του Σωτήρη Σιδέρη


Οι υψηλοί αλλά  θεατρικοί τόνοι του Κυριάκου Μητσοτάκη  στη βουλή, δεν ήταν δυνατόν να αποκρύψουν την πρωτοφανή κενολογία ιδιαίτερα σχετικά με την πολιτική έναντι της τουρκικής απειλής.

Χωρίς να δώσει την παραμικρή απάντηση για τις  κόκκινες γραμμές, τις προθέσεις και τις αποφάσεις του , τις διερευνητικές συνομιλίες, τις συμφωνίες στο ΝΑΤΟ ,  ο Μητσοτάκης δεν έδωσε το παραμικρό στίγμα για το πώς θα αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα. Ήταν και εριστικός έναντι της κριτικής για την προσωπική του αδυναμία να εξηγήσει την πολιτική του και την πολιτική αποτροπής. Ειδικά η λέξη αποτροπή έχει γίνει εφιάλτης….
Αν υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζε εθνικιστική  τη θέση για  επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, στην καλύτερη περίπτωση η ΝΔ θα τον χαρακτήριζε  εθνομηδενιστή στην χειρότερη προδότη. Όταν όμως το λέει ο Χρυσοχοίδης, πρώην ΠΑΣΟΚ και νυν ακροδεξιός, είναι πατριωτισμός. Και εν χορώ ο πρωθυπουργός, υπουργοί, υφυπουργοί και βουλευτές της ΝΔ μίλησαν στην Βουλή την Κυριακή 25 Οκτωβρίου για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ως ιδιοκτήτες της χώρας και είναι αυτοί που καθορίζουν τι είναι εθνικό και πατριωτικό και τι  σημαίνει υποχώρηση.  Φυσικά την δήλωση –πρόκληση του Αλέξη Τσίπρα τι θα κάνει η κυβέρνηση αν η Τουρκία επιβεβαιώσει την απειλή της και στείλει γεωτρύπανο εντός των ορίων της ελληνοαιγυπτιακής οριοθέτησης της ΑΟΖ ο πρωθυπουργός την άφησε αναπάντητη.

Μάλιστα υπουργοί σε κορυφαία υπουργεία όπως ο ΥΠΕΞ Νίκος Δένδιας και ο Υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος έδωσαν με τρόπο αδέξιο  αφορμές για να προκληθεί περαιτέρω ανησυχία για την ενότητα θέσεων και πολιτικής εντός της κυβέρνησης. Εντός του κοινοβουλίου , κορυφαίοι υπουργοί και βουλευτές επινόησαν και  παρουσίασαν νέες θεωρίες περί των δικαιωμάτων της χώρας , ουσιαστικά όμως ήταν θεωρίες παραταξιακής παρακμής, που επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες πολλών ότι αυτή η κυβέρνηση  με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη βυθίζεται σε πολύπλευρη κρίση.



Στο σύνολό της η κυβέρνηση έδωσε την εντύπωση ότι δεν συμβαίνει τίποτα και ότι η Τουρκία ουσιαστικά είναι στο καναβάτσο.  Ο πρωθυπουργός μάλιστα ισχυρίστηκε  ψευδώς , ότι η κυβέρνησή του κατέστησε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις ευρωτουρκικές. Οι σχέσεις έγιναν επί της ουσίας ευρωτουρκικές το 1999 με την απόφαση του Ελσίνκι, την οποία όμως ακύρωσε η ΝΔ στην συνέχεια.

 Το έναυσμα για να οξυνθούν τα πνεύματα το έδωσε ο Μ. Χρυσοχοϊδης , ο οποίος συμπεριφέρεται με απίστευτη πολιτική ακαμψία σε πλήθος προβλημάτων και καταγγελιών που έχουν γίνει εις βάρος του , πολλές φορές με οπτικοακουστικό υλικό και ντοκουμέντα. Από την βία της αστυνομίας, το νόμο κατά διαδηλώσεων μέχρι την εξαφάνιση του Παππά, ο Χρυσοχοίδης θεωρεί ότι είναι αλώβητος πολιτικά και ηθικά. Και σαν να μην του ήταν αρκετό το πεδίο αυτό, έκανε ένα άλμα και κατηγόρησε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι, θέτοντας ζήτημα επέκτασης των χωρικών υδάτων είναι εθνικισμός. Σύσσωμο το κόμμα, χωρίς ιδιαίτερη ένταση είναι αλήθεια, δεν διαφώνησε με ευθύτητα, αλλά  διόρθωσε στα όρια της κοινοτυπίας την απρέπεια Χρυσοχοίδη,.

