Του Σωτήρη Σιδέρη

Οι εκκλήσεις της Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού για ενότητα   περισσότερο ως κοινοτυπία και αμηχανία ακούγονται, παρά ως ουσιώδες μήνυμα. Ουδείς απείλησε την εθνική ενότητα. Τα πρόσωπα που επιλέγονται  να υπηρετήσουν τη χώρα και τους θεσμούς της έχουν καθήκον να υπηρετούν την εθνική ενότητα με ενωτικές πολιτικές, με πράξεις ακόμη και αυτοθυσίας, με  δράση  και όχι μόνο με διαγγέλματα. Από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας , τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς,  μέχρι τον πυροσβέστη και   από τον επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας , μέχρι τον εθελοντή, υπηρετούν την εθνική ενότητα ο καθένας με τον τρόπο του και με βάση τα προβλεπόμενα από το Σύνταγμα και τους νόμους καθήκοντά τους. Δηλαδή , υπάρχει απόσταση μεταξύ των εκκλήσεων για ενότητα  και των πολιτικών που εφαρμόζονται  στην πράξη και αυτό γίνεται αντιληπτό από τον λαό.   Γιατί αν με την έκκληση θέλουν να συγκαλύψουν λάθη και παραλείψεις, η διαφωνία είναι δεδομένη. 

Για παράδειγμα δεν προσφέρει τίποτα στην εθνική ενότητα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας να μην συγκαλεί σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών για να διαπιστωθούν τα αίτια δυσλειτουργίας των θεσμών, οι αδυναμίες της πυρόσβεσης, τα προβλήματα προστασίας των δασών, δηλαδή η πρόληψη του κινδύνου. Δεν προσφέρει τίποτα ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ούτε οι αρχηγοί των άλλων κομμάτων να δηλώνουν στερεότυπα ότι «αυτή είναι η ώρα της μάχης, η κριτική αργότερα» . Είναι λάθος προσέγγιση των προβλημάτων. Άλλη εργασία και καθήκον ο αγώνας για την κατάσβεση μιας πυρκαγιάς, άλλο το καθήκον του πολιτικού, του βουλευτή, του πανεπιστημιακού. Η εμπειρία έχει αποδείξει ότι οι στερεότυπες πολιτικές συμπεριφορές δεν βοήθησαν σε τίποτα τη χώρα. Ούτε προστάτευσαν τα δάση από τις επόμενες καταστροφές, ούτε προστατεύθηκαν καλύτερα οι περιουσίες.
Έχουμε συνηθίσει την Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποφεύγει να εμπλακεί στην πολιτική αντιπαράθεση και πολύ σωστά, αυτό επιβάλλεται από το Σύνταγμα. Δεν γνωρίζουμε όμως να υπάρχει καμία πρόβλεψη του Συντάγματος που να αποτρέπει τον εκάστοτε Πρόεδρο, να αναζητεί λύσεις με την συνεργασία των κομμάτων. Υπό αυτή την έννοια, ούτε οι πολιτικοί αρχηγοί ξεχωρίζουν για τις ιδέες τους, όταν ζητούν σύγκληση του Συμβουλίου των Πολιτικών Αρχηγών για την ένταση  με την Τουρκία ή άλλα προβλήματα, ενώ οι φυσικές καταστροφές είναι εκτός των λίστας των αιτημάτων τους.
       

Ενότητα- Ταμείο Ανάκαμψης και ΣΥΡΙΖΑ

Αν θέλουμε πραγματικά να προλάβουμε τα χειρότερα ως χώρα, την απειλή της κλιματικής αλλαγής, τους σεισμούς  και πολλά άλλα προβλήματα που συνδέονται με τις φυσικές καταστροφές, πρέπει να συμφωνηθούν δεσμευτικές πολιτικές και να σταματήσουν οι θεωρίες επί των προβλημάτων ή των αδυναμιών του κράτους και των θεσμών.
Η πολιτική είναι πανταχού παρούσα, όπως και τα συμφέροντα που δεν έχουν ευαισθησίες. Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ και λόγω των προγραμματικών του θέσεων πρέπει να απαιτήσει αλλαγές ως προς την διάθεση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και να στραφούν, όσοι πόροι απαιτούνται,  στην πρόληψη των καταστροφών, στην ενίσχυση των υποδομών και στον σχεδιασμό ενός ασφαλούς μέλλοντος. Είναι βέβαιο ότι οικονομικά συμφέροντα  με επικεφαλής τον Κυριάκο Μητσοτάκη, θα πολεμήσουν κάτι τέτοιο γιατί το πάρτι με το Ταμείο Ανάκαμψης έχει ήδη αρχίσει. Όμως είναι ένα αίτημα που θα προσδώσει υπεροχή στο κόμμα που θα αλλάξει τα στερεότυπα και θα αναδείξει τις πραγματικές ανάγκες της χώρας. Και η ΕΕ δεν έχει κανέναν λόγο να εμποδίσει τέτοιου είδους αλλαγές.

Το Ταμείο Ανάκαμψης ήταν αποτέλεσμα της πίεσης των ευρωπαικών προοδευτικών δυνάμεων για να αντιμετωπιστούν οι επιπτώσεις της πανδημίας . Η γερμανική Ευρώπη αποδέχθηκε το σχέδιο , όχι τόσο για να στηρίξει μικρούς, μεσαίους επιχειρηματίες και εργαζόμενους, αλλά τους λίγους. Ο αναπροσανατολισμός των πόρων ώστε να συμπεριληφθούν και οι φυσικές καταστροφές και να ενισχυθούν οι πόροι μπορεί να είναι ένας νέος πολιτικός αγώνας στον καιρό της κλιματικής αλλαγής και να πετύχει.
Και φυσικά θα πρέπει να συζητήσει το πολιτικό σύστημα ή έστω η Αριστερά, τι ακριβώς συμβαίνει στον τομέα της Ενέργειας, τι συμβαίνει με τις ανεμογεννήτριες και ποιοι κανόνες και νόμοι θα εισαχθούν για να αλλάξει το μοντέλο κοινωνικής προστασίας.

Αν όλα αυτά οδηγήσουν σε πολιτική σύγκρουση είναι καλοδεχούμενη. Εθνική ενότητα με θάνατο του φυσικού περιβάλλοντος και περιουσιών δεν υπάρχει έτσι κι αλλιώς. Είναι πλαστή λοιπόν η εικόνα των σχετικών επικλήσεων, γιατί ο λαός γνωρίζει και ας είναι κοινωνός των μυστικών της πολιτικής επιστήμης, ότι η πολιτική και ενώνει , αλλά και διχάζει. Η υποκρισία διχάζει, η διάψευση προσδοκιών διχάζει, η αμετροέπεια διχάζει , η εξυπηρέτηση λίγων συμφερόντων διχάζει. Ενώνει όταν από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους πολιτικούς αρχηγούς , τον πυροσβέστη και τον εθελοντή, επικρατήσει η αίσθηση καθήκοντος και δρομολογηθούν αλλαγές υπέρ των πολλών και όχι υπέρ των λίγων. .