Η απόφαση για υποχρεωτικό εμβολιασμό άνω των 60 ετών μετά την 16η Ιανουαρίου, είναι κίνηση πανικού και ομολογία αποτυχίας. Είναι δυστυχώς η  τελευταία κίνηση της κυβέρνησης η οποία απέτυχε στον εμβολιασμό με αποτέλεσμα να κινδυνεύει να καταρρεύσει το ΕΣΥ.  Μπροστά στην διαμαρτυρία  των γιατρών της πρώτης γραμμής, ειδικά  στην Θεσσαλονίκη και στην βόρεια Ελλάδα γενικότερα, και στον μεγάλο αριθμό θανάτων, η κυβέρνηση μεταφέρει το πρόβλημα δημιουργώντας διαχωριστικές γραμμές. Πανικόβλητη δεν  έχει άλλη λύση από το να πάει στην υποχρεωτικότητα για να μην θρηνούμε κάθε μέρα 100 νεκρούς συνανθρώπους μας. Και για να μην διαλυθεί εντελώς το ΕΣΥ το οποίο χρειαζόμαστε και για τον covid και για τόσα άλλα.

Η εσχάτη λύση 

Η υποχρεωτικότητα είναι η έσχατη λύση για τον Κ. Μητσοτάκη, αφού η κυβέρνηση του έχει πανικοβληθεί μπροστά στον δυσανάλογα μεγάλο αριθμό θανάτων που έχουμε στη χώρα μας. Το κλασσικό ερώτημα (που πάντα γίνεται σ αυτή τη χώρα) είναι “και τώρα τι άλλο μπορούσαμε να κάνουμε;   Κανείς δεν ρωτά  “τι είναι αυτό που δεν κάναμε για να φτάσουμε σε αδιέξοδο;”  

Η κυβέρνηση αρνήθηκε να πάρει μέτρα εγκαίρως πριν μπούμε στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα.  Αποφεύγει εδώ και μήνες μα ενισχύσει πραγματικά το   εθνικό σύστημα υγείας, γιατί εφαρμόζει μι άλλη πολιτική.  Αρνήθηκε όμως και να εντάξει όλο τον ιδιωτικό τομέα  υπο τον ενιαίο σχεδιασμό του υπουργείου Υγείας. Έτσι οι υγειονομικοί γονάτισαν και οι υποδομές του ΕΣΥ δεν επαρκούν.  Όμως και για τον εμβολιασμό  δεν έγιναν όλα όσα έπρεπε, πέρα από το γενικό προσκλητήριο. Δεν υπήρξαν  ειδικές δράσεις, η Εκκλησία πιέστηκε να συνεργαστεί με πολύ μεγάλη καθυστέρηση αφού όμως είχε γίνει διαμορφωθεί ένα αρνητικό κλίμα. Ταυτόχρονα υπήρξε ο διαχωρισμός με τους καλούς και τους κακούς πολίτες, με τους σοβαρούς και τους ψεκασμένους. Έτσι φτάνουμε  τώρα στην υποχρεωτικότητα .     Και ο ...Θεός βοηθός!    

Γιατί μπορεί να έχουμε ακόμα μεγαλύτερη άρνηση. Οχι μόνο άμεσα αλλά και στο μέλλον και μάλιστα για πολλά άλλα θέματα.   Από εκκλησιαστικούς παράγοντες, από πιστούς, από θρησκόληπτους, από διαφωνούντες  σε όλα ή ακόμα και από ανοησία (ενα μικρό μέρος).  

Δικαιολογίες

Το επιχείρημα της κυβέρνησης είναι ότι “τα δύο τελευταία χρόνια έχουμε εξαντλήσει κάθε μέθοδο πειθούς για να πείσουμε τους συμπολίτες μας κυρίως αυτής της κατηγορίας να εμβολιαστούν... Το Νοέμβριο υπήρξε μεγάλη εμβολιαστική κάλυψη στη χώρα. Οι συμπολίτες μας από αυτή την κατηγορία ανταποκρίθηκαν λιγότερο» τόνισε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. «Ενόψει της Όμικρον δεν υπήρχε περιθώριο πια να μην πάρουμε αυτή τη  σκληρή απόφαση και απόφαση ευθύνης στον άξονα της υπευθυνότητας σε ώρες κρίσιμες», σημείωσε.

Οι θέσεις  της αντιπολίτευσης 

Η αντιπολίτευση επισημαίνει τις αντιφάσεις της κυβέρνησης , το κάνει αλλωστε διαρκώς. Τώρα βεβαίως ειδικά ο ΣΥΡΙΖΑ  θα μπορούσε να πάρει μια πιο ξεκάθαρη θέση “ναί “ ή “οχι” αλλά δεν θέλει να δώσει “μπόνους “στην κυβέρνηση. Η οποία μεταξύ αλλων προτάσσει και  αποφασιστικότητα ή πυγμή. Ομως συγχρόνως ο ΣΥΡΙΖΑ δυσαρεστεί όσους σκέφτονται ορθολογικά και αναγνωρίζουν   οτι εδω που φτάσαμε πρέπει να ληφθούν αποφάσεις.

Το ΚΙΝΑΛ έχει υποστηρίξει την υποχρεωτικότητα και τώρα κατηγορεί την κυβέρνηση οτι καθυστέρησε και οτι  η απόφαση της είναι δείγμα πανικού.«Η αναποτελεσματικότητα επιβάλλει την υποχρεωτικότητα. Στο «και πέντε» ο κ. Μητσοτάκης εξήγγειλε ένα μέτρο στην κατεύθυνση που είχαμε ζητήσει. 

Το ΚΚΕ μιλά για την ίδια αποτυχημένη συνταγή, “Η κυβέρνηση θεσπίζει την «ατομική ευθύνη» με ποινή, αντί να πάρει μέτρα”. 

Η “Ελληνική Λύση” χαρακτηρίζει το μέτρο απάνθρωπο ενω το ΜΕΡΑ 25  επισημαίνει ότι θα φέρει το αντίθετο αποτέλεσμα από το αναμενόμενο.