του Σπύρου Σουρμελίδη 

Η παραίτηση του Ζάεφ στην Βόρεια Μακεδονία και η πραξικοπηματική εκδίωξη της υπουργού Εξωτερικών της Λιβύης Ναίλα Ελ Μανγκούς με το πρόσχημα διοικητικών παραβάσεων, δημιουργεί νέες ισορροπίες αστάθειας για τη χώρα μας σε δύο κρίσιμα μέτωπα. Και στα Βαλκάνια και στην Λιβύη, με την οποία η Τουρκία έχει διαμορφώσει το λεγόμενο, παράνομο, σύμφωνο ορισμού ΑΟΖ. Οι εξελίξεις στα δυο αυτά κρίσιμα μέτωπα για τη χώρα μας, αναδεικνύουν και τις αδυναμίες, τις αντιφάσεις και την αναποτελεσματικότητα  της εξωτερικής πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Η διπλή αστάθεια στα Βαλκάνια και στην Λιβύη, απειλούν την εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης και προμηνύουν νέα προβλήματα για τη χώρα μας. Και στα δυο αυτά πεδία, η Τουρκία είναι παρούσα με τρόπο έντονο. Και στα δυο αυτά πεδία κερδίζουν έδαφος δυνάμεις εθνικισμού, πηγή  νέων διχασμών και αποσταθεροποίησης.

Και στα δυο αυτά πεδία η ακολουθούμενη πολιτική της Αθήνας, δεν φέρνει αποτελέσματα. Πολλές χειραψίες, πολλά ταξίδια, θεωρίες περί ανύπαρκτων αξόνων και μεγάλων συμμαχιών που θα μας σώσουν. Την ίδια ώρα  η Τουρκία μοιράζει “θαλάσσια οικόπεδα” για εκμετάλλευση από τη Ρόδο έως την Κύπρο, δημιουργώντας τετελεσμένα, de facto, επιδιώκοντας μάλιστα να τα κατοχυρώσει και de jure , ειδικά το τουρκολιβυκό σύμφωνο αν οι εξελίξεις στην Λιβύη την ευνοήσουν.   

Ο βουλγαρικός εθνικισμός   και η παθητικότητα της Αθήνας

Ήταν πρώτα η Γαλλία και η Ολλανδία που για δικούς τους λόγους (εσωτερικές πιέσεις κα) εμπόδισαν να ανοίξει ο ευρωπαϊκός δρόμος της Βόρειας Μακεδονίας και της Αλβανίας, ουσιαστικά των χωρών των δυτικών Βαλκανίων. Στην συνέχεια εμφανίστηκε με σκληρή στάση ο βουλγαρικός εθνικισμός (σε μια χώρα που βρίσκεται σε πολιτικό αδιέξοδο  και που μόνο το 2021 οδεύει για τρίτη φορά στις κάλπες)  ο οποίος απαιτεί την βουλγαροποίηση της Βόρειας Μακεδονίας για να επιτρέψει το άνοιγμα  της ευρωπαϊκής πορείας. 

Η Αθήνα δηλώνει  ότι στηρίζει την ευρωπαϊκή πορεία  της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά δεν ανέλαβε  πρωτοβουλία, δεν προχώρησε σε κινήσεις εντός της ΕΕ, κατά της Σόφιας. Παρουσιάζεται σαν διστακτικός παρατηρητής που μάλλον περιμένει να δει που θα γύρει η πλάστιγγα. Στο εσωτερικό δε, δεν προωθεί  εδώ και δύο χρόνια η κυβέρνηση  δεν προωθεί τα μνημόνια συνεργασίας (απόρροια της Συμφωνίας των Πρεσπών) στη Βουλή προς επικύρωση, λόγω της  εσωκομματικής αντιπαλότητας, κυρίως δε για να μην χαθούν ψήφοι  στο ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών. Οι σχέσεις Αθήνας-Σκοπίων βρίσκονται σε μία στασιμότητα, αν και στο εξωτερικό η ελληνική κυβέρνηση υπόσχεται στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Βόρειας Μακεδονίας.

Η στάση αυτή της Αθήνας είχε μεγάλη επίδραση και στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας. Οι βουλγαρικές πιέσεις και  οι τουρκική επιρροή, δημιούργησαν μια νέα δυναμική στον απελπισμένο από τους Ευρωπαίους σλαβομακεδόνες.  Η κυβέρνηση Ζάεφ έπεσε , το εθνικιστικό VMRO  έρχεται. ΟΙ σκληροί εθνικιστές σε Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονίας τρίβουν τα χέρια τους, περιμένοντας την κατάρρευση της Συμφωνίας των Πρεσπών. 

Η Γερμανία δεν έχει κυβέρνηση, ο Μακρόν ασχολείται με την ακροδεξιά και μόνο ο Μπάϊντεν εκφράζει την ανησυχία του για τα Βαλκάνια που διαλύονται. Γιατί εκτός από την γειτονική Βόρεια Μακεδονία, η Βοσνία -Ερζεγοβίνη απειλείται με διάλυση , και ο αλβανικός εθνικισμός σηκώνει κεφάλι. 

Η Αθήνα όμως στο εσωτερικό πανηγυρίζει για τους ...άξονες που δημιουργεί. 

 Η αστάθεια  της Λιβύης.

Η εκδίωξη της υπουργού Εξωτερικών Ναίλα Ελ Μανγκούς στην Λιβύη, είναι μια ακόμα ένδειξη της ισχυρής επιρροής που έχει η Τουρκία στην Λιβύη. Πότε συνέβη η εκδίωξη της Μανγκούς απο τη θέση της; Την ώρα που ο Μακρόν διοργανώνει διάσκεψη για την Λιβύη στο Παρίσι χωρίς την παρουσία της Τουρκίας αλλά με την παρουσία της Ελλάδας και της Κύπρου. Η  Άγκυρα απάντησε  με την εκδίωξη της υπουργού Εξωτερικών που έχει αντιτουρκική σταση, εκπροσωπώντας την τάση του στρατηγού Χαφτάρ που στηρίζεται από την Αίγυπτο. Η εκδίωξη της ενόψει των εκλογών του Δεκεμβρίου στην Λιβύη, δείχνει ταυτόχρονα και την ελληνική αδυναμία ουσιαστικής παρουσίας στην Λιβύη.

Οι εξελίξεις αυτές αναδεικνύουν τις αδυναμίες της πολιτικής που ακολουθεί η κυβέρνηση. 

Για την Ελλάδα η επικράτηση φιλοτουρκικών δυνάμεων θα σημάνει και την οριστική υιοθέτηση (νομιμοποίηση) του τουρκολιβυκού συμφώνου. Αντί να χαράξουμε εμείς ΑΟΖ με την Λιβύη. Και συγχρόνως θα έχουμε μια εχθρική χώρα 300 μίλια από την Κρήτη  στο κέντρο της Μεσογείου. 

Ο κ. Δένδιας δηλώνει διαρκώς ικανοποιημένος από τα ταξίδια του και τις επαφές του.

Και ο πρωθυπουργός πηγαίνει ώρα στη Μόσχα με την ελπίδα    να καταλάβει τι επιδιώκει ο Πούτιν στην Μεσόγειο, οπως και σε σχέση με την Τουρκία.