Του Σωτήρη Σιδέρη

Πρέπει να βρίσκεται κάποιος υπό την επήρεια μέθης, έστω πολιτικής  ή για κάποια αιτία, σε κατάσταση  παρανοϊκής ευθυμίας για να διακηρύσσει ότι  στην Ελλάδα : "με τη θεσμική υποδομή, με τις ψηφιακές βάσεις που έχουμε δημιουργήσει η χώρα αλλάζει επίπεδο και μετά την πανδημία θα συντελεστεί μία κοσμογονία ευημερίας και ανάπτυξης στη χώρα η οποία θα επιστρέψει στου πολίτες». Είναι η δήλωση μέρα –μεσημέρι του ανεκδιήγητου κυβερνητικού εκπροσώπου Γ. Οικονόμου. Σε μέρες και ώρες δύσκολες για χιλιάδες οικογένειες που χάνουν αγαπημένα τους πρόσωπα, που η πανδημία σαρώνει τη χώρα, ένας επίσημος αξιωματούχος της κυβέρνησης να κηρύσσει το τέλος της και να εξαπατά εκατομμύρια πολίτες. Υποβιβάζει έναν ολόκληρο λαό στο επίπεδο …του πηγαδιού και νομίζει ότι όχι μόνο θα τον πιστέψουν, αλλά και θα τον δοξάσουν.  Είναι υπουργός του πρωθυπουργού του θα έλεγε κάποιος έμπειρος παρατηρητής της πολιτικής ζωής της χώρας.  Από αυτό το σημείο αρχίζει η άλλη παράσταση .

Ακόμη και αν επιχειρήσει κάποιος καλοπροαίρετος να απαντήσει στον Οικονόμου, δηλαδή στον εκπρόσωπο του πρωθυπουργού, θα διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι δεν νοιώθουν καν τις λέξεις που χρησιμοποιούν.  Δεν διαφέρουν σε τίποτα από έναν μυθομανή που εθίστηκε στο ψέμα και την εξαπάτηση , γιατί στους μύθους του έστησε μια ολόκληρη καριέρα και τώρα έγιναν η δεύτερη φύση του, άρα δεν μπορεί να απαλλαγεί από αυτήν. Η κοσμογονία ευημερίας σε μια χώρα που από του χρόνου θα πρέπει να έχει πρωτογενή πλεονάσματα, άρα σκληρή λιτότητα, που μειώνει τον προυπολογισμό για την υγεία , που σκορπίζει υπερπολύτιμους πόρους σε φίλους και ολιγάρχες , που τσακίζει με νόμους του Χατζηδάκη τη νέα γενιά που μεταναστεύει, που υποδαυλίζει τον κερδοσκοπισμό  , που ξεπουλάει στρατηγικούς βραχίονες της ελληνικής οικονομίας όπως το νερό και την ενέργεια.

Οι λέξεις μπορούν να γεννήσουν ελπίδες, αλλά και να εξοργίσουν. Να καθησυχάσουν ή να φέρουν θύελλα. Το κοινωνικό κράτος διαλυμένο, η ακρίβεια ως συστημική κρίση και όχι ως συγκυριακό φαινόμενο θα προκαλέσει κύματα οργής, πολύς κόσμος θα οδηγηθεί σε πλήρη αδυναμία να καλύπτει βασικές ανάγκες. Φυσικά , αν ο Οικονόμου εννοούσε ότι η κυβέρνηση φροντίζει για την ευημερία των λίγων θα ήταν σωστός και θα ήταν και ακριβής. Όμως όχι. Απευθύνεται σε ανθρώπους που αδυνατούν να πληρώσουν τη ΔΕΗ που έχουν παιδιά άνω των 30 ετών που ζουν με τους γονείς τους ακόμη, που αμείβονται με 500-700 ευρώ το μήνα, που νοιώθουν ότι δεν πάει άλλο. 

Χωρίς πυξίδα

Αν ο Οικονόμου και ο Μητσοτάκης σχεδιάζουν εκλογές και θέλουν να καλλιεργήσουν προσδοκίες θα πετύχουν ακριβώς το αντίθετο.  Οι άναρθρες κραυγές δεν είναι αφήγημα, είναι κρίση πανικού. Δεν είναι η πρώτη φορά που μια καταρρέουσα κυβέρνηση υπόσχεται τα πάντα, ακόμη και ευημερία, ούτε η τελευταία θα είναι. Αλλά η σημερινή κυβέρνηση σχεδόν καθημερινά νομοθετεί ακριβώς προς αντίθετη κατεύθυνση. Άραγε ο πρωθυπουργός δεν αισθάνεται ποτέ προσβεβλημένος όταν μέσα στη βουλή να κατηγορείται ότι αντί για οικονομική πολιτική κάνει συμφωνίες , όταν αντί για διαφανή διοίκηση και αποκέντρωση ο ίδιος συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στο Μέγαρο Μαξίμου. Και δεν νοιώθει προσβεβλημένος να υπονοούν οι αντίπαλοί του μέσα στη βουλή ότι ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας σχετίζεται προσωπικά με αυτή την κατάσταση; Να τον αποκαλούν Μητσοτάκης Α.Ε, κάτι που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να το εκστομίσει για κανέναν άλλον πρωθυπουργό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης , το έχουμε σημειώσει πολλές φορές, δεν έχει την πολιτική επάρκεια να εμφανίσει ένα σοβαρό πολιτικό αφήγημα για την κοινωνία και τη χώρα. Ήταν και είναι καλά προετοιμασμένος για να αθωώσει την διαπλοκή, όσους χρεοκόπησαν τη χώρα και για να ξεπουλήσει δημόσια περιουσία σε φίλους και να ανασυστήσει το πελατειακό κράτος.  Αυτό ακριβώς που κατάφερε και επέβαλε κατά την διάρκεια των πρώτων φάσεων της πανδημίας, έχει κάνει τον κύκλο του σε σχέση με την κοινωνία. Ο κόσμος αντιδρά, οι συνέπειες αυτής της πολιτικής είναι ορατές, οι επιπτώσεις σκληρές.

Εκ των πραγμάτων το επικοινωνιακό επιτελείο κατασκευάζει μια πραγματικότητα που της ταιριάζει για τις εκλογικές ανάγκες του πρωθυπουργού. Είτε οι εκλογές γίνουν σε λίγους μήνες, είτε σε ενάμιση χρόνο, αυτή η εκστρατεία εξαπάτησης του λαού θα συνεχιστεί και θα οξυνθεί μάλιστα. Και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα είναι επικεφαλής.
Η αντίδραση πρέπει να είναι μετωπική. Οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ θα είναι η πρώτη μεγάλη ήττα για την διαπλοκή και όλο το σύστημα που κατασκεύασε το προφίλ του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης, αν εκλεγεί ο Γιώργος Παπανδρέου.  Ο ΣΥΡΙΖΑ ανακάμπτει , νέα πρόσωπα εμφανίζονται στο προσκήνιο, καλύτερες επεξεργασίες θέσεων ετοιμάζονται, χωρίς να σημαίνει ότι θα έχει εύκολο έργο σε αυτή την νοσηρή ατμόσφαιρα που κατασκευάζει η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της .
Οι αγωνίες της κυβέρνησης είναι ορατές. Όλα δείχνουν ότι εξελίξεις θα επιταχυνθούν.