Του Σωτήρη Σιδέρη

Σε κατάσταση  πλήρους απορρύθμισης , το Επιτελικό Κράτος μη έχοντας ένα πειστικό αφήγημα να παρουσιάσει στον ελληνικό λαό, άρχισε ήδη μέσα από διαρροές να κάνει το μόνο πράγμα που  ξέρει καλά . Προπαγάνδα , εκβιαστικά διλήμματα και τροχιοδεικτικές βολές για πρόωρες εκλογές. Ήδη τα δημοσιεύματα με ευθύνη της κυβέρνησης άρχισαν να πυκνώνουν. Και δεν αρκούνται μόνο στο να  ανοίγουν την συζήτηση, προχωρούν και σε συγκεκριμένα σενάρια.

Δηλαδή, δημιουργούν ήδη ένα κλίμα υποτιθέμενης αστάθειας της χώρας (όπως πάντα όταν βλέπει ότι χάνει), καθώς στις εκλογές δεν θα υπάρχει αυτοδύναμη κυβέρνηση λόγω της απλής αναλογικής, οπότε, λένε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ζητήσει δεύτερες και τρίτες εκλογές , μέχρι να σχηματιστεί κυβέρνηση. Μάλιστα θυμίζουν την τακτική του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη εναντίον του ΠΑΣΟΚ στις διαδοχικές εκλογές του 1989-1990 για να προδικάσουν την επιτυχία του εκβιασμού. Οι άνθρωποι είναι βαθιά ανιστόρητοι, ρηχοί και απλά εξουσιομανείς. Τους διαφεύγουν κομβικές, ιστορικής σημασίας όμως διαφορές μεταξύ των δύο περιόδων. 

Σε πελάγη  αβεβαιότητας

Πρώτο στοιχείο πανικού είναι από μόνα τους τα σενάρια. Αν η κυβέρνηση είχε αυτοπεποίθηση, θα κινούσε τις διαδικασίες για εκλογές ή τουλάχιστον δεν υπήρχε λόγος για σενάρια. Είναι όμως φοβισμένη, φθαρμένη και πλέει σε πελάγη αβεβαιότητας.  Δεύτερο στοιχείο είναι η απουσία αφηγήματος. Να κάνει εκλογές γιατί; Θα εξηγούσε τους λόγους με τις διαρροές. Αφήγημα όμως δεν υπάρχει και ανατρέχει στο σκοτεινό 1989, στο οποίο και θα επιμείνουμε σε σχέση με το σήμερα και τις συνεχείς εκλογές. Τρίτο στοιχείο είναι η συσπείρωση των δυνάμεων δεξιάς και ακροδεξιάς, προφανώς για να προλάβει τις διεργασίες και τη δημιουργία νέων κομμάτων, αλλά και  την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ  .

Η επίκληση του 1989, τότε που ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αγωνίζονταν να γίνει πρωθυπουργός είναι εναντίον του γιού του και όχι υπέρ του. Τότε, ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ασθενής και οκτώ χρόνια πρωθυπουργός , η χώρα δονούνταν από το σκάνδαλο Κοσκωτά  και το ΠΑΣΟΚ βρίσκονταν σε πολιτική  και ηθική κρίση.  Χωρίς να ανατρέξουμε σε άλλα στοιχεία της περιόδου, ήταν προφανές ότι το κόμμα της αντιπολίτευσης, εν προκειμένω η ΝΔ, ωφελούνταν από τις συνεχείς εκλογές και όχι το ΠΑΣΟΚ, γι αυτό και ο Μητσοτάκης τις επιδίωκε τότε. Σήμερα υπάρχει αντίστροφη πορεία, εντελώς διαφορετικές οι συνθήκες  , άλλοι πολιτικοί ηγέτες , άλλα τα διακυβεύματα. Σήμερα, ο Μητσοτάκης είναι κυβέρνηση, φθαρμένος, με την πλειονότητα του λαού να τον έχει αμφισβητήσει για την διαχείριση της πανδημίας, την οικονομία, το πελατειακό κράτος, την αλαζονεία και βρίσκεται σε πορεία αποσυσπείρωσης και πτώσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν που βρίσκεται σε άνοδο είναι αυτός που θα ωφεληθεί από τις συνεχείς εκλογές και όχι η ΝΔ.  Η επιθετικότητα κατά του λαού, με το δίλημμα «ή μένω πρωθυπουργός ή ξαναπάμε σε εκλογές» θα είναι το βατερλό του.   

