Προκαλεί τη νοημοσύνη η καινοφανής προσπάθεια του Σωτήρη Βαλντέν να παρουσιάσει  ως εθνικιστική και περίπου ως καταστροφική τη  θέση του ΣΥΡΙΖΑ για την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια  και αποθεώνει την δήλωση του υπουργού Επικρατείας Γ. Γεραπετρίτη ότι κόκκινη γραμμή είναι η  εθνική κυριαρχία στα 6 μίλια καθώς αυτή η θέση αποτρέπει την πολεμική αντιπαράθεση. Δεν είναι η πρώτη φορά που κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ, άλλοτε ο Βαλντέν, άλλοτε ο Μπίστης,  που βγαίνουν να υπερασπιστούν κυβερνητικές θέσεις κυρίως όταν υπάρχει μια διαφαινόμενη αδυναμία της κυβέρνησης να δικαιολογήσει τις αστοχίες και τις ανεπάρκειές της.
Καταρχάς ο Βαλντέν φροντίζει τα νώτα του γιατί ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε ακόμη και να διαγραφεί για τη φράση του ότι η δήλωση Γεραπετρίτη «απαντά στην ανεύθυνη και δημαγωγική τοποθέτηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης», δηλαδή του κόμματός του . Γι αυτό και φροντίζει να υπογράφει το άρθρο του στην ΕΦ ΣΥΝ ως «Διδάσκων στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο των Βρυξελλών». Υποκριτικά λοιπόν δεν επιτίθεται στο κόμμα του ως μέλος ενός οργάνου, αλλά στο πλαίσιο της ελεύθερης έκφρασης ενός «διδάσκοντος»

Το άρθρο Βαλντέν είναι δομημένο στην λογική ότι για την κρίση ευθύνεται η εθνικιστική Ελλάδα ,  γιατί  η Αθήνα δεν δέχεται συζήτηση,  σύμφωνη με την ατζέντα που θέτει η Άγκυρα, δηλαδή πέραν της οριοθέτησης της ΑΟΖ. Αλλά εκεί που δίνει ρέστα η αλλόκοτη αντίληψη του Βαλντέν για την εξωτερική πολιτική  είναι όταν απαντά στο ερώτημα που θέτει ο ίδιος δηλαδή στο «τι μπορούμε να κάνουμε σήμερα». Απαντά λοιπόν ο Βαλντέν:
1. Να αποκλείσουμε την πολεμική αντιπαράθεση, τερματίζοντας τα στρατιωτικά μέτρα και τη ρητορική και τη δυναμική που οδηγεί σε αυτά. Να εγκαταλείψουμε τις κυρώσεις, εμμένοντας βέβαια στη διεθνή καταδίκη και τον τερματισμό μονομερών και προκλητικών ενεργειών (από τις οποίες θα πρέπει να απέχουμε και εμείς). Κυρίως όμως να στραφούμε στην προσπάθεια έναρξης και επιτυχίας ουσιαστικού διαλόγου και διαπραγματεύσεων με την ίδια την Τουρκία, εγκαταλείποντας τη νοοτροπία του μικρού που περιμένει να τον σώσει ο μεγάλος του αδελφός. Στο πλαίσιο αυτό, θα έπρεπε:
2. Να δηλώσουμε πειστικά και με αντίστοιχες κινήσεις πως στόχος της πολιτικής μας δεν είναι ο αποκλεισμός της Τουρκίας από τη Μεσόγειο και το Αιγαίο και να αναγνωρίσουμε το προφανές: πως η έκταση της επήρειας των νησιών μας για τον καθορισμό της ΑΟΖ είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης ή διαιτησίας.
3.  Να σταματήσουμε τις προσπάθειες «περικύκλωσης» της Τουρκίας με ανούσιες και προκλητικές κινήσεις και συμμαχίες (Ισραήλ, Ιράκ, Αρμενία, Κούρδοι κ.λπ.).
4. Να δείξουμε ευελιξία στο ζήτημα της ατζέντας του διαλόγου, διαχωρίζοντας τις διερευνητικές συνομιλίες, όπου προφανώς θα τεθούν οι θέσεις και των δύο πλευρών, όχι μόνο οι δικές μας, από τις καθαυτό διαπραγματεύσεις, όπου η ατζέντα θα πρέπει να συμφωνηθεί, και φυσικά όχι με υιοθέτηση των θέσεων της μιας μόνο πλευράς.
  

