Η συζήτηση στην Βουλή για το εργασιακό νομοσχέδιο ανέδειξε τα προβλήματα που καλείται η κοινωνία να διαχειριστεί και να ξεπεράσει. Οι αλλαγές στον χώρο της παραγωγής και της εργασίας δημιούργησαν ένα δυσβάστακτο τοπίο συνολικά για την κοινωνία και ειδικότερα για τους εργαζόμενους και τους μικρομεσαίους. Ο Κ. Μητσοτάκης, ευαγγελίζεται ενα νέο κόσμο μια νέα κατάσταση, δαρβινικών χαρακτηριστικών. Θεσμοθετεί το πώς ο ισχυρότερος θα επικρατήσει. Ο πιο αδύναμος θα πρέπει να προσαρμοστεί σε μια νέα σκληρή πραγματικότητα. Ο Α. Τσίπρας, υποστηρίζει οτι η νέα πραγματικότητα πρέπει και μπορεί να γίνει και με τον κόσμο της εργασίας. Οι ρυθμίσεις δεν θα οδηγούν στην συσώρευση κερδών αλλά στην επαναχρηματοδότηση της οικονομίας μέσω του καλύτερου μισθού και της ρύθμισης του χώρου της εργασίας. Ωστε η κοινωνία να ξαναστηθεί στα πόδια της. Το ενδιαφέρον είναι οτι ο Κ. Μητσοτάκης φέρνει ρυθμίσεις προ 20ετίας, ως κάτι καινούργιο. Δηλώνοντας μάλιστα οτι το κόμμα του δεν είναι η παλαιά Δεξιά αλλα μια αλλη.
Ο πρωθυπουργός μέσα απο την στήριξη των διατάξεων του νόμου που διαλύει ακόμα περισσότερο τις ήδη διαλυμένες σχέσεις εργασίας, θεσμοθετώντας περισσότερο χρόνο εργασία , χωρίς αντίστοιχη αμοιβή και χωρίς προστασία, υποστηρίζει μια φιλοσοφία για το ποιά είναι η νέα πραγματικότητα και πως πρέπει να βιώνουμε σ αυτήν. Μόνο που έρχεται με ενα μένος απο το παρελθόν. Καταργώντας τον βασικό νόμο για την εργασία του 1982: «Εργαζόμενοι και μη, πάντως, αναστατώνονται από απεργίες, που αν και κρίνονται παράνομες, τελικώς γίνονται από λίγους σε βάρος των πολλών. Για αυτό και ο νέος νόμος έρχεται να αλλάξει την κατάσταση μετά το 1982. Βάζει κανόνες στη ζούγκλα, όσοι τον αμφισβητούν αποδεικνύονται οπαδοί της συντήρησης και της καθήλωσης, το νέο νομοσχέδιο οικοδομεί στην πατρίδα μας ένα σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον», υποστηρίζει ο κ.Μητσοτάκης.
Ο νόμος Χατζηδάκη πέρα απο την κατάργηση του 8ωρου και των πληρωμένων υπερωριών, επιδιώκει να ακινητοποιήσει τον συνδικαλισμό, επικαλούμενος τις υπερβολές των κρατικοσυντηρούμενων συνδικαλιστών προηγούμενων συνδικαλιστών.
Ο κ. Μητσοτάκης βρέθηκε μόνος στη Βουλή γιατί ολα τα κόμματα είναι εναντιον, είναι απέναντι στο νομο Χατζηδάκη και στην φιλοσοφία του. Ο Αλέξης Τσίπρας ανέπτυξε την ακριβώς αντίθετη άποψη, στήριξε την επιχειρηματολογία του σε μια αλλη φιλοσοφία.
Η προστασία και η ενίσχυση της εργασίας, είναι ο μόνος δρόμος για την στήριξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Οι μεγαλύτερες αμοιβές, φέρνουν μεγαλύτερη κατανάλωση, αρα περισσότερη παραγωγή (εμπόριο, υπηρεσίες κλπ) , νέες θέσεις εργασίας και σταθερά κέρδη.
Δεν μπορεί να προχωρήσει η κοινωνία καταδικάζοντας τους νέους ανθρώπους σε απροστάτευτη εργασία και χαμηλότατες αμοιβές. Μια τέτοια χώρα δεν έχει κανένα μέλλον, πολύ περισσότερο μέσα στην τρικυμία των μεγάλων αλλαγών που έφερε η νέα τεχνολογία και η παγκοσμιοποίηση.
Ο Αλέξης Τσίπρας σμπλήρωσε την επιχειρηματολογία του τονίζοντας οτι η νέα πράγματικότητα δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανάπτυξη χωρίς Δικαιοσύνη και Δημοκρατία. Τονίζοντας ολοι οι νόμοι της κυβέρνησης Μητσοτάκη οδηγούν σε λίγοτερη Δικαιοσύνη και λιγότερη Δημοκρατία.