Του Σωτήρη Σιδέρη

Ο ανασχηματισμός έγινε,  χωρίς να συνοδευθεί από κάποια νέα διακήρυξη, ούτε καν από ένα επικοινωνιακό αφήγημα.   Χαώδεις απόψεις  στα όρια της ηχορύπανσης διατυπώνονται στα ΜΜΕ  και επιβεβαιώνουν ότι ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε  τέλμα . Η άποψη της αντιπολίτευσης ότι  οι επιλογές του πρωθυπουργού αναδιατάσσουν τις εσωκομματικές δυνάμεις με έμφαση στα ακροδεξιά δεκανίκια είναι ορθολογική, αλλά δεν είναι κάτι νέο, καθώς από την πρώτη ημέρα της προεδρίας του ο Μητσοτάκης συμπορεύεται  με την ακροδεξιά .Αυτό είναι γνωστό, αλλά δεν είναι ανεκτό.  Η χώρα είναι αντιμέτωπη με οικονομική κρίση, διανύει την τέταρτη οξύτατη φάση της πανδημίας και προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί μετά από ένα τραγικό καλοκαίρι.  Εδώ όμως έχουμε επιλογές που οδηγούν τη ΝΔ και την κυβέρνηση σε αφηγηματική οπισθοδρόμηση. Από τον ανασχηματισμό εξαιρέθηκε το Επιτελικό Κράτος, δηλαδή η προσωπική  πολιτική φρουρά του πρωθυπουργού,  που έμεινε ανέγγιχτο . Στο εξής θα αυξάνεται η ανασφάλεια  του πρωθυπουργού,  ενώ τα δημοσκοπικά ευρήματα επιβεβαιώνουν την ραγδαία φθορά του. Οι ανασφαλείς πρωθυπουργοί πάντα αναζητούσαν διεξόδους μέσα από πόλωση και διαπλοκή. 

Μια ακτινογραφία του ανανεωμένου κυβερνητικού σχήματος είναι αναγκαία , καθώς το επόμενο διάστημα, πολλά ζητήματα θα επικεντρωθούν γύρω από πρόσωπα .

1.    Συναίνεση θα είχαμε αν ο πρωθυπουργός αποδέχονταν κάποιες ή όλες από τις 7 προτάσεις που διατύπωσε επίσημα και σε συνέντευξη τύπου και στη βουλή ο Αλέξης Τσίπρας. Ή τουλάχιστον θα καλούσε την αντιπολίτευση σε διάλογο ώστε να υπάρξει συναίνεση με βάση πρόγραμμα στους τομείς της υγείας και της πολιτικής προστασίας. Αυτό όμως δεν συνέβη. Ο πρωθυπουργός τις απέρριψε όλες.  Μια πρόταση σε ένα πρόσωπο , τον Αποστολάκη, είναι ατομική πολιτική στάση και  όχι συλλογική, δηλαδή κομματική , ώστε να χαρακτηριστεί πολιτική συναίνεση.  Πέραν του ότι είναι τυχοδιωκτική, όπως καταδείχθηκε στη συνέχεια. Εκ των πραγμάτων λοιπόν η δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου με την οποία επιτίθεται στον ΣΥΡΙΖΑ και τον κατηγορεί για διχασμό, είναι άθλια .