Πολιτική ή προσκοπισμός ;

Πρώτον . Ο Βαλντέν λέει ότι πρέπει η Ελλάδα να εγκαταλείψει τη θέση για κυρώσεις γιατί δεν οδηγούν πουθενά, ενώ ζητά την καταδίκη  για μονομερείς ενέργειες , λεκτική φυσικά της Τουρκίας, που θεωρεί ότι κάπου θα οδηγήσουν. Αδιανόητο. Υπενθυμίζεται ότι η Τουρκία μέσω της παράνομης σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο τουρκολιβυκής συμφωνίας και του δόγματος της Γαλάζιας Πατρίδας θεωρεί τη μισή Ανατολική Μεσόγειο τουρκική υφαλοκρηπίδα, χωρίς να υπάρχουν αντίστοιχες προκλήσεις από την Ελλάδα. Κατά τον Βλαλντέν η Τουρκία δεν ευθύνεται για την κρίση, δεν της επιρρίπτει την παραμικρή ευθύνη , δεν θεωρεί ότι η Τουρκία προκαλεί.
Δεύτερο.  Αν η Ελλάδα ήθελε να αποκλείσει την Τουρκία από την πρόσβαση στη θάλασσα θα είχε επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα δώδεκα μίλια , δικαίωμα, μονομερές μάλιστα που της δίνει το διεθνές δίκαιο. Αντίθετα η Τουρκία θέλει να απομονώσει την Ελλάδα στα χωρικά της ύδατα, είναι η Άγκυρα που μηδενίζει την ελληνική ΑΟΖ πέραν των χωρικών υδάτων , παράνομα φυσικά , αλλά όλα αυτά για τον Βαλντέν δεν αποτελούν καν σημεία αναφοράς.. Υποκριτικά και φυσικά ψευδέστατα ο Βαλντέν αποσιωπά το δικαίωμα επέκτασης των χωριών υδάτων , αποσιωπά την απειλή πολέμου της Τουρκίας,  μιλά για την επήρεια των νησιών και ζητά την μονομερή αυτοκατάργηση της Ελλάδας από την διεκδίκηση  ΑΟΖ με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας. Δεν αγγίζει καν την παράνομη θέση της Άγκυρας ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα , θέση όχι απλώς προκλητική αλλά μια θέση που θα προκαλούσε καγχασμό σε οποιοδήποτε δικαστήριο ή δικαιτησία.
Τρίτο. Η Ελλάδα δεν περικυκλώνει την Τουρκία όπως φαντασιώνεται ο Βαλντέν.Σαφώς έχει συμμαχίες , όπως δικαιούται κάθε χώρα να έχει. Ούτε βάση στην Αρμενία έχει, ούτε στο Ιράκ. Η Τουρκία αντίθετα έχει βάση στην Αλβανία( για ποιο λόγο άραγε;) έχει βάση στην Λιβύη, έχει εισβάλλει στην Συρία , φυσικά και στην Κύπρο όπου έχει μόνιμα  45.000 στρατιώτες και βαρύ πολεμικό εξοπλισμό, κάτι που δεν συγκινεί τον Βαλντέν.   
Τέταρτο. Είναι απολύτως θολό το τι ακριβώς προτείνει ως προς το περιεχόμενο των διερευνητικών συνομιλιών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ζητά να γίνουν δεκτές οι θέσεις της Τουρκίας.

Εν κατακλείδι: σαφώς υπάρχουν στην Ελλάδα εθνικιστές, σαφώς υπάρχουν επιθετικές αντιλήψεις, αλλά υπάρχει και ένα όριο που χωρίζει την λογική από την βλακεία, την άποψη από τον ενδοτισμό, τον πατριωτισμό από την πατριδοκαπηλεία. Ο Βαλντέν διακατέχεται από ένα περίεργο σύνδρομο αυτοκατάργησης ενός κράτους και στη θέση του τοποθετεί μια εθελοντική ΜΚΟ. Δηλαδή θεωρεί ότι η Ελλάδα πρέπει να παραιτηθεί από πολιτικές και θέσεις  και η Τουρκία εθελοντικά θα κάνει το ίδιο και τελικά οι δύο χώρες ως Πρόσκοποι θα λύσουν τα προβλήματά τους.
Δεν είναι στραβός ο γιαλός