του Σπύρου Σουρμελίδη 

Η διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στο μέτρο του υποχρεωτικού εμβολιασμού για τους άνω των 50 ετών, είναι μία ακόμα παραδοχή της αναποτελεσματικής τακτικής που ακολουθεί για να αντιμετωπίσει την πανδημία. Εδώ και καιρό έχει διαφανεί πως όσα προβλήματα, όσες αστοχίες ή τραγωδίες έχουν προκύψει (μιλάμε για πάνω από 21.000 θανάτους εξαιτίας του covid-19) οφείλονται πρωτίστως στην επιμονή και εμμονή της κυβέρνησης να μην στηρίξει το ΕΣΥ, γιατί δεν θέλει ένα δημόσιο σύστημα υγείας. 

Φαίνεται όμως  πως υπάρχει και  διαχειριστική αδυναμία. Διότι η κυβέρνηση τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις αλλάζοντας βασικές θέσεις της, βασικά αξιώματα που αφορούν την διαχείριση  της πανδημίας, τα οποία εγκαταλείπει έντρομη  μπροστά στα αποτελέσματα και στην πραγματικότητα.

Η υποχρεωτικότητα και το lockdown

Στις αρχές Δεκεμβρίου γράφαμε στο omegapress ότι η κυβέρνηση με την πολιτική της οδηγείται σε αδιέξοδα και ότι πλέον δεν τις μένουν “κινήσεις” παρά μόνο το lockdown και η υποχρεωτικότητα. Τα κάνει και τα δυο, παρά το γεγονός ότι δήλωνε μεγαλοφώνως πως δεν θα προχωρήσει σε lockdown γιατί εκτός όλων των άλλων  δεν υπάρχουν και λεφτά, και πως δεν υπάρχει λόγος για την υποχρεωτικότητα.

Προχώρησε ουσιαστικά σε ένα ιδιότυπο Lockdown με την αγορά να υπολειτουργεί, το οποίο ανακοίνωσε πανικόβλητη και υπο το βάρος των κραυγών αγωνίας των νοσοκομειακών γιατρών και των υγειονομικών, λίγο πριν την Πρωτοχρονιά και ενώ η αγορά ετοιμαζότανε για την γιορτή.

Το Lockdown συνεχίζεται τα κρούσματα έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, με τα νοσοκομεία να έχουν ξεπεράσει το σημείο κατάρρευσης. Άρα η πρώτη κατηγορηματική δήλωση εγκαταλείφθηκε.

Ο πρωθυπουργός εδώ και βδομάδες έχει ανακοινώσει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού άνω των 60 (μέτρο που θα εφαρμοστεί μετά τις 16 Ιανουαρίου) με ποινή 100 ευρώ για κάθε μήνα μη συμμόρφωσης. Με την ανακοίνωση του μέτρου η κυβέρνηση δέχθηκε μεγάλο πολιτικό κλίμα ειδικά στην Βόρεια Ελλάδα αλλά και ομάδες πληθυσμού (θρησκευόμενοι κα). Παρά το γεγονός οτι οι κυβερνητικοί παράγοντες δήλωναν οτι δεν υπάρχει λόγος να επεκταθεί η υποχρεωτικότητα, πλέον η κυβέρνηση μπροστά στην επέκταση του προβλήματος, τον αριθμό των κρουσμάτων , τον συνεχώς μεγάλο αριθμό θανόντων, των νοσοκομείων που δεν αντέχουν, θα προχωρήσει στην επέκταση του μέτρου της υποχρεωτικότητας.  Έχουμε μια δεύτερη κατηγορηματική δήλωση η οποία εγκαταλείπεται.

Υπάρχει βεβαίως  η κορυφαία αναδίπλωση σε ότι αφορά την θεμελιακή διαπίστωση ότι “έχουμε πανδημία των ανεμβολίαστων “ και όχι πανδημία γενικώς , δηλαδή και των εμβολιασμένων. Η πραγματικότητα  της πανδημίας, με την “όμικρον” , δείχνει ότι έχουμε συνέχιση της πανδημίας για όλους. Γι αυτό και η κυβέρνηση αναγκάζεται να λαμβάνει συνεχώς μέτρα και μάλιστα ριζικά αντίθετα από αυτά  που πίστευε.

