Του Σωτήρη Σιδέρη


Η οικογένεια Μητσοτάκη βρίσκεται στην ενεργό πολιτική ζωή της χώρας περίπου 60 χρόνια. Κύριο χαρακτηριστικό της η απόλυτη προσήλωση στην πολιτική ως επαγγελματικός προσανατολισμός.  Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, Ντόρα Μπακογιάννη, Κυριάκος Μητσοτάκης, Κώστας Μπακογιάννης, ανήψια και ένας ολόκληρος μηχανισμός να τους στηρίζει  και να τον στηρίζουν. Αυτές τις δεκαετίες, κανένα μέλος της οικογένειας δεν διακρίθηκε για την πνευματικότητά του, την έφεσή του στις τέχνες, την δημιουργική ζωή. Πολιτική ως επάγγελμα είναι η μία και μοναδική οπτική , ένας ανηλεής αγώνας για εξουσία και μόνο. Κανείς τους ποτέ δεν ηγήθηκε μιας εκστρατείας για δικαιώματα, για ελευθερίες, για δημοκρατία, για το κλίμα,  ούτε καν υπήρξε κάποιος να γράψει  ένα άρθρο, μια διακήρυξη που να συγκινήσει ή να κινητοποιήσει τον λαό. Πολακισμός, σύμφωνα με τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι  ένα μίγμα ειρωνείας, αλαζονείας, ψευτομαγκιάς και ψεμάτων. Δηλαδή αν κάποιος απλός πολίτης,  θέλει να συγκρίνει τον Μητσοτακισμό με τον Πολακισμό το συμπέρασμα είναι αβίαστο.

Ο πρωθυπουργός εκφράζει την βουλιμία για εξουσία, εκφράζει ένα διχαστικό και ταξικό σύστημα, διακατέχεται από εμφυλιοπολεμική κουλτούρα, είναι υποτακτικός των μηχανισμών του χρήματος , τον κατηγορεί επίσημα αρχηγός κόμματος εντός της βουλής  ότι υπηρετεί την παρασιτική ολιγαρχία, διακρίνεται από νεποτισμό καθώς έχει διορίσει τον ανεψιό του, συγγενείς της συζύγου του και του ιδίου σε θέσεις στον κρατικό μηχανισμό. Γενικότερα ο ένας διορίζει τον άλλον. Ο πατέρας Μητσοτάκης  την κόρη του Ντόρα στο Μαξίμου, η Ντόρα τον γιό της στο ΥΠΕΞ, ο Κυριάκος  τον Γρηγόρη Δημητριάδη κ.ο.κ. Ο Πολακισμός ακόμη και με την περιγραφή του πρωθυπουργού είναι ένας γραφικός Έλληνας που έγινε βουλευτής, διακρίνεται  ωστόσο για την ακεραιότητά του, είναι αθυρόστομος, πιθανόν ψευτόμαγκας και είρων, μέχρις εκεί.
Η οικογένεια Μητσοτάκη είναι άριστα οργανωμένη ακόμη και όταν μεταξύ τους τα μέλη της δεν έχουν καλές σχέσεις.

