Του Σωτήρη Σιδέρη

Η καταγγελία του λαϊκισμού είναι πολύ εύκολη υπόθεση. Κυρίως όταν κάποιος είναι  κατ επάγγελμα πολιτικός δεν είναι ιδεολόγος,  είναι ετερόφωτος και έχει πάθος με την εξουσία. Και μόνο το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης  έκανε έναν μονομέτωπο αγώνα κατά του «αριστερού λαϊκισμού», όχι γιατί το πίστευε , αλλά γιατί τον βόλευε, καταδείχθηκε από τις πρώτες ημέρες της διακυβέρνησής του. Έτσι καλλιέργησε στον κήπο του Επιτελικού Κράτους,  τον δεξιό λαϊκισμό και ταυτόχρονα εναγκαλίστηκε κάθε συνιστώσα, ομάδα και τάγμα εφόδου της ακροδεξιάς. Η ΝΔ έχει διαχωρίσει τη θέση της από τους  ηγέτες  της Χρυσής Αυγής, όχι όμως από τους ακροδεξιούς, λαικιστές και μη. Η ρητορική κατά του λαϊκισμού είναι τώρα  ένας λάκκος στον οποίο έπεσε ο ίδιος μέσα. Για την ακρίβεια όχι αμέσως,  βοηθούσης και της πανδημίας. Αλλά μόλις η κοινωνία άρχισε να βρίσκει τους ρυθμούς της, φωτίστηκε καθαρά πλέον, ο χάρτινος πύργος του επικίνδυνου οικοδομήματος. Τώρα ο πρωθυπουργός δεν είναι αντιμέτωπος μόνο με την αξιωματική αντιπολίτευση, είναι αντιμέτωπος και με τα διχαστικά συνθήματα, τις αντιδημοκρατικές πρακτικές του , τις ανίερες συμμαχίες του και το μέτωπο που προόριζε για τον ΣΥΡΙΖΑ και τώρα είναι απέναντί του. 

Ακροδεξιά αυτόνομη συνιστώσα

Ο ακροδεξιός λαϊκισμός εξελίσσεται σε εξτρεμνισμό που βρίσκεται σε διαδικασία μορφοποίησης, ελλείψει προς το παρόν ηγεσίας. Είναι η βία στην Σταυρούπολη, είναι η στάση κύκλων της ΕΛ.ΑΣ , είναι η στάση των Μπογδάνου, Σαμαρά, Μακάριου Λαζαρίδη και άλλων βουλευτών σε πολιτικό επίπεδο που φλερτάρουν με τον διχασμό. Η υπόθεση Μπογδάνου είναι η μία όψη του προβλήματος και προκάλεσε ικανοποίηση η διαγραφή του. Δόθηκε όμως ψευδώς η εντύπωση ότι ο πρωθυπουργός αναδιπλώθηκε και επανεξετάζει τις πρακτικές του. Λάθος. Ο πρωθυπουργός έδρασε υπό την πίεση του Δένδια και μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες ξαναέγινε ο Μητσοτάκης . Ο ίδιος, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και κυρίως ο υπουργός Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτης έδωσαν τον τόνο της ανάγκης να μην υπάρξει ρήγμα μεταξύ δεξιάς –ακροδεξιάς, μέχρι και φιλοχουντικούς για να μην προκληθεί κυβερνητική κρίση. Κάπως ως «περασμένα ξεχασμένα» αντιμετωπίζει πλέον την υπόθεση Μπογδάνου. Ο δρόμος για την πτώση είναι στρωμένος με μικρές ή μεγάλες κρίσεις. Κρίσεις ηθικές, ιδεολογικές, διαχειριστικές, οικονομικές και κοινωνικές.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Μητσοτάκης έχει πάντα στο μυαλό του τον χρόνο των εκλογών. Υπό αυτή την έννοια δεν θέλει ρήγμα μεταξύ κυβέρνησης –κόμματος και Κοινοβουλευτικής Ομάδας.

