Του Σωτήρη Σιδέρη


Άλλοι την χαρακτήρισαν παράνομη, άλλοι έκαναν λόγο για διαδικασία παρωδία, άλλοι μίλησαν για προσβολή του κοινοβουλίου. Είτε τα πάρουμε ένα ένα χωριστά, είτε όλα μαζί, ισχύουν στο ακέραιο. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης  δεν ήθελε να καταγραφεί  επιχειρηματολογώντας από το βήμα ττης βουλής  την επέκταση του κατηγορητηρίου κατά του Παπαγγελόπουλου , ενώ η Φώφη Γεννηματά δεν πήγε να ψηφίσει γιατί ξέρουν ότι θα μείνουν στην ιστορία. Έτσι, έβαλαν τους βουλευτές-χρησμολόγους,  να πάρουν την ευθύνη.

Ήταν μια πολύ κακή ημέρα για το κοινοβούλιο και τη δημοκρατία.  Και είναι ντροπή που για μια ακόμη φορά η ΝΔ δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο. Τον ρεβανσισμό της, την μισαλλοδοξία της και τον αυταρχισμό της. Είπαμε: νόμος και τάξη, επιτελικό κράτος, παρακμή, εκφυλισμός και ακόμη δεν έχουν πιάσει πάτο.
Μετά από πολύωρη διαδικασία που στιγματίστηκε από την διπλή ψήφο του βουλευτή της ΝΔ Καλογιάννη, την άρνηση της πλειοψηφίας να γίνεται χωριστή ψηφοφορία για  κάθε υποτιθέμενο αδίκημα του Παπαγγελόπουλου γιατί αυτό λέει ο κανονισμός της βουλής σύμφωνα με τον Δημήτρη Τσοβόλα, το αποτέλεσμα ήταν το αναμενόμενο. Αλλά προέκυψε μετά από την αντιδημοκρατική και στημένη πολιτική στο πλαίσιο της προανακριτικής, όπου όχι μόνο δεν προέκυψε κανένα στοιχείο, αντίθετα ίσως θα έπρεπε να έχει τερματιστεί η προανακριτική ελλείψει σοβαρού κατηγορητηρίου.
Η πρόταση των 30 βουλευτών της Ν.Δ. πέρασε με 175 υπέρ σε σύνολο 177 ψηφισάντων, ενώ στην κάλπη βρέθηκαν και δύο άκυρα ψηφοδέλτια., Φώφη Γεννηματά, Γιώργος Παπανδρέου , Xάρης Καστανίδης κατά δήλωσή τους απουσίαζαν εκτός Αθηνών για ανελαστικούς λόγους. Και καλά οι δύο τελευταίοι ας υποθέσουμε ότι ταυτόχρονα προέκυψαν ανελαστικοί λόγοι. Για την πρόεδρο του κόμματος τι είδους ανελαστικοί λόγοι υπάρχουν; η πιο  ανελαστική υποχρέωσή της ήταν να είναι στη βουλή, όπως φυσικά και ο πρωθυπουργός κατά την συζήτηση. Η επιστολή τους ότι θα ψήφιζαν «σύμφωνα με τη γραμμή του κόμματος» είναι η σιωπηλή συνενοχή σε μια προαναγγελθείσα εξευτελιστική διαδικασία.
Ο πρωθυπουργός όμως είναι ένα άλλο επίπεδο. Είναι η κινητήριος δύναμη της κυβέρνησης, είναι η απόλυτη αρχή που εγκρίνει ή απορρίπτει πρωτοβουλίες. Δεν έχει σημασία που το πάνω χέρι στην υπόθεση αυτή το έχει ο Σαμαράς. Ευθύνη του Μητσοτάκη είναι να αντιδράσει, να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει . η δήθεν αποστασιοποίησή του από την διαδικασία όχι μόνο δεν τον αθωώνει αλλά τον εκθέτει ακόμη περισσότερο. Πολλοί πρωθυπουργοί απαξιώθηκαν κατά την διάρκεια της ιστορίας, όχι μόνο για όσα αρνητικά έκαναν , αλλά και για όσα δεν έκαναν.
 Τα υπόλοιπα δείχνουν την ανεπάρκειά του  Μητσοτάκη να επιβληθεί στον Σαμαρά και τους βουλευτές του.  Δείχνουν επίσης ότι ο πρωθυπουργός δεν κινείται ούτε εκατοστό πέραν ενός ασφαλούς περιβάλλοντος. Η ιστορία γι αυτή την ντροπή θα είναι υπόθεση Μητσοτάκη και όχι Σαμαρά. Γιατί μόλις η υπόθεση φύγει από τη βουλή, θα καταπέσει λόγω ακυρότητας, καθώς η προανακριτική έχει κάνει πλήθος παρατυπιών. Αυτό λένε καλά καταρτισμένοι νομικοί, αυτό θα ισχύσει.

