Του Σωτήρη Σιδέρη

Οι ημέρες δόξας πέρασαν. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυξάνεται η δυσφορία για τον ίδιο τον πρωθυπουργό, η εικόνα του έχει ήδη διαβρωθεί όχι από ΜΜΕ φυσικά, αλλά από τις αντιδράσεις που προκαλούν οι επιλογές του. Και τι έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να αλλάξει την εικόνα φθοράς του;. Έκανε υπουργικό συμβούλιο και απαίτησε από τους υπουργούς να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην αλληλοσπαράσσονται δημόσια. Κατά τεκμήριο, αυτές οι συστάσεις ποτέ δεν απέδωσαν, γιατί η δυσλειτουργία της κυβέρνησης δεν οφείλεται σε τυχαία περιστατικά που μπορούν να διορθωθούν, αλλά σε βασικές πολιτικές επιλογές, από τις οποίες , ούτε που διανοείται ο Μητσοτάκης να απομακρυνθεί . Και αφού δεν απομακρύνεται ο ίδιος αρχίζει να απομακρύνεται ο λαός. Ας είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα άμυνας του πρωθυπουργού. Πόλωση, διχασμός και φόβος για να επιβιώσει εν μέσω της τριπλής κρίσης.

Παρατηρούμε λοιπόν  ότι όλο  και πιο συχνά ο Κυριάκος Μητσοτάκης  προσπαθεί να εμβαθύνει στα μυστικά του αρχηγικού του ρόλου. Η πρώτη φάση της διακυβέρνησης, δηλαδή ο πρώτος χρόνος μετά τις εκλογές, κατά τεκμήριο είναι και η καλύτερη για τους πρωθυπουργούς. Απόλυτη κυριαρχία, αδιαμφισβήτητος ηγέτης, όλα θετικά , συν το νέο Επιτελικό Κράτος που προσέδωσε πρόσθετη γοητεία στην απόλυτη εξουσία του. Για πρώτη φορά όμως και αυτό σε υπουργικό συμβούλιο , ο πρωθυπουργός , άσκησε κριτική στους υπουργούς για παραφωνίες, ασυνεννοησία και το καλύτερο, γιατί δεν αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους για όσα δυσλειτουργικά ή αρνητικά καταγράφονται. Ήταν επόμενο, η ατομική ευθύνη να γίνει σήμα κατατεθέν αυτής της κυβέρνησης.  Και ενώ οι αποφάσεις λαμβάνονται συλλογικά , όταν πάσχει η εφαρμογή τους, ή οι αντιδράσεις γενικεύονται , η ευθύνη είναι ατομική επειδή πρέπει να προστατευθεί ο κ. Μητσοτάκης.

Κάπως έτσι διαβάζει τις τελευταίες δημοσκοπήσεις ο πρωθυπουργός γι αυτό ίσως και η εικόνα του ιδίου χειροτερεύει. Οι αρνητικές γνώμες έχουν ισοφαρίσει τις θετικές. Οι ημέρες δόξας πέρασαν. Ο μεσσιανισμός στην πολιτική είναι κακός σύμβουλος. Είναι θέμα εβδομάδων, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα να έρθει στο προσκήνιο η πίεση για ανασχηματισμό. Οι ανασχηματισμοί στην Ελλάδα δεν γίνονται για να δουλέψει καλύτερα η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά για να βελτιώνεται η εικόνα του πρωθυπουργού. Η οποία όμως αντί να βελτιώνεται χειροτερεύει. Αυτό λέει η ιστορία των υποτιθέμενων αυστηρών συστάσεων των πρωθυπουργών.
Στο υπουργικό συμβούλιο  στις 30 Σεπτεμβρίου, ο κ. Μητσοτάκης ήταν υποτίθεται αυστηρός γιατί διαπίστωσε  σοβαρές αστοχίες   στην οικονομία, την διαχείριση της πανδημίας, την εικόνα προφανώς του υπουργείου Παιδείας, του υπουργείου Μεταφορών και αλλού. Όταν όμως ο πρωθυπουργός διαπιστώνει προβλήματα δίνει συγκεκριμένες εντολές για το πώς θα αντιμετωπιστούν και περιμένει την υλοποίηση των αποφάσεών του. Το γεγονός ότι στο υπουργικό συμβούλιο δεν υπήρξε καμία τέτοια εντολή, ούτε υπήρξε σχέδιο για διορθωτικές κινήσεις καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τον επικοινωνιακό χαρακτήρα των συστάσεων που σίγουρα είχαν ως στόχο την καλυτέρευση της εικόνας του πρωθυπουργού.
      

