Η μονίμως κατάπληκτη ελληνική κυβέρνηση δια του υπουργείου Εξωτερικών προέβη σε έντονο διάβημα κατά της Αλβανίας με αποδέκτη τον πρόεδρο Ιλίρ Μέτα γιατί σε έκθεση φωτογραφίας και σε χάρτες που έχουν αναρτηθεί στην περίφραξη του προεδρικού Μεγάρου, δείχνουν ελληνικά εδάφη ως αλβανικά και κάνουν λόγο για γενοκτονία των Τσάμηδων. Η μεν ελληνική πρεσβεία στα Τίρανα έπραξε το υπηρεσιακό της καθήκον. Η κυβέρνηση όμως δεν δικαιολογείται να παριστάνει την έκπληκτη. Γιατί γνωρίζει πολύ καλά ότι τα Τίρανα έχουν ήδη επαναφέρει στο προσκήνιο την ιδέα της Μεγάλης Αλβανίας και στο πλαίσιο αυτό νεκρανασταίνεται και το λεγόμενο τσάμηκο .

Η Αθήνα όμως έχει τεράστιες πολιτικές ευθύνες, γιατί με την διαρκή απουσία της από την περιοχή  και την εγκατάλειψη πάγιων αρχών της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στη σχέση με την Αλβανία ,  συνέβαλε με τον τρόπο της,  στο νέο κύκλο εθνικισμού στα Τίρανα. Η εγκατάλειψη της θέσης ότι  πρώτα θα γίνουν οι νομοθετικές ρυθμίσεις , όσον αφορά το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού της μειονότητας, και ο νόμος για το περιουσιακό αποτελούν και μετά θα ξεκινήσει ενταξιακές διαπραγματεύσεις η Αλβανία,  απογείωσαν και πάλι την αλβανική πολιτική έναντι της χώρας μας. Τα Τίρανα δεν δίνουν την παραμικρή σημασία πλέον στις ελληνικές θέσεις σχετικά με τους όρους που θέτει και η ίδια η ΕΕ για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων γιατί γνωρίζει ότι στο τέλος η Ελλάδα θα υποχωρήσει, όπως ήδη έχει συμβεί.  Αν ο κ. Μητσοτάκης τηρούσε την δέσμευσή του ότι πρώτα θα ψηφιστούν οι νόμοι και μετά η Ελλάδα θα συναινέσει , το κλίμα θα ήταν διαφορετικό τώρα. Εννοείται ότι αυτή η πολιτική θα συνοδεύονταν και από διπλωματικές πρωτοβουλίες για να υπάρξει συνολική διευθέτηση διπλωματικών προβλημάτων. Και στο θέμα της προσφυγής στη Χάγη για την ΑΟΖ , τα Τίρανα ακολουθούν παρελκυστική τακτική.

Οι έντονες ζυμώσεις που γίνονται στα δυτικά βαλκάνια επαναφέρουν τις ανησυχίες για νέα κρίση συνόρων με στρατιωτικά μέσα. Το πρόβλημα αυτό βρίσκεται και στο τραπέζι των συνομιλιών Πούτιν –Μπάιντεν και αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου και πολύ σκληρού γεωπολιτικού παιχνιδιού ενέργειας και επρροής.  Η ελληνική κυβέρνηση παραμένει σε παθητικό ρόλο χωρίς πρωτοβουλίες και χωρίς να έχει συνειδητοποιήσει τις έντονες αναταράξεις που λαμβάνουν χώρα στην περιοχή. Η Βοσνία –Ερζεγοβίνη και η σταθερότητά της είναι στο προσκήνιο,  ο φόβος για ντόμινο αλλαγής  συνόρων μεταξύ Σερβίας –Αλβανίας –Κοσσόβου και Βόρειας Μακεδονίας προκαλεί εφιάλτες και η Αλβανία επαναφέρει την Μεγάλη Αλβανία . Πολλοί παίχτες αναμειγνύονται και αυτό είναι ότι χειρότερο, ενώ η Βουλγαρία μπορεί να εξελιχθεί σε κρίσιμο παράγοντα των εξελίξεων , αν η νέα κυβέρνηση ακολουθήσει την πολιτική των προηγούμενων έναντι της Βόρειας Μακεδονίας.

Οι σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της περιοχής είναι τυπικά καλές, όχι όμως παραγωγικές. Ωστόσο η Αθήνα θα απομακρύνεται όλο και πιο πολύ από τον διπλωματικό στίβο όσο δεν έχει ρόλο να διαδραματίσει. Όχι γιατί δεν μπορεί, αλλά γιατί η κυβέρνηση Μητσοτάκη ΄εχει υποβαθμίσει δραματικά το διπλωματικό κεφάλαιο και την  επιρροή της χώρας στην περιοχή, αφήνοντας σε άλλες χώρες τον ρόλο  του πρωταγωνιστή αρκούμενη η ίδια στον ρόλο του κομπάρσου.
Η κρίση στα βαλκάνια, υπό αυτή την οπτική,  είναι μπροστά μας.