                 Περί εθνικής ενότητας
       

Όμως η ΝΔ δεν δικαιούται πλέον να επικαλείται την εθνική ενότητα σε κάθε βήμα και κάθε δυσκολία που αντιμετωπίζει για να αποδυναμώνει κάθε αντίδραση και να καταστέλλει κάθε διαμαρτυρία. Η εθνική ενότητα δεν μπορεί να οικοδομηθεί πάνω σε συμπλέγματα, αδικίες, παρανομίες, εκβιασμούς και μισαλλοδοξία. Και γι αυτό το σκηνικό, αποκλειστικά υπεύθυνος είναι ο Μητσοτάκης. Και καλά ο Μητσοτάκης. Η Γεννηματά θα ξαναμιλήσει για το λεγόμενο «βρόμικο 89;». Ίσως. Αλλά η ίδια εξελίσσεται σε ολετήρα της παράταξης που υποτίθεται ανήκει στον προοδευτικό χώρο.
Αύριο λοιπόν και ακόμη περισσότερο σε κάθε βήμα της υπόθεσης Παπαγγελόπουλου, η εθνική ενότητα θα τρίζει. Δεν υπήρχε κανένας πραγματικός λόγος γι αυτή την γελοία παράσταση που δόθηκε στην Προανακριτική και τη βουλή. Η διεύρυνση του κατηγορητηρίου ήταν η διέξοδος στο αδιέξοδο της Προανακριτικής. Ήταν μια κακόγουστη φάρσα, μια διαδικασία ντροπιαστική για το κοινοβούλιο, μια υπόθεση που κάνει όλο και πιο γκρίζα την λειτουργία της δημοκρατίας.
Γιατί σε τελική ανάλυση, το θύμα δεν είναι ο Παπαγγελόπουλος, αλλά η ίδια η Δημοκρατία.
 Για την ιστορία, μετά την ψηφοφορία η έρευνα που διεξάγει ήδη η ειδική επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης επεκτείνεται για τα αδικήματα:
1.    Πρόκληση και προσφορά για την τέλεση κακουργήματος (άρθρο 186 παρ.1 ΠΚ)
2.    Εκβίαση (αρ. 385 παρ. 1 περ. Γ΄παλαιού ΠΚ)
3.    Δωροληψία πολιτικού αξιωματούχου (αρ. 159 παρ. 1 παλαιού ΠΚ)
4.    Δωροληψία Υπαλλήλου (αρ. 235 ΠΚ),
5.    Ηθική Αυτουργία σε Κατάχρηση Εξουσίας (αρ. 46 παρ. 1 σε συνδυασμό με αρ. 239 ΠΚ),
6.    Ηθική Αυτουργία σε Παράβαση Καθήκοντος και Παράβαση Καθήκοντος (αρ. 46 παρ.1 σε συνδυασμό με ΠΚ 259 και ΠΚ 259 αυτοτελώς),
7.    Εγκληματική Οργάνωση περίπτωση Συμμορίας Αρ. 187 παρ. 3 (παλαιό αρ. 187 παρ.5)