H διαφωνία της Ιταλίας και της Ισπανίας στην τηλε- Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, σε ότι αφορά τον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης που προκάλεσε ο κορονοϊός, αναδεικνύει το χάσμα απόψεων και συμφερόντων, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών και μάλιστα την πιο κρίσιμη ώρα, μια στιγμή ζωής και θανάτου για τις περισσότερες χώρες-μέλη  αλλά και της ίδιας της Ένωσης. Ο λεγόμενος βοράς (Γερμανία, Ολλανδία, Αυστρία κα, δηλαδή οι οικονομικά ισχυροί και με κυβερνήσεις συντηρητικές) αδιαφορεί και πάλι για τα δεινά εκατομμύριών πολιτών, για τις κοινωνίες που κινδυνεύουν  με απόλυτη καταστροφή. Το θέμα πλέον δεν είναι οικονομικό (αυτό το ξέραμε και πριν , το γνωρίσαμε και το 2008-2010), το θέμα είναι πολιτικό, κοινωνικό, είναι θέμα πολιτισμού. 

Η διαφωνία αυτή την ώρα εστιάζεται στην έκδοση ευρωομολόγου, μέσω του οποίου οι όσες χώρες έχουν ανάγκη θα αναζητήσουν κεφάλαια από την διεθνή αγορά, με την εγγύηση φυσικά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Αυτό σημαίνει ότι η αποπληρωμή των ευρωομολόγων (μετά π.χ. από δέκα χρόνια) είναι κοινή-συλλογική ευθύνη του ευρωσυστήματος και θα γίνει και τότε από την ΕΚΤ. Η έκδοση πράγματι ενός ευρωομολόγου αλλάζει την φιλοσοφία και τις βασικές αρχές της ευρωζώνης. Γι αυτό και αντιτίθενται σθεναρά η Γερμανία, η Ολλανδία και η Αυστρία, όπως και άλλες χώρες που αυτή τη χώρα δεν μπαίνουν μπροστά στην αντιπαράθεση, όπως η Φιλανδία και οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης που στηρίζονται στην Γερμανία.
Ο λεγόμενος «βορράς»  λοιπόν αντιπροτείνει δανεισμό των χωρών που θέλουν και έχουν ανάγκη, μέσω του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης, που σημαίνει Μνημόνια. Οι χώρες της ευρωζώνης που μπορούν θα εγγυηθούν για αυτές που θα πάρουν τη βοήθεια, τα Κοινοβούλια τους θα αποφασίζουν και θα ελέγχουν τις δανειζόμενες χώρες. Γνωστά πράγματα τα έχουμε ζήσει. Η λεγόμενη χαλάρωση την οποία επικαλούνται τώρα λόγω του κοροναϊού, είναι ουσιαστικά αναστολή της δημοσιονομικής πειθαρχίας, λόγω του βιολογικού εχθρού. Μόλις αυτός νικηθεί, θα ισχύουν όσα ξέραμε θα επιστρέψουμε στην ….κανονικότητα αλα Σόιμπλε. 
Αυτή τη φορά με την έκδοση ευρωομολόγου συμφωνεί και η Κριστίν Λαγκάρντ, η γαλλίδα επικεφαλής της ΕΚΤ. Την έκδοση ευρωομολόγου ζητούν με κοινή τους δήλωση εκτός από την Ιταλία και την Ισπανία, η Γαλλία, η Ελλάδα, το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Σλοβενία (9 από τις 19 χώρες του ευρώ  ή το 1/3 των 27 κρατών-μελών της ΕΕ). 

Το μπάχαλο στην τηλε-Σύνοδο

 Μετά το «όχι» της Γερμανίας, της Ολλανδίας και της Αυστρίας, στην έκδοση ευρωομολόγου ήρθε το βέτο της Ιταλίας στο προσχέδιο του κειμένου συμπερασμάτων. Η κυβέρνηση του Τζουζέπε Κόντε απέρριψε το προσχέδιο του κειμένου συμπερασμάτων της Ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής λέγοντας ουσιαστικά «Η όλοι μαζί ή μόνοι μας». Ο Κόντε, του οποίου η χώρα βρίσκεται σε τραγική κατάσταση, έδωσε διορία 10 ημερών. «Μέσα σε δέκα μέρες η Ένωση πρέπει να βρει τη λύση. Αν η Ευρώπη δεν βοηθήσει όπως έκανε στο παρελθόν, τότε θα βασιστούμε στις δυνάμεις μας», είπε ο Κόντε, σύμφωνα με την Rai και την εφημερίδα La Repubblica.
Την ίδια στιγμή φαίνεται πως και η Ισπανία είναι στο πλευρό της Ιταλίας και μάλιστα να έχει υπάρξει και συμφωνία - συνεργασία Κόντε - Σάντσεθ. Είχε προηγηθεί η Κοινή Επιστολή των 9 (μεταξύ αυτών και του Κ. Μητσοτάκη) προς το Συμβούλιο Κορυφής στην οποία είχε τεθεί το ευρωομόλογο αλλά και μια σειρά από μέτρα ώστε να αντιμετωπισθεί η κρίση.  Αξίζει να παρατηρήσουμε οτι η γαλλοφωνη ΕΕ αυτή τη φορά είναι απένατι στην Γερμανία.
Η κατηγορηματική άρνηση ήρθε από την Α. Μέρκελ, τον ολλανδό Μ. Ρούτε και τον αυτριακό Σεμ. Κούρτς. Όπως είπαμε και  άλλες χώρες του βορρά δεν βλέπουν θετικά, την έκδοση ομολόγου επιμένοντας σε χρηματοδότηση με πιστοληπτική γραμμή δηλαδή τύπου μνημόνιο.
Το μόνο θετικό αυτή την ώρα είναι η απόφαση της ΕΚΤ  να καταργήσει το όριο αγοράς κρατικών ομολόγων έως το τέλος του έτους το οποίο τώρα αναμένεται να φτάσει ακόμα και στα 1,1 τρις ευρώ από όπου η Ελλάδα μπορεί να ωφεληθεί με 15 δισ.