Η ακροδεξιά του πτέρυγα όμως έδειξε ότι αποθρασύνεται και όχι μόνο δεν απεμπολεί τις θέσεις της, αντίθετα κάθε μέρα καταγράφει μικρές ή μεγαλύτερες νίκες. Μιλούν ελεύθερα, μισαλλόδοξα , ρατσιστικά και νοιώθουν ισχυροί. Πέραν αυτών, έμμεσα απειλούν τον πρωθυπουργό ότι δεν έχουν κανένα πρόβλημα αν αποχωρήσουν ή διαγραφούν από τη ΝΔ γιατί άνετα μπορούν να ιδρύσουν κόμμα και να προκαλέσουν την ήττα της ΝΔ στις επόμενες εκλογές,  όποτε και αν γίνουν. Η κινητικότητα ήδη καταγράφεται έξω από το κυβερνητικό μπλοκ στην εξωκοινοβουλευτική δεξιά και ακροδεξιά . Το πρόβλημα προς το παρόν για τον πρωθυπουργό δεν είναι αυτή η κινητικότητα. Το πρόβλημα θα γίνει θηριώδες πολιτικά αν η εξωκοινοβουλευτική κινητικότητα αρχίζει να απλώνει τα πλοκάμια της στην ΚΟ της ΝΔ και σε παράγοντες του κόμματος . Η κινητικότητα αυτή είναι εκ των πραγμάτων ένα μεγάλο πλήγμα στην προσπάθεια του Μητσοτάκη για συσπείρωση. Και το πρόβλημα συσπείρωσης είναι πάντα καταλυτικό για την ήττα οποιουδήποτε κόμματος.

Η ενεργειακή φτώχεια δεν είναι φυσικό φαινόμενο. Ούτε οι ανισότητες , ούτε η διαπλοκή, ούτε οι απευθείας αναθέσεις, ούτε η διχαστική ρητορική, ούτε οι νόμοι για τα εργασιακά , ούτε οι κραυγαλέες πολιτικές υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων. Είναι πολιτικά προβλήματα  που δεν αντιμετωπίζονται από τις δυνάμεις που τα προκάλεσαν, αλλά από δυνάμεις που θέλουν αλλαγή, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλο τον κόσμο. Και το αίτημα για αλλαγή αρχίζει να γίνεται όλο και πιο έντονο στην Ευρώπη .
Ο χειμώνας θα είναι βαρύς και πολιτικά. Οι διεργασίες που σημειώνονται ήδη θα προκαλέσουν πολιτικές εντάσεις , θα γεννήσουν νέα κινήματα που θα διεκδικήσουν μια άλλη οικονομική πολιτική.
           

Το πρώτο θύμα

Ακροδεξιός λαϊκισμός συμπυκνώνει αντιεμβολιαστές, φασίστες, απογοητευμένους εθνικιστές και εξελίσσεται σε βίαιο εξτρεμνισμό που απειλεί και την κυβέρνηση και την δημοκρατία. Η εισβολή στο Καπιτώλιο δεν ήρθε τυχαία. Ήταν η τελική πράξη μιας μακροχρόνιας προσέγγισης σε επίπεδο πολιτικής και ιδεών από τον Τραμπ , των ρατσιστών, των ακροδεξιών και πάσης φύσεως θρησκόληπτους, εθνικιστές . Το διαρκές φλερτ του Μητσοτάκη ή η ανοχή με τις δυνάμεις αυτές φθάνει σε οριακό σημείο. Μέχρι πρόσφατα συμπορεύθηκαν, τώρα αυτονομούνται , δεν φοβούνται τη ΝΔ ούτε τον Μητσοτάκη. Το αν και κατά πόσο θα εξελιχθούν σε  ένα νέο κομματικό μόρφωμα ή θα επανεκκινήσουν στην λογική των ταγμάτων εφόδου , των αντισυστημικών συνθημάτων και με τη βία σε κάθε τους βήμα, είναι θέμα χρόνου να διαπιστωθεί.  Υπό αυτή την έννοια, η απειλή δεν είναι μια μεταφυσική συζήτηση. Και η ΝΔ πρέπει να επανεξετάσει τη θέση της και την πολιτική της. Αν δεν το κάνει θα είναι το  πρώτο θύμα….