Ένας χρόνος πέρασε από τις εθνικές εκλογές και η Ελλάδα δείχνει να επιστρέφει στην οδυνηρή προμνημονιακή χαώδη διακυβέρνηση που οδήγησε  τη χώρα στην χρεοκοπία και τα κοινωνικά ερείπια .  Στο επίκεντρο δεν βρίσκεται η ανασυγκρότηση της  χώρας όπως υπόσχονταν ο Μητσοτάκης, όπως  θα ήθελαν και ελπίζουν πολλοί, αλλά τα σκάνδαλα, οι ανισότητες, το χρέος, η λιτότητα και ο φόβος νέου μνημονίου. Το οξύμωρο είναι ότι ο ελληνικός λαός ανέθεσε στη ΝΔ το καθήκον της μετάβασης στη νέα εποχή, στο κόμμα δηλαδή που οδήγησε τη χώρα στην χρεοκοπία. 

 Η πραγματικότητα όμως σήμερα είναι ότι οι επενδύσεις –ποταμός, η ανάπτυξη και το κράτος δικαίου του Μητσοτάκη πριν τις εκλογές, έγιναν  ύφεση, ανεργία, σκάνδαλα,, ανισότητες μετά τις εκλογές. Και η πανδημία φυσικά  είναι ο ιδιαίτερα αρνητικός παράγοντας, που επιδρά και φυσικά λαμβάνεται υπόψη, αλλά σε καμία χώρα της Ευρώπης οι οικονομικοί δείκτες δεν ήταν τόσο αρνητικοί όσο στην Ελλάδα , πριν από την πανδημία.
Είναι αλήθεια ότι όλοι οι θεσμοί που καταγράφουν την πορεία της οικονομίας , συμφωνούν ότι η ύφεση στη χώρα ήρθε πριν την πανδημία. Το Γραφείο Προυπολογισμού της βουλής μιλά για τον απόλυτο εκτροχιασμό του ΕΦΚΑ, στην ουσία κατάρρευση . Τα ληξιπρόθεσμα και ανείσπρακτα χρέη αυξήθηκαν κατά 932 εκατ. ευρώ, μέσα στο πρώτο τρίμηνο και ξεπέρασαν τα 36 δισ. Ευρώ συνολικά. Το πρώτο τρίμηνο όμως δεν είχαμε καραντίνα, εξαιρείται το δεύτερο 15 νθήμερο του Μαρτίου και η κυβέρνηση ψεύδεται φυσικά ότι φταίει η πανδημία. Η κυβέρνηση διαθέτει έναν πολιτικό πομφόλυγα, τον Βρούτση στο υπουργείο Εργασίας που μοιράζει συντάξεις κάθε μέρα στα κανάλια, που λύνει τα πάντα στις δηλώσεις, αλλά το πρόβλημα γίνεται όλο και πιο εκρηκτικό. Φυσικά ψεύδονται όλοι μαζί . Μητσοτάκης, Βρούτσης και υπουργικό συμβούλιο για την διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος που θα έχει τρομερές επιπτώσεις. Ας σημειωθεί ότι από εκεί ξεκινούν όλες οι μεγάλες κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα , αλλά διεθνώς.
Αν και έχει προκληθεί πολλές φορές εντός και εκτός βουλής, ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας αποφεύγει να πει πως θα αντιμετωπίσει την κρίση. Η χώρα περιμένει τις τελικές αποφάσεις για το ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ. Όλοι ξέρουν ότι δεν υπάρχουν 32 δις που υπόσχεται η κυβέρνηση, αλλά πολύ λιγότερα και κάποια από τα λιγότερα θα είναι δανεικά. Η ανεργία εκτοξεύεται, το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί και πάλι λόγω τουρισμού, η βιομηχανική δραστηριότητα δεν βοηθά, επενδύσεις δεν υπάρχουν όχι μόνο στην Ελλάδα διεθνώς. Τρισεκατομμύρια βρίσκονται παρκαρισμένα σε φορολογικούς παραδείσους, χωρίς να επενδύονται. Από πού λοιπόν θα περιμένει λύσεις η Ελλάδα; Η οικονομική πολιτική είναι προσανατολισμένη στην εξυπηρέτηση ολιγαρχικών συμφερόντων και όχι των κοινωνικών αναγκών.

Εκεί που η κυβέρνηση έδωσε ρεσιτάλ επί έναν χρόνο  είναι η προπαγάνδα. Εκατομμύρια στα κανάλια για να μεταδίδουν μόνο ευχάριστες ειδήσεις, για να στηριχθεί η κυβέρνηση. Δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές  λες και γράφονται στα γραφεία της ΝΔ. Το θέμα δεν είναι να ασκούν κριτική στη ΝΔ και να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά η απεικόνιση της πραγματικότητας. Αυτή ακριβώς είναι που αλλοιώνεται.
Στην εξωτερική πολιτική η κυβέρνηση υπέστη μια εθνική ήττα καθώς ενώ γνώριζε, δεν κινητοποιήθηκε για να αποτρέψει το σύμφωνο Τουρκίας –Λιβύης. Αντέδρασε μετά σπασμωδικά και συνεχίζει χωρίς πυξίδα να ταλαντεύεται μεταξύ προσφυγής στη Χάγη, διμερούς διαπραγμάτευσης, με ή χωρίς προυποθέσεις, επεκτείνει και δεν επεκτείνει τα χωρικά ύδατα , δεν ξέρει τι ακριβώς θέλει. Η  συμφωνία με την Ιταλία ήταν θετική και έτοιμη από χρόνια  , προσγειώθηκε στην συνέχεια ανώμαλα στην Αίγυπτο καθώς το Κάιρο αρνείται να αναγνωρίσει σημαντική επήρεια στην Κρήτη.

κοινωνικά ερείπια

Η κυβέρνηση κατάφερε να συγκρουστεί και μάλιστα μετωπικά με τους ανθρώπους της τέχνης και του πολιτισμού γενικότερα. Δεν τους στήριξε στην κρίση της πανδημίας, πολλοί ζουν στα όρια της φτώχειας. Η υπουργός Μενδώνη δεν έχει καν προσανατολισμό στο τι θέλει να κάνει στο υπουργείο της, γενικότερα η κυβέρνηση δείχνει αδιάφορη για το πώς θα στηριχθεί η πραγματικά «βαριά βιομηχανία» του πολιτισμού.
Στην παιδεία είναι εκρηκτική η κατάσταση τόσο έναντι του νομοσχεδίου, όσο και σε επιμέρους αποφάσεις της Κεραμέως για τα μαθήματα , τις σχέσεις υποταγής με την Εκκλησία, την ιδιαίτερη φροντίδα που δείχνει για τα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά κολέγια. Οι εργαζόμενοι στο ΕΣΥ είναι στους δρόμους, καθώς μετά τα χειροκροτήματα οι νεοπροσληφθέντες  είναι τρείς μήνες απλήρωτοι, ενώ η ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ προχωρεί. Θα είναι ίσως το μεγάλο θέμα του Φθινοπώρου.
Εν κατακλείδι, ένα χρόνο μετά η Ελλάδα είναι σε χειρότερη κατάσταση απ΄ότι την παρέλαβε ο Μητσοτάκης. Και οι προοπτικές είναι χειρότερες,, αν όχι εφιαλτικές.
Η κρίση σίγουρα θα πυροδοτήσει πολιτικές εξελίξεις. Ο ανασχηματισμός είναι προ των  πυλών , οι εκλογές παίζονται. Όσο η κοινωνική κατάσταση θα επιδεινώνεται  τόσο πιο εκρηκτικό θα γίνεται το κλίμα.  Ένα χρόνο μετά η χώρα ζει μια νέα οπισθοδρόμηση και νέα κοινωνικά ερείπια εμφανίζονται στον ορίζοντα. Η κοινωνική αποσταθεροποίηση θα φέρει την πολιτική αποσταθεροποίηση. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι αυτοδύναμη δεν πιέζεται κοινοβουλευτικά. Η αποσταθεροποίηση όμως θα είναι πολιτική και θα είναι ισχυρή. Η συνέχεια επί της οθόνης….