του Σωτήρη Σιδέρη

Η συνολική, όσο και σφοδρή επίθεση που δέχθηκε  ο Κυριάκος Μητσοτάκης  στη βουλή, την Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου, για την διαχείριση της  δεύτερης φάσης της πανδημίας και κυρίως των οικονομικών επιπτώσεων, τον απογύμνωσε  από την μεσσιανική εικόνα που του κατασκεύασαν οι επικοινωνιολόγοι και  του άρεσε πολύ.
θα ήταν ίσως ηπιότερη  η μετωπική επίθεση, αν η αντιπολίτευση  και οι απόψεις της αντιμετωπίζονταν με σεβασμό  και όχι ως αναγκαίο κακό. Μόνο προς το τέλος της συζήτησης  ο πρωθυπουργός ένοιωσε ότι η μεσσιανική εικόνα που του κατασκεύασαν έχει ήδη καταρρεύσει,  άλλαξε τακτική και βρέθηκε σε θέση άμυνας παραδεχόμενος αδυναμίες, αλλά ήταν ήδη αργά. Και  το χειρότερο: η αντιπολίτευση και κυρίως ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης στις μετωπικές επιθέσεις τους, τοποθέτησαν τον κ. Μητσοτάκη στο κάδρο των χειρότερων δεξιών ηγετών.

Ο μεν Τσίπρας , στοχευμένα και μεθοδευμένα τον αποκάλεσε ως τον μεγαλύτερο πολιτικό απατεώνα και έτσι θα τον αντιμετωπίζει στο εξής, ενώ ο Βαρουφάκης απαντώντας σε μια στερεότυπη επίθεση για το περίφημο 2015 του είπε σχεδόν αγανακτισμένος ότι «τελικά η δεξιά δεν αλλάζει».
Τα ρήγματα στην κυριαρχία της ΝΔ είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Δεν είναι μόνο η δημοσκοπική πτώση. Δεν είναι ούτε η ασυλία που  προσφέρουν τα ΜΜΕ. Ούτε η επανίδρυση του πελατειακού κράτους. Είναι η ολική επαναφορά της ΝΔ και προσωπικά του Κυριάκου Μητσοτάκη στον δεξιό αυταρχισμό, στην ανικανότητα διαχείρισης των προβλημάτων της χώρας, στην  ταπεινωτική πολιτική έναντι της Τουρκίας, στην φανερή και αποκρουστική συγκυβέρνηση με επιχειρηματικά και ολιγαρχικά συμφέροντα. Είναι ακόμη,  η πριγκηπική αντίληψη για τον ρόλο του στην πολιτική , η καταστροφική για τη χώρα και την κοινωνία λασπολογική αντίληψη περί διαλόγου, η χωρίς αίσθηση ευθύνης και αίσθηση καθήκοντος διακυβέρνηση και το μόνιμο φλερτ με την διαφθορά . Είναι επίσης η άρνηση των κανόνων δικαίου και δημοκρατίας τους οποίους η οικογένεια Μητσοτάκη προσάρμοζε στις δικές της ανάγκες. Καμία διάθεση λογοδοσίας, απόλυτη άρνηση σκανδάλων.  Το να τον προκαλεί όλη η αντιπολίτευση στη βουλή να  απαντήσει πως είναι δυνατόν να μην  μπορεί ο δημόσιος φορέας  να  κάνει τέστ κορονοϊού και να στέλνονται σε συγκεκριμένο ιδιώτη και εκείνος να κάνει ότι δεν ακούει είναι εξευτελιστικό.
Φαίνεται όμως πως το απόστημα σπάει. Η εικόνα ενός Μητσοτάκη να προσπαθεί να κρατήσει χαμηλούς τόνους απέναντι σε μια μετωπική επίθεση , δεν είχε σχέση με την μετριοπάθεια, αλλά μάλλον με τον αιφνιδιασμό. Σιγά σιγά ο πρωθυπουργός αντιλαμβάνεται ότι τα ερείπια που ήδη άρχισε να συσσωρεύει η πολιτική του και κυρίως η ανερυθρίαστη υποβάθμιση των προβλημάτων, των πολιτικών αντιπάλων και η έπαρση, μετατρέπονται σε σοβαρά προβλήματα. Τα ΜΜΕ μπορούν να καλλωπίσουν την εικόνα του ιδίου και της κυβέρνησης, αλλά δεν ασκούν οικονομική , εξωτερική ή κοινωνική πολιτική.  Τις στατιστικές με την οικονομία μπορείς να τις αντιμετωπίσεις με δικές σου στατιστικές.  Το ηθικό ανάστημα όμως ενός πολιτικού  δεν είναι στατιστική και δεν αντιμετωπίζεται με συμβατικούς όρους. Γι αυτό, όταν ένας πολιτικός ηγέτης κάνει την ανηθικότητα ιδεολογία, θα υποστεί τις συνέπειες, είναι σίγουρο.