Ακόμη και αν αναφερθούμε στις διαδοχικές εκλογές του Μαϊου και του Ιουνίου του 2012, πάλι δεν ευνοείται η ΝΔ. Στις πρώτες εκλογές του Μαίου 2012,  μετά την παραίτηση Γ. Παπανδρέου και την οικτρή κυβέρνηση Παπαδήμου, πρώτο κόμμα ήλθε η Νέα Δημοκρατία με τον Σαμαρά , με 18,85% και 108 έδρες, δεύτερο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ  με 16,78% και 52 έδρες. Δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση και προκηρύχθηκαν  νέες εκλογές για τον Ιούνιο με τη ΝΔ να παίρνει το  29,66 %  και να σχηματίζει κυβέρνηση συνεργασίας και τον ΣΥΡΙΖΑ να φθάνει στο 26,89% και δυόμιση χρόνια αργότερα να γίνεται κυβέρνηση. Και πάλι οι σημερινές συνθήκες είναι διαφορετικές , αλλά σε κάθε περίπτωση το κυβερνών κόμμα ουδέποτε ευνοήθηκε.  Αν υπάρχει η φαντασίωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση συνεργασίας ή οικουμενική και έτσι θα διαλυθεί , τότε πραγματικά ο  Κυριάκος Μητσοτάκης είναι εκτός ορίων λογικής. Ο Τσίπρας δεν είναι μεγάλος πολιτικός, αλλά διαθέτει καλύτερη συγκρότηση από τον πρωθυπουργό .
             

Τακτικισμοί και αρρυθμία

Το πρόβλημα πλέον , κατά την άποψή μας δεν είναι αν θα γίνουν σε τρείς μήνες ή το Φθινόπωρο οι εκλογές, ή  την άνοιξη. Το πρόβλημα για την κυβέρνηση είναι ότι κινήθηκε αποκλειστικά στην κατάληψη του κράτους και την επαναφορά του πελατειακού συστήματος, αποσυνδέθηκε με μεγάλες και ισχυρές κοινωνικές ομάδες,  όπως δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι, τον κόσμο της εργασίας γενικότερα, μικρομεσαίους κλπ  και δεν μπορεί να επανασυνδεθεί μαζί τους . Και όσες υποσχέσεις και να δώσει για το μέλλον δεν είναι πειστικός.  Η κυβερνητική αρρυθμία είναι αισθητή σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής και της οικονομίας, στο κοινωνικό κράτος, στους συνταξιούχους κλπ. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες δείχνουν να εξάντλησαν τα αποθέματα πολιτικής ενέργειας και τώρα δείχνουν και οι ίδιοι πολιτικά εξαντλημένοι. Η συνταγή φόβου και εκβιασμού δεν θα πιάσει γιατί οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν με την χρεοκοπία του 2010 , τα μνημόνια , το όχι στο δημοψήφισμα κλπ, δείχνουν ότι δεν θα επηρεάσουν την εκλογική συμπεριφορά.

Όσο περνούν οι ημέρες και οι εβδομάδες τα σενάρια θα πληθαίνουν. Δεν αποκλείεται να έχουμε ανατροπές καθώς τίποτα δεν δείχνει ότι η Ελλάδα έχει ωριμάσει τόσο, ώστε τα κόμματα να επικεντρωθούν σε σχέδια για το μέλλον. Ειδικά η ΝΔ έχει κάνει επιστήμη αυτή την τακτική. Εγκλωβισμένη στο ίδιο της το σχέδιο η κυβέρνηση και ο Μητσοτάκης θα σέρνονται στο εξής σε μια αντιπαράθεση που δεν τους βολεύει και δεν μπορούν να επικρατήσουν. Πολιτικά και ιδεολογικά σίγουρα . Εκλογικά θα δείξει η κάλπη. Αλλά και εκεί σίγουρα, οι εκλογές του 2022 ή του 2023, δεν θα έχουν καμία σχέση με το 2019, πόσο μάλλον με το 1989..