Από κωλοτούμπα σε κωλοτούμπα

Η πολιτική της κυβέρνησης στηρίχθηκε εξ αρχής στο αξίωμα οτι η πανδημία θα περάσει γρήγορα. Αν και διαψεύστηκε (με αποτελέσματα καταστροφικά) συνεχίζει να δρα  στη βάση ψευδαισθήσεων.   Ότι η “όμικρον” θα περάσει γρήγορα και μάλιστα ότι  οδηγεί και στο τέλος της πανδημίας, γιατί έχει ηπιότερα συμπτώματα. Στην Ευρώπη έχει πέσει πανικός, στην Ιταλία λαμβάνονται και πάλι έκτακτα μέτρα ενίσχυσης του συστήματος υγείας, ενώ η υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού υιοθετείται από χώρα σε χώρα. Ενω ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποιεί και πάλι οτι δεν πρέπει να υπάρξει εφησυχασμός γιατί ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο. Είναι μία ακόμα κορυφαία διάψευση των κυβερνητικών δογμάτων.

Και ερχόμαστε στο επίμαχο που είναι το ΕΣΥ. Η κυβέρνηση έρχεται τώρα με καθυστέρηση 22 μηνών να αναγκαστεί να ορίσει ένα νοσοκομείο ως αποκλειστικά νοσοκομείο για τον κορονοϊό. Κάτι που  θα έπρεπε να είχε κάνει από την αρχή, ή να είχε προχωρήσει και στην δημιουργία χώρων (εκθεσιακά κέντρα κα) μόνο για covid με την κατάλληλη υποδομή ώστε να αποσυμφορηθούν τα νοσοκομεία. Συγχρόνως βεβαίως θα έπρεπε να είχε εντάξει και τις υποδομές του ιδιωτικού τομέα στον κεντρικό σχεδιασμό και υπο τις διαταγές του υπουργείου Υγείας. Η κυβέρνηση προχωρά διαρκώς σε ημίμετρα στον τομέα αυτόν , με επιμέρους επιστρατεύσεις ιδιωτών γιατρών , κυρίως της πρωτοβάθμιας υγείας (μέγα λάθος όπως λένε οι ειδικοί) και σε κάποιες συμφωνίες με ιδιωτικές κλινικές για non-covid περιστατικά. Και είναι και αυτό μία ακόμα ομολογία ότι έχει κάνει λάθος.

Δεν χρειάζεται να τονίσουμε την αστοχία στον εμβολιασμό, είναι κάτι που το ομολογεί και η κυβέρνηση, μόνο που το θέμα είναι κρίσιμο. Όμως και αν ακόμα είχαμε πολύ καλύτερες επιδόσεις στον εμβολιασμό, δεν θα μπορούσαμε να είχαμε εγκαταλείψει όλα τα υπόλοιπα μέτρα και κυρίως την στήριξη του ΕΣΥ. Φαίνεται αυτό και στις χώρες με ποσοστά εμβολιασμού  πάνω από 85% (Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία κα). Και είναι αυτό μία ακόμα διάψευση των κυβερνητικών απόψεων και ψευδαισθήσεων. 

Ο Μητσοτάκης θα πιει το ¨πικρό ποτήρι” 

Αν και με ημίμετρα , αν και με τραγικά μεγάλη καθυστέρηση, η κυβέρνηση εγκαταλείπει τις εμμονές της, υπο το βάρος της τραγικής πραγματικότητας. 

Μόνο που το κάνει με τρόπο που δεν φέρνει αποτελέσματα. Αναγκάζεται να τρέχει να προλάβει τις εξελίξεις, με αποτέλεσμα τα πράγματα να γίνονται χειρότερα γιατί η πανδημία κερδίζει “χρόνο” και “έδαφος”. Χάνουμε ανθρώπους,  το ΕΣΥ χάνει υγειονομικούς που ασθενούν, η πανδημία συνεχίζει να γονατίζει την οικονομία.                                                                                                                                                

 Το ΕΣΥ σηκώνει τα χέρια ψηλά (υποδομές και άνθρωποι). Γι αυτό μένει η υποχρεωτικότητα. Μετά την υποχρεωτικότητα άνω των 50 θα έρθει και η καθολική. Το βλέπουμε σε χώρες με πολύ ισχυρά η ισχυρότερα από το ελληνικό σύστημα. Η κυβέρνηση όμως , ο πρωθυπουργός , δεν θέλουν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος. Η καθολική υποχρεωτικότητα έχει πολιτικό κόστος ειδικά για την ΝΔ, ειδικά για την κυβέρνηση. Φαίνεται απο το πρώτο μέτρο για την υποχρεωτικότητα ανω των 60. 

Είναι όμως ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση που οδηγήθηκαν στο  αδιέξοδο, λόγω της εμμονής της στην πολιτική τους. Θα αναλάβουν αναγκαστικά και το πολιτικό κόστος, όποια και αν είναι τα επικοινωνιακά όπλα που διαθέτουν.