του Σπύρου Σουρμελίδη

Ευτυχώς δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές, όμως ολες οι καταστροφές είναι η απόδειξη της αποτυχίας. Κάηκαν χιλιάδες στρέμματα δάσους, κάηκαν δεκάδες σπίτια, κάηκε η Βαρυμπόμπη, ενω είναι μεγάλες οι καταστροφές σε Πελοπόννησο, Εύβοια και Δυτική Μακεδονία, δίπλα σε αστικά κέντρα. Η Πυροσβεστική αυτό που (μπορεί να) κάνει είναι να διώχνει τον κόσμο απο τα σπίτια του. Γιατί η ίδια δεν μπορεί να διαχειριστεί την δασική φωτιά. Απο το 1998 που καταργήθηκε η Δασοπυρόσβεση και ανατέθηκε στην Πυροσβεστική, πάμε απο καταστροφή σε  καταστροφή. Με τον Μ. Χρυσοχοΐδη και τότε και τώρα να επιμένει στο λάθος.

Ο επί 16 χρόνια  πρώην δήμαρχος Πεντέλης, Δ. Στεργίου, έλεγε μετά την καταστροφή του 2018. Η φωτιά πλέον δεν έχει να κάψει δέντρα γιατί αυτα έχουν καεί και απο δω και πέρα θα καίει σπίτια.

Η συζήτηση για την κλιματική αλλαγή είναι σοβαρή και επιβάλλει δραστικά μέτρα. Όμως πρωτίστως έχει σημασία η μικροδιαχείριση, η κατά τόπους διαχείριση και πρόληψη για να αντιμετωπιστούν οι καταστροφές.

Μετά από τις μεγάλες πυρκαγιές toy 1995-97 αποφασίστηκε (1998) να  περάσει η καταστολή των δασικών πυρκαγιών από την αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας στην Πυροσβεστική Υπηρεσία. Αυτό μετά από εξεταστική επιτροπή που έγινε στη Βουλή για τα αίτια των καταστροφών και με αρμόδιο υπουργό και τότε τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Αντί να εκσυγχρονιστεί  και να ενισχυθεί μια έμπειρη υπηρεσία (η δασική υπηρεσία) καταργήθηκε και η αρμοδιότητα πέρασε στην Πυροσβεστική που ήξερε να σβήνει φωτιές στις πόλεις. Η δασοπυρόσβεση εκείνη την εποχή ήταν μάλλον μια απαρχαιωμένη υπηρεσία. Ομως η λύση δεν ήταν η κατάργηση της αλλά ο εκσυγχρονισμός της.  

Τα επόμενα χρόνια μετά το 1998, οι καταστροφές πολλαπλασιάστηκαν. Μέσα σε 13 χρόνια (1998-2011) έχασαν τη ζωή τους 114 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 22 πυροσβέστες. Κάηκαν 9 εκατομμύρια στρέμματα δασών και δασικών εκτάσεων. Και αυτό παρά το γεγονός ότι ενισχύθηκαν τα αεροπορικά μέσα, η Ελλάδα έχει μεγαλύτερες δυνατότητες αεροπυρόσβεσης από την Γαλλία, την Ισπανία ή την Πορτογαλία.

Ο Δασολόγος –Περιβαλλοντολόγος Ελευθέριος Σταματόπουλος σε μια μελέτη του (2012) παρουσιάζοντας αναλυτικά στοιχεία για τις δασικές καταστροφές απο την Μικρασιατική Καταστροφή έως τώρα, έδειξε ότι οι μεγάλες καταστροφές έχουν προκύψει σε ...προεκλογικές περιόδους.  Η έκταση των καταστροφών μάλιστα ήταν πάντα δυσανάλογα μεγαλύτερη από την συγκεκριμένη κάθε φορά περίοδο. Αυτό συνέβη πριν από τις εκλογές του 1977, του 1981, του 1985, το 1988, το 1993, το 2007. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχαμε τεράστιες καταστροφές και μεγάλο αριθμό πυρκαγιών και σε άλλες περιόδους , όπως το 1998 ή το 2018.

Είναι πολλοί οι μελετητές που διαπιστώνουν ότι η κατάργηση  της Δασοπυροσβεστικής  Υπηρεσίας ήταν καταστροφική. Γιατί χάθηκε η διαχείριση των Δασών, η πρόληψη, τα αναγκαία μέτρα προστασίας στο δάσος ώστε να μην φτάσουμε στην πυρκαγιά και βεβαίως να μην καούν όλα τα προαστιακά δάση μαζί με τους οικισμούς.

Το λάθος συνεχίζεται, τα προαστιακά δάση καίγονται, έτσι θα καίγονται όλο και περισσότερα σπίτια τα οποία κτίζονται στο δάσος αλλά χωρίς διαχείριση  της δασοπροστασίας.

Η Πυροσβεστική λοιπόν αυτό που ξέρει και μπορεί είναι να σβήσει (αν προλάβει) κάποιες φωτιές και τώρα πλέον η Πολιτική Προστασία αν διώχνει τον κόσμο από τα σπίτια του με το ...112. Και με την παραίνεση να ...ασφαλίζουν τα σπίτια τους όσοι  έχουν μέσα στο προαστιακό δάσος.

 Η κυβέρνηση Μητσοτάκη γενικώς αναφέρεται στην ευθύνη των πολιτών, ενώ η ίδια αυτοθαυμάζεται και τα μέλη της αλληλοσυγχαίρονται μέσα στα αποκαΐδια και την απόλυτη καταστροφή.