2.    Ο Αθανάσιος Πλεύρης είναι γνωστός ακροδεξιός με ιδεολογικές αναφορές στην Χούντα. Αν ο πρωθυπουργός ήθελε συναίνεση, δεν θα σκέπτονταν καν να αναδείξει τον Πλεύρη σε έναν κρίσιμο τομέα , όπως η Υγεία σε καιρό πανδημίας. Είναι επίσης τυχοδιωκτισμός γιατί ο Μητσοτάκης προσπαθεί να κατευνάσει την ακροδεξιά πτέρυγα και κυρίως την ομάδα Σαμαρά στην οποία πρόσκειται ο Πλεύρης.  Πέραν του ότι τον ανταμείβει για την προσήλωσή του στο σχέδιο «σκευρωρία Νοβάρτις» το οποίο  «αθώωσε» τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ από το γνωστό σκάνδαλο. Και εδώ λοιπόν ο Πρωθυπουργός αδιαφορεί για το ήπιο πολιτικό κλίμα και επιλέγει την σύγκρουση. Ας μην θεωρεί ότι η αντιπολίτευση, που είναι ήδη στα κάγκελα θα δώσει έστω και ένα λεπτό ανοχής στον Πλεύρη.  Ο Πλεύρης θα στοχοποιηθεί, όχι γιατί θα τον κυνηγήσει άνευ λόγου η αντιπολίτευση, αλλά γιατί έχει σοβαρούς λόγους να τον κάνει. Πέραν του ότι το ίδιο του το παρελθόν και το παρόν κυνηγάει τον Πλεύρη. Και ο Μητσοτάκης αντί να  απευθυνθεί στο λεγόμενο δημοκρατικό και πολιτικό κέντρο το οποίο υποκρίνεται ότι εκφράζει , αναζητά καταφύγιο στην φιλοχουντική ακροδεξιά. Βορίδης, Γεωργιάδης, Πλεύρης. Να τους χαίρεται και να τον χαίρονται.

3.    Ο πρωθυπουργός άφησε ανέγγιχτο το Επιτελικό Κράτος . Το δικό του σύστημα δηλαδή. Αυτό που ελέγχει την κυβέρνηση, την αξιολογεί, την διορθώνει. Είναι ένας προσωπικός μηχανισμός του Μητσοτάκη που ο  πρωθυπουργός δεν ακούμπησε γιατί με αυτούς θα πάει σε εκλογές, μέχρι τέλους δηλαδή. Το δεύτερο μήνυμα είναι ότι ο ίδιος και το Επιτελικό Κράτος δεν ευθύνονται για τίποτα, όλοι οι άλλοι έχουν πρόβλημα.  Αυτό σημαίνει ότι ο Μητσοτάκης δεν πήρε το μήνυμα της δημοσκοπικής καθίζησης , για την οποία σοβαρή ευθύνη φέρει το Επιτελικό Κράτος και προτιμά να  πορευθεί μαζί τους. 
4.    Αν ο πρωθυπουργός είχε ελάχιστη ευαισθησία και όπως λέει,  αξιολογεί αντικειμενικά το υπουργικό συμβούλιο, η Μενδώνη θα έπρεπε να είχε απομακρυνθεί εδώ και μήνες , όπως και ο υπουργός Μεταφορών που φέρει το όνομα Καραμανλής. Διάφοροι παράγοντες όμως που συνδέονται με συμφέροντα έθεσαν προφανώς βέτο στον πρωθυπουργό . Και έτσι,  δύο  από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις  αποτυχημένων έμειναν στις θέσεις τους.  της. Αυτά στοιχίζουν.
5.     Το ίδιο ισχύει και για την Νίκη Κεραμέως. Κατά κοινή ομολογία το σχέδιο για την εισαγωγή στα ΑΕΙ απέτυχε παταγωδώς , αφού ήδη σχεδιάζονται διορθώσεις για το  επόμενο έτος. Όμως η Κεραμέως μένει. Η δική της φθορά αντανακλά στην φθορά του πρωθυπουργού.

6.    Ο Κικίλιας μετακόμισε στο υπουργείο Τουρισμού. Έτσι ήθελαν ισχυρά συμφέροντα, έτσι έγινε. Είναι αδιανόητο ένας υπουργός που απέτυχε παταγωδώς και διάβρωσε , αντί να στηρίξει το ΕΣΥ να παίρνει άλλο υπουργείο. Αλλά είπαμε, πολλά πρόσωπα και κοντά στον πρωθυπουργό , αυτό ήθελαν .
Σε λίγα 24ωρα όλα αυτά θα ξεχαστούν. Αυτό που θα μείνει είναι ότι για μια ακόμη φορά, ο πρωθυπουργός έδειξε τις αδυναμίες του, τις προτιμήσεις του, τις επιλογές του. Και μάλιστα σε μια στιγμή που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν μεγάλη πτώση.
Θα είναι ο ανασχηματισμός μια ευκαιρία για ανασυγκρότηση της κυβέρνησης ή θα επιταχύνει την φθορά και την κατρακύλα της;  Κατά την γνώμη μας θα γίνει το δεύτερο. Κατρακύλα και χωρίς φρένο. Και μετά έρχεται ο πανικός…