Είναι γνωστό στο παρασκήνιο εδώ και δύο χρόνια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη φλερτάρει με την ιδέα επίσημης αναγνώρισης του Κοσσυφοπεδίου, ενδεχόμενο που προκαλεί αντιδράσεις στο Βελιγράδι. Αντί η Ελλάδα να μεσολαβεί και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες διαλόγου, βυθίζεται όλο και πιο πολύ σε μια ατζέντα των Αμερικανών και των Γερμανών που κάθε άλλο παρά είναι σαφής. Ο πρωθυπουργός ακολουθώντας προφανώς και τις συστάσεις της πρέσβειρας της Ελλάδας στην Ουάσιγκτον , της κυρίας Α. Παπαδοπούλου, δεν είναι αρνητικός στην αναγνώριση. Η λειτουργία του αναβαθμισμένου εμπορικού γραφείου στην Πρίστινα, δεν είναι νέα, αλλά οι φόβοι του Βελιγραδίου είναι διπλωματικοί και όχι εμπορικοί, γιατί γνωρίζει ότι η κυβέρνηση στην Αθήνα επηρεάζεται καταλυτικά από τον πρέσβη Πάιατ. Το πρόβλημά του Έλληνα πρωθυπουργού είναι ότι η ακροδεξιά συνιστώσα της ΝΔ την οποία ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης φροντίζει σχεδόν καθημερινά να «ταϊζει», σε αυτή την περίπτωση θα αντιδράσει και θα τον κλονίσει.
Πέραν αυτών, πιθανή αναγνώριση θα προστεθεί στα αρνητικά των σχέσεων με την Λευκωσία που επίσης δεν αναγνωρίζει το Κόσσοβο για ευνόητους λόγους.
Το ζήτημα ανέκυψε από δηλώσεις του Σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς, που φυσικά αποσιωπήθηκαν από τα ΜΜΕ της λίστας Πέτσα . Ο ο οποίος δήλωσε την Τετάρτη 26 Μαίου ότι «αν και η Ελλάδα έχει διαβεβαιώσει το Βελιγράδι ότι δεν θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, οι θερμές σχέσεις Αθήνας και Πρίστινα «σίγουρα δεν είναι και τα καλύτερα νέα» για τη Σερβία. Ο Βούτσιτς είπε επίσης ότι «δεν θέλω να προτρέξω, πριν να γνωρίζουμε κάτι. Δεδομένου ότι υπήρξαν αλλαγές στις σχέσεις, περιμένω να δω αν πρόκειται απλώς για ένα εμπορικό γραφείο ή κάτι περισσότερο μεταξύ Ελλάδας και Κοσσυφοπεδίου, όπως λέγεται. Θα δούμε πώς θα προχωρήσει και μετά θα ενημερώσουμε το κοινό», δήλωσε σε τηλεοπτική συνέντευξή του. Μετά από συνάντηση με εκπροσώπους της γερμανικής εταιρείας Bizerba, ο Βούτσιτς ανακοίνωσε ότι «τις επόμενες μέρες, θα πραγματοποιηθούν σημαντικές διαβουλεύσεις» στο Βελιγράδι για το Κοσσυφοπέδιο και ότι αναμένει επανέναρξη του διαλόγου Βελιγραδίου – Πρίστινας με τη μεσολάβηση της ΕΕ στις Βρυξέλλες.
Η ελληνική κυβέρνηση θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί σε κάθε συζήτηση που γίνεται στα βαλκάνια, κυρίως στα δυτικά και να έχει ανοιχτά μάτια για το τι συμβαίνει στα Τίρανα, το Σεράγεβο, το Βελιγράδι και τα Σκόπια. Η περιορισμένη ορατότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής σε επίπεδο πολιτικής ηγεσίας, εξακολουθεί να προβληματίζει .