     

Τα νέα ερείπια

Επί Μητσοτάκη , μας λένε τα χρηματοδοτούμενα ΜΜΕ, δεν υπάρχουν καταστροφικές πυρκαγιές, δεν υπάρχουν παραπονούμενοι, δεν υπάρχουν προβλήματα στα νοσοκομεία, , δεν είναι σκανδαλώδεις και προκλητικές οι απευθείας αναθέσεις σε φίλους , δεν είναι σκάνδαλο και μόνο ότι παραμένουν στα υπουργεία τους Βρούτσης και Κεραμέως. Η πανδημία προκαλεί κρίσεις σε πολλαπλά επίπεδα όλοι το δέχονται. Αλλά όταν ως λύση επιλέγει να μην δώσει τα αναδρομικά των συνταξιούχων για να αγοράσει αεροσκάφη επειδή είναι  ανίκανος για παραγωγική διπλωματία, είναι και κατακριτέος και ύποπτος. Όταν με νόμο  απαγορεύει να πληρώνονται οι υπερωρίες, καταργεί κάθε εργασιακό δικαίωμα, αλλά καθημερινά δίνει δώρα στον ΣΕΒ, ξέρει ότι δημιουργεί νέα κοινωνικά ερείπια.Και όταν ο πολιτικός αντίπαλος αποκαλύπτει την πραγματική ταυτότητα του Μητσοτάκη, την προεκλογική και μετεκλογική και τον αποκαλεί πολιτικό απατεώνα, δεν έχει άδικο, απλά άργησε ο Τσίπρας να το πει , παρά το γεγονός ότι βλέπει εδώ και 14 μήνες πως κυβερνάται η χώρα.
Η Ελλάδα είναι αντιμέτωπη με πολλαπλές κρίσεις. Κρίση ασφάλειας , οικονομική,  κοινωνική, υγειονομική, αισθητική κρίση, κρίση στρατηγικής και κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος. Η μετωπική επίθεση στον Μητσοτάκη στη βουλή, είναι καλός οιωνός. Η κυβέρνηση  μάλλον θα επιταχύνει τις διαδικασίες  για δεύτερη λίστα Πέτσα την οποία θα προσπαθήσει να διορθώσει και να συμπεριλάβει όσα ΜΜΕ για λόγους πολιτικών φρονημάτων έμειναν έξω από την χρηματοδότηση. Αυτά τα έντυπα ή ιστοσελίδες, πρέπει να αρνηθούν να πάρουν έστω και ένα ευρώ. Γιατί θα πρόκειται για δεύτερο κύμα εξαγοράς της σιωπής των φιλικών της ΜΜΕ με άλλοθι τα αντιπολιτευόμενα.
Η ανησυχία του επιτελικού κράτους από την φθορά είναι εμφανής , γι αυτό και μια δεύτερη λίστα Πέτσα με την προσθήκη των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ είναι αναγκαία. Αλλά και αυτή δεν θα σταθεί ικανή να ανακόψει την ραγδαία φθορά. Η ανεργία δεν θα μειωθεί επειδή διάφορες ιστοσελίδες θα χρηματοδοτηθούν, ούτε οι εθνικοί κίνδυνοι θα εκλείψουν, ούτε οι συντάξεις θα βγαίνουν νωρίς, ούτε τα εισοδήματα θα αυξηθούν, ούτε οι επιχειρήσεις θα αναγεννηθούν. Όλα αυτά είναι προβλήματα πολιτικής διαχείρισης. Τα ερείπια συσσωρεύονται.   Η αλλαγή  απαιτεί μια νέα πολιτική κουλτούρα . Λέξεις άγνωστες για ένα κόμμα και έναν πρωθυπουργό που είναι εθισμένοι να αντιμετωπίζουν τη χώρα ως ιδιοκτησία, την πολιτική ως προσωπική υπηρεσία, τον λαό ως διαχειρίσιμο όχλο.
Γι αυτό και η συζήτηση στη βουλή, την Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου ίσως αποτελέσει το εναρκτήριο  λάκτισμα για να διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό.