Του Σωτήρη Σιδέρη

Κάποιος να τους μαζέψει. Τον πρέσβη Πάϊατ που για να δικαιολογήσει την πρωτοφανή συμφωνία για τις βάσεις προσπαθεί να εμφανίσει την Ελλάδα ως περιφερειακή δύναμη με νέο διεθνή ρόλο σε τυχοδιωκτικές αποστολές και κατά τρόπο απαράδεκτο,  επικρίνει τον ΣΥΡΙΖΑ για την στάση του προκαλώντας αντιδράσεις.. Την ελληνική κυβέρνηση που εκλαμβάνει ως αληθινή αποστολή την χειραγώγηση και μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε περιπέτειες. Και όχι μόνο σε περιφερειακό επίπεδο. Πρωτίστως έναντι της Τουρκίας και των βαλκάνιων γειτόνων μας που ενώ έχουν χίλια μύρια προβλήματα να προκύψει τώρα  και μια μικρομέγαλη Ελλάδα που να τους υποδεικνύει πολιτικές. Οι ΗΠΑ με πρωταγωνιστή τον Πάϊατ και σίγουρα κάποιους κύκλους στην Ουάσιγκτον προσπαθούν να υποδαυλίσουν έντονο ανταγωνισμό μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας με προφανή στόχο να είναι οι ίδιες στη θέση του διαιτητή που θα ενορχηστρώνουν πολιτικές.

Είναι μια εκ των προτέρων καταδικασμένη πολιτική. Η Αθήνα δεν παρατηρεί τον κόσμο γύρω της, την ταπείνωση των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, τα ερείπια του Βόρειου Ιράκ , της Συρίας, της Λιβύης και παραδίδεται σε μια πλάνη. Και η ΝΔ ως άμορφη μάζα εκχωρεί τα πάντα σε  μια υποτιθέμενη στρατηγική ασφάλειας . Λέμε υποτιθέμενη γιατί ούτε οι ΗΠΑ , ούτε η ΕΕ , ούτε το ΝΑΤΟ αλλάζουν δόγμα. Η Ελλάδα το νομίζει αυτό.
 
       

Ανάγκη εξορθολογισμού

Δεν ήταν καθόλου τυχαία υπό αυτό το πρίσμα, τόσο η επίθεση του Αμερικανού Πρέσβη στον ΣΥΡΙΖΑ , όσο και της ΝΔ που διαστρέβλωσε πλήρως μια συνέντευξη του Πάιατ για να κρίνει την στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η συμπόρευση ΝΔ –Πρεσβείας δεν εκπλήσσει. Εκπλήσσει  όμως ότι ο Πάιατ σίγουρα ενημερώνει την Ουάσιγκτον για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με προφανή στόχο να προκαλέσει πολιτικό ζήτημα. Είναι βέβαιο ότι η έπαρση και η επιθετικότητα του Πρέσβη θα κάνουν σε βάθος χρόνου ζημιά στη χώρα και στα εθνικά συμφέροντα, αν μια οποιαδήποτε προοδευτική κυβέρνηση επιχειρήσει να εξορθολογίσει την εξωτερική πολιτική της χώρας , μακριά από τυχοδιωκτισμούς στη Μαύρη Θάλασσα, την Σαουδική Αραβία, την Ανατολική Μεσόγειο και αλλού. .

Όλα αυτά δεν είναι θεωρίες. Πηγάζουν από τις επίσημες δηλώσεις τόσο του Έλληνα πρωθυπουργού, όσο και του  υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια,  φυσικά και του Πρέσβη Πάϊατ. Ο οποίος σε δήλωσή του έκανε λόγο για μια νέα γεωμετρία στην ελληνική εξωτερική πολιτική.. Ειδικότερα, τόνισε ότι  «η  ελληνική  εξωτερική πολιτική  δεν περιορίζεται πλέον από μια δεκαετία οικονομικής κρίσης και δεν επικεντρώνεται πλέον μόνο σε έναν γείτονα, αλλά σκέφτεται ευρέως πώς να προωθήσουμε τα κοινά μας συμφέροντα, τη σταθερότητα, τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου σε ευρεία περιοχή που φτάνει από τα Δυτικά Βαλκάνια έως τη Μαύρη Θάλασσα, από την Ανατολική Μεσόγειο και τη Βόρεια Αφρική, μέσω του Κόλπου, μέχρι τον Ινδικό Ωκεανό» .

       

Ποια κοινά συμφέροντα;

Ποια είναι τα κοινά συμφέροντα με τις ΗΠΑ στον μισό πλανήτη; η Ελλάδα από αρχαιοτάτων χρόνων είχε φιλικές και εξόχως ειρηνικές σχέσεις με χώρες της Ανατολικής Μεσογείου, της Μαύρης Θάλασσας, της Βόρειας Αφρικής μέχρι τον  Ινδικό Ωκεανό. Τι ακριβώς θα κάνει η Ελλάδα ώστε να ταυτίζονται τα συμφέροντα; Κατά την αμερικανική πολιτική, θα δίνει βάσεις για επιθέσεις, θα συμμετέχει και η ίδια η χώρα μας πιθανότατα σε διάφορες αποστολές, ο παρεμβατισμός, ο  τυχοδιωκτισμός και ο καιροσκοπισμός θα γίνουν η νέα εξωτερική πολιτική , πράγμα όμως που συνεπάγεται εμπλοκή σε κρίσεις που κάποια στιγμή θα στραφούν εναντίον μας.
Οι βάσεις στη Βόρειο Ελλάδα και τη Θράκη δεν στρέφονται κατά της Τουρκίας, αλλά κατά της Ρωσίας. Η διεύρυνση των δυνατοτήτων στη Σούδα, δεν αφορούν μια νέα πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο κατά της Γαλάζιας Πατρίδας, αλλά κατά της Κίνας πρωτίστως και του Ιράν. Η Ελλάδα μπαίνει σταδιακά σε έναν νέο φαύλο κύκλο όπου στρατιωτικά , πολιτικά , οικονομικά και γεωπολιτικά  συμφέροντα και αντίθετα σχέδια ,  συγκρούονται σε έναν γκρίζο ορίζοντα .
Αν οι ΗΠΑ πρότειναν μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας που να συμπεριλαμβάνει όλες τις χώρες της περιοχής, τον διάλογο για τις οριοθετήσεις ΑΟΖ και μια πολιτική κατανόησης μέσα από δομημένη διπλωματία, θα ήταν ευπρόσδεκτη πολιτική. Ευπρόσδεκτη θα ήταν επίσης η διεξαγωγή της πολυμερούς διάσκεψης των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου, φυσικά συμπεριλαμβανομένης της Τουρκίας , ώστε να εξομαλυνθούν οι αντιθέσεις και να προωθηθούν λύσεις. Οι άξονες δεν προσφέρονται ούτε για ειρηνικό διάλογο , ούτε καν για την δημιουργία συνθηκών αλληλοκατανόησης.

Υπό αυτή την οπτική η διόρθωση της πορείας της εξωτερικής πολιτικής είναι επιβεβλημένη. Η ενεργειακή κρίση και συνακόλουθα η διατροφική που φαίνεται στον ορίζοντα , σε συνδυασμό με την κλιματική απειλή και το μεταναστευτικό επιβάλλουν τον διάλογο για μια νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας.
Είναι πρωτοφανές για την Ελλάδα, η κυβέρνηση αντί να αναλαμβάνει ειρηνικές πρωτοβουλίες ή ακόμη και επιθετικές διπλωματικές πρωτοβουλίες με στόχο την άμβλυνση των αντιθέσεων και με την Τουρκία, κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Για την ακρίβεια σύρεται προς ανταγωνιστική κατεύθυνση. Και ο μικρομεγαλισμός ότι δήθεν η Ελλάδα μπορεί να ονειρευθεί επιρροή περιφερειακής δύναμης είναι μια πολιτική γεωγραφία που ελπίζουμε να διαγραφεί άμεσα από τους εγκεφάλους που την ονειρεύονται.
 Πρώτα όμως ας ξεκινήσουν κάποιοι από τον Πρέσβη Πάϊατ