και τις μεταρρυθμίσεις   της κυβέρνησης, εννοείται σε κάθε τομέα. Κατά συνέπεια, αφού το σύνθημα έχει ήδη δοθεί, δεν θα τολμήσει κανείς να παρεκκλίνει, ίσως κάποιοι που απλά δεν φοβούνται τον Μητσοτάκη και τον μηχανισμό του.
       

Το μέλλον της ΝΔ

Όμως η εικόνα αυτή, απέχει πολύ από την πραγματικότητα , αλλά αυτό δεν ενδιαφέρει την ηγεσία του κόμματος. Ενδιαφέρει όμως ένα τμήμα της κοινωνίας και όσους θέλουν να βλέπουν πέρα από θριάμβους και πανηγύρια. Η ΝΔ έχει αλωθεί από τον μηχανισμό της οικογένειας Μητσοτάκη και ουσιαστικά ως κυβέρνηση έχει αποσυνδεθεί  πλήρως  από το κόμμα. Το γεγονός ότι τώρα τρέχει στο κόμμα για βρει στηρίγματα ενόψει εκλογών, απλά επιβεβαιώνει την απόκλιση. Όμως πέρα από αυτό, η ΝΔ σχεδόν ταυτοποιείται ιδεολογικά και πολιτικά με τις ακροδεξιές  κυβερνήσεις τη Πολωνίας, της Ουγγαρίας, τον Τραμπ και άλλες δυνάμεις που ενισχύθηκαν τα προηγούμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, αλλά σε ορισμένες χώρες , όπως Πορτογαλία, Ισπανία χάνουν την κυβέρνηση, αλλά  διατηρούν ισχυρές δυνάμεις . Η ΝΔ είναι ίσως ένα βήμα πιο μπροστά στον λαϊκισμό, την αδιαφάνεια, την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων, παρασιτικών ως ένα βαθμό, λεηλασία πόρων, πελατειακή πολιτική και συνένοχη στην συγκάλυψη σκανδάλων. Το κράτος δικαίου έχει δεχθεί ισχυρό πλήγμα, ενώ αντίθετα σε άλλες χώρες της Ευρώπης λειτουργεί ως στήριγμα της Δημοκρατίας. Εδώ , οι μηχανισμοί λογοδοσίας δεν λειτουργούν, φυσικά όλα αυτά θα αποσιωπηθούν πλήρως. Γιατί , αν αναδειχθούν αυτά, θα καταρρεύσει το οικοδόμημα και αυτό δεν συμφέρει.

Η ΝΔ είναι μια  μηχανή  που κινείται στην ροή του χρήματος, χωρίς ιδεολογικές και πολιτικές ανησυχίες και ευαισθησίες. Η εξουσία είναι αυτοσκοπός.  Ωστόσο μια εκλογική ήττα θα προκαλέσει τεράστιας δύναμης δονήσεις στη ΝΔ, γιατί τα κόμματα εξουσίας ακόμη και όταν πέφτουν με πάταγο θέλουν να επιστρέψουν.  Το κόμμα που θα αφήσει πίσω του ο Μητσοτάκης, αν χάσει τις εκλογές, θα χρειαστεί χτίσιμο από την αρχή, μια ανοικοδόμηση που κανείς δεν γνωρίζει πόσο χρόνο θα πάρει , αν θα είναι ουσιαστική ή άρπα κόλα για να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Υπό αυτό το πρίσμα και μόνο το συνέδριο της ΝΔ έχει ενδιαφέρον, δηλαδή θα μας δείξει τις κατευθύνσεις και πόσο νοσεί ως οργανισμός.
       

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Εντελώς διαφορετική είναι η εικόνα στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι μόνο οι διαχρονικές αξίες που προσδίδουν ιδεολογικό και πολιτικό ενδιαφέρον. Είναι και οι μηχανισμοί που διαιωνίζονται , είναι οι προσωπικές πολιτικές, είναι τα πάντα. Πολλά μάλιστα σε υπερβολικό βαθμό . Εξαντλείται κάποιος αν καθίσει να διαβάσει τα κομματικά κείμενα, διακηρύξεις τάσεων και ομάδων, ατομικά κείμενα, άρθρα και αναλύσεις. Αναρωτιέται κάποια στιγμή, αν επίκειται επανάσταση, επανίδρυση κόμματος, διάσπαση ή αν συμβαίνουν κάποια κοσμοιστορικά γεγονότα. Τίποτα  τρομερό δεν συμβαίνει. Έρχεται ένα ακόμη συνέδριο που έπρεπε να γίνει από το Φθινόπωρο του 2019 , αλλά η μίζερη κομματική ζωή και οι τακτικισμοί , εν μέρει μόνο ευθύνεται η πανδημία, το έφεραν αισίως στο 2022.

Αν όμως αφαιρέσουμε τις υπερβολές , το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει ότι στην Αριστερά υπάρχει ακόμη πολιτική υγεία. Οι συζητήσεις, η συμμετοχή, η ιδεολογία, οι θέσεις, ακόμη και οι αντιπαραθέσεις, δείχνουν διαρκή αναζήτηση, υπευθυνότητα και σύνδεση με την κοινωνία. Η αντίθεση με τη ΝΔ είναι χαώδης πραγματικά.
Όμως ο πολιτικός χρόνος πιέζει. Όλα να γίνουν , όλα να ειπωθούν, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ , αν θέλει να ξανακερδίσει την πρωτοκαθεδρία, πρέπει να κάνει ό,τι αποφεύγει η ΝΔ. Να συζητήσει πολιτικά, να αντεπιτεθεί, να αποφασίσει να κάνει πολιτικούς αγώνες και να πείσει την κοινωνία ότι είναι μαζί της. Διαφορετικά, το ενδεχόμενο να θριαμβεύσουν οι μηχανισμοί και να ηττηθεί η πολιτική, θα προκαλέσει αρνητική εικόνα που θα έχει επιπτώσεις.

Εν κατακλείδι, η άνοιξη θα προσφέρει πολλές συγκινήσεις. Ένας λαός που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εκφράζεται, σκέφτεται και ζει πολιτικά, τα συνέδρια της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ προσφέρονται για συγκρίσεις, προτιμήσεις και μελέτη. Γιατί μετά έρχεται η κάλπη, που δεν θα είναι καθόλου , ούτε πανηγύρι, ούτε μηχανισμός.