Επίσης με τις τοποθετήσεις τους περί δυνητικών χωρικών υδάτων και κόκκινης γραμμής στα έξι μίλια προκάλεσαν περισσότερη σύγχυση, γιατί η Τουρκία ποτέ δεν αμφισβήτησε τα έξι μίλια, αλλά την επήρεια  των νησιών και την επέκταση στα δώδεκα μίλια και ως προς αυτό έχει πετύχει τον στόχο της χωρίς ελληνική αντίδραση. Δικαίωμα που δεν ασκείται αποδυναμώνεται.  διακριτό  

Η Τουρκία παγίως δήλωνε ότι τα νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα  έξι μιλίων και ότι τα νησιά έχουν μηδενική επήρεια, άρα δεν έχουν ΑΟΖ. . Αυτό ακριβώς καταγράφεται τώρα. Ένας εθνικός αυτοπεριορισμός, τόσο εκκωφαντικός όμως που φαντάζει ως στρατηγική απορύθμιση της χώρας όταν συμβαίνει εντός του κοινοβουλίου.

           

 Υπουργοί εκτός κλίματος

 
Ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος ενώ εκ της θέσεώς του οφείλει να είναι ο πρωταγωνιστής έχει εξελιχθεί σε κομπάρσο της κυβερνητικής πολιτικής. Δεν τον καλεί ο πρωθυπουργός σε κρίσιμες συσκέψεις, δεν διαθέτει πολιτική σκέψη και ικανότητα διαμόρφωσης πολιτικού και αμυντικού πλαισίου, είναι ανύπαρκτος στο διεθνές στερέωμα. Είναι ο υπουργός που για να δικαιολογήσει τη μη αντίδραση της Ελλάδας για την «εισβολή» του Ουρουτς Ρέις εντός των 12 μιλιών μίλησε για δυνητικά χωρικά ύδατα.  Αυτοπεριορίζεται ως εκφραστής της πάγιας πολιτικής της χώρας μόνο και μόνο γιατί μάλλον νοιώθει τρόμο από την βαρύτητα των καθηκόντων του. Εκ των πραγμάτων είναι δύσκολο να κάνει κανείς ανάλυση για τα πεπραγμένα του υπουργού Άμυνας γιατί απλώς δεν υπάρχουν πεπραγμένα.
Ο υπουργός Εξωτερικών φλύαρος ως συνήθως εξέφρασε  την λύπη του «που η Τουρκία εκτρέπεται σε ένα νεοθωμανισμό». Να μας συγχωρεί ο κ. Δένδιας αλλά το να  λυπάται  για το δόγμα της Τουρκίας δεν είναι στα καθήκοντά του. Στα καθήκοντά του είναι να ανατρέψει αυτό το δόγμα, γιατί στρέφεται κατά της χώρας του και όχι να λυπάται. Επίσης ο Υπουργός Εξωτερικών υπέπεσε και σε άλλο ατόπημα. Είπε ότι    απορρίπτει τον « εριστικό  επαρχιωτισμό της Τουρκίας», ότι δεν δέχεται απειλές πολέμου κλπ. Ας σημειωθεί ότι ούτε ο ίδιος ούτε το κόμμα του , ούτε ο πρωθυπουργός που νομίζουν ότι είναι των σαλονιών δεν έχουν βρει αντίδοτο σε αυτόν τον επαρχιωτισμό που είναι συνομιλητής των μεγάλων κρατών και ταπεινώνει την Ελλάδα καθημερινά επί μήνες τώρα.

Ακόμη, ο Δένδιας είπε ότι η κυβέρνηση έχει τις ενστάσεις της στη συμφωνία των Πρεσπών  και ότι στόχος είναι η βελτίωση της συμφωνίας . Ο Υπουργός Εξωτερικών παραποιεί και την επίσημη θέση της κυβέρνησης , η οποία  έχει διακηρύξει ότι στόχος είναι η πιστή τήρηση της συμφωνίας από τη Βόρεια Μακεδονία.
 Το συμπέρασμα: η Ελλάδα δεν βασίζεται στις δικές της δυνάμεις για να αποκρούσει την επιθετική πολιτική της Τουρκίας, ούτε διαθέτει σχέδιο . Βασίζεται είτε στην εκλογίκευση της Άγκυρας, πράγμα απίθανο, είτε στην συνδρομή των ΗΠΑ , της Γαλλίας και της Γερμανίας για να αποτρέψουν πόλεμο. Με απλά και μετρημένα λόγια, από το κυβερνητικό στρατόπεδο εκπέμπεται η εικόνα μιας πολιτικής, ιδεολογικής και παραταξιακής παρακμής που προκαλεί εύλογα προβληματισμό και ανησυχία για το πώς θα λήξει αυτή η περιπέτεια.