H πολιτική ως επάγγελμα

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης δεν θα γίνονταν ποτέ πρωθυπουργός αν η Ελλάδα δεν σαρώνονταν από το σκάνδαλο Κοσκωτά. Και μόλις έγινε πρωθυπουργός η βασική και μοναδική διακήρυξή του ήταν οι ιδιωτικοποιήσεις και για τις οποίες κατηγορήθηκε με μεγάλη ένταση για σκάνδαλα. Ούτε εκείνος, ούτε η Ντόρα Μπακογιάννη, ούτε ο σημερινός πρωθυπουργός θέλησαν ποτέ να διακηρύξουν οτιδήποτε. Δεν είναι τυχαίο πως υπό την ηγεσία τους ή την ισχυρή επιρροή τους η ΝΔ , όχι μόνο δεν άρθρωσε ποτέ ιδεολογικές αναφορές, προτάσεις για την κοινωνία, τους θεσμούς και την δημοκρατία, αντίθετα το κόμμα αυτό υπέστη τεράστια καθίζηση που μετά την αποχώρηση από την πρωθυπουργία του Μητσοτάκη το 1993 έκανε εννιά χρόνια να επανέλθει και μάλιστα με τον Καραμανλή στην ηγεσία.  Το ίδιο θα συμβεί και όταν αποχωρήσει ο σημερινός πρωθυπουργός. Ας σημειωθεί πως οι υποτιθέμενες μεταρρυθμίσεις του σημερινού πρωθυπουργού αφορούν στην ασυλία των τραπεζιτών μέσω της αλλαγής του Ποινικού Κώδικα, την συγκάλυψη των σκανδάλων μέσω αλλαγών στην εισαγγελία διαφθοράς και την Προανακριτική Επιτροπή, την μετατροπή των απευθείας αναθέσεων σε οικονομική πολιτική, την εξυπηρέτηση των εντολών του ΣΕΒ , εντολές που μετατρέπονται σε νομοθετήματα στη βουλή. Και κάθε φορά που είτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είτε η Ντόρα Μπακογιάννη , είτε  ο Κώστας Μπακογιάννης κάνουν δηλώσεις προκαλούν πλέον κύματα αντιδράσεων. Μόλις ο κόσμος τους γνωρίζει τους γυρίζει την πλάτη.
Ο Παύλος Πολάκης σε αντίθεση με τον Μητσοτάκη , είναι αυτός που φαίνεται. Αψύς και εριστικός, προκλητικός και μη σκεπτόμενος πολιτικός, ψευτόμαγκας κρητικός που εκθέτει τους αμέτρητους σπουδαίους  Έλληνες που ανέδειξε η Κρήτη, αλλά περαστικός. Ο Πολάκης είναι σαν τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο. Ίδια περίπου γλώσσα, εξίσου αντιαισθητικός και έμεινε κάποια χρόνια στην πολιτική γιατί  ως δικηγόρος, στήριξε ακόμη και δωρεάν δεκάδες δημοκρατικούς πολίτες στα δικαστήρια που έστελναν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της ΝΔ. Είχε και την στήριξη του Τεγόπουλου, ιδιοκτήτη της Ελευθεροτυπίας, του οποίου ήταν γαμπρός. Πέρασε ο Γιαννόπουλος, πέρασαν άλλοι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ χωρίς να αφήσουν το στίγμα τους στην πολιτική. Φυσικά και δεν ισχύει ο όρος Πολακισμός. Ο Μητσοτακισμός είναι σύστημα, αντίθετα ο Πολακισμός  δεν είναι παρά ένας αψίχολος  Έλληνας,  που δεν επιδρά καν στην πολιτική σκηνή.

Κατά συνέπεια, αυτό που κάνει ο πρωθυπουργός δεν είναι μια ιδεολογική , πολιτική ή προγραμματική επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι μια κίνηση φθηνού λαϊκισμού για να αλλάξει αρένα η πολιτική αντιπαράθεση και να την πάει εκεί που τον βολεύει. Και αυτό έχει κάποια δόση επιτυχίας στους ευκολόπιστους και τους φανατικούς, όχι όμως σε σκεπτόμενους πολίτες. Θίγει φυσικά την πολιτική παιδεία και την αισθητική όλου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό πρωτίστως είναι πρόβλημα του κόμματος.
Και επειδή μεγάλη συζήτηση γίνεται τελευταία περί ήθους, αισθητικής, πολιτικής παιδείας και ποιότητας της αντιπαράθεσης, είναι ντροπή για τον ίδιο τον πρωθυπουργό οι προσωπικές επιθέσεις κατά του Γραμματέα του ΜέΡΑ 25 Γιάνη Βαρουφάκη με επίκεντρο το 2015. Που αν κάποτε γραφτεί η ιστορία του 2015, πέρα από λάθη και παραλείψεις, αδυναμίες και εκβιασμούς της Γερμανίας και άλλων χωρών,  θα αποκαλύψει και τον αποτρόπαιο ρόλο της ΝΔ στην υπονόμευση της χώρας .

Όμως το να επιμένει ο πρωθυπουργός να επαναλαμβάνει το ψεύδος ότι ο Βαρουφάκης είπε στη σύζυγό του «αγάπη μου μόλις έκλεισα τις τράπεζες» δείχνει το πραγματικό επίπεδο του  Μητσοτάκη . Ο οποίος πολύ θίγεται όταν του θυμίζουν το σπίτι του Βολταίρου στο Παρίσι ή άλλες δραστηριότητες της συζύγου του σχετικά με τα φορολογικά της.
Εν κατακλείδι,   με την αναφορά σε –ισμούς επικαλείται κάποιος συστήματα ή ιδέες , ακόμη και θεωρίες . Αλλά το να  επινοεί ο πρωθυπουργός τον «Πολακισμό» ως κάτι τέτοιο είναι  απώλεια αυτοελέγχου, υποταγή σε μια μηχανιστική επικοινωνιακή υποβάθμιση όχι μόνο της ουσίας της πολιτικής, αλλά και της αισθητικής της εξουσίας. Και αποτελεί επίσης επιβεβαίωση ότι ένα ολόκληρο σύστημα που πράγματι υπάρχει και είναι εν δράσει, ο Μητσοτακισμός εξακολουθεί να έχει λόγο, ρόλο και εξουσία στην Ελλάδα. Σε μια παρακμιακή Ελλάδα και μόνο…