  Χωρίς απαντήσεις

Στα τρία μέτωπα που έχει επικεντρωθεί η κριτική και πλέον έχουν μορφοποιηθεί ως αιχμή του δόρατος της αντιπολίτευσης, δηλαδή, πανδημία, οικονομία, εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση δεν έχει απαντήσεις. Η πανδημία ξεφεύγει και οι ευθύνες επιρρίπτονται στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό. Η οικονομία βουλιάζει και εξαιτίας της πανδημίας σίγουρα, αλλά χειροτερεύει εξαιτίας λανθασμένων αποφάσεων και της ανασύστασης του πελατειακού κράτους. Στην εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση είναι καθηλωμένη πίσω από την γερμανική εξωτερική πολιτική , δεν πιέζει , δεν έχει δικό της σχέδιο, θέλει και δεν θέλει διερευνητικές συνομιλίες . Η επίσκεψη Πομπέο αν και κατώτερη των περιστάσεων καθώς κυριάρχησε η ρητορική της συμμαχίας δεν είχε κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Αντίθετα ήταν διάχυτη η αίσθηση ότι ο Πομπέο έκανε μπίζνες. Επίσης,   η άνευ όρων  παραχώρηση της Σούδας, της Αλεξανδρούπολης, του Στεφανοβίκιου και άλλες μικρότερες διευκολύνσεις  και η αίσθηση  ότι η χώρα είναι οικόπεδο και αποικία , σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υπαναχώρηση στο θέμα των κυρώσεων, επαναφέρουν στη μνήμη των παλαιότερων την κλασσική δεξιά υποτελή εξωτερική πολιτική.

Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι η φθορά της κυβέρνησης άρχισε και μεγαλώνει μέρα με την ημέρα. Το επόμενο διάστημα θα επιχειρήσει να σταθεροποιηθεί , να συγκρατήσει δηλαδή την φθορά της και να μην χαθεί ο έλεγχος . Θα αποτύχει γιατί οι αποφάσεις  που λαμβάνει, ο τρόπος διακυβέρνησης , ο εναγκαλισμός με την ολιγαρχία και συμφέροντα έχουν αιχμαλωτίσει τη ΝΔ και τον πρωθυπουργό. Συνήθως, σε αυτές τις περιπτώσεις η ΝΔ αντιδρά με πόλωση και όξυνση του πολιτικού κλίματος για να συσπειρώσει τις δυνάμεις .  Η διχαστική πολιτική θα πάρει θέση στην καθημερινότητα των πολιτών, με τον ίδιο και την ακροδεξιά πτέρυγα να επιχειρούν την ύψωση διαχωριστικών γραμμών με την αντιπολίτευση.

Το βλέπουμε ήδη να συμβαίνει, πότε επικαλούμενη  τον Καλογρίτσα, πότε άλλες υποθέσεις και ενώ ο ακροδεξιός λόγος γίνεται κυρίαρχος. Η άτακτη υποχώρηση στη βουλή με την απόσυρση των συμφωνιών για  τη Βόρεια Μακεδονία, η διαγραφή της λέξης «ιστορική» από το κείμενο της δήλωσης με ΗΠΑ για  την συμφωνία των Πρεσπών και η γενικότερη υπαναχώρηση σε θέματα δημοκρατίας ενισχύουν το ακροδεξιό προφίλ της κυβέρνησης .  Είναι άδηλο τι θα συμβεί, αν και πλέον αυτή η συνταγή κυριαρχεί στη ΝΔ  από το 2015 και μετά και πλέον δεν συσπειρώνει, αντίθετα αποσυσπειρώνει. Θα έχουμε λοιπόν , κατά την εκτίμησή μας, μια προσπάθεια της κυβέρνησης να κάνει  μια επικίνδυνη  για την πολιτική σκηνή και την κοινωνία, έξοδο από την φθορά της. Είχαμε εκτιμήσει ότι ακριβώς αυτή η συμπεριφορά της πηγάζει από την κουλτούρα της και δεν είναι ευκαιριακή. Και ότι όταν θα αρχίσει η φθορά θα αρχίσει να δημιουργεί νέα εθνικά ερείπια. Ελπίζουμε να διαψευστούμε….