του Σωτήρη Σιδέρη

Ο ευρωσκεπτικισμός επιστρέφει στην Ελλάδα με τα αρνητικά χαρακτηριστικά  που ήδη γνωρίζουμε, αλλά και με νέες αντιφάσεις και διλήμματα.  Στο επίκεντρο βρίσκεται φυσικά το προσφυγικό –μεταναστευτικό πρόβλημα , αλλά στο βάθος του ορίζοντα θα επανεμφανιστούν και παλιότερα προβλήματα που έχουν μειώσει δραματικά την ελκυστικότητα της ΕΕ. Τα προβλήματα ηθικής, οι ανισότητες, η ανοχή προς την ακροδεξιά πολιτική, η γερμανική Ευρώπη, ο αγοραίος νεοφιλελευθερισμός. Σε αυτά οι Έλληνες, θα προσθέσουν  και νέα πεδία , όπως η  άρνηση της ΕΕ να αναλάβει ευθύνες στο μεταναστευτικό, η άρνησή της έως τώρα  , να μειωθούν τα πλεονάσματα , ο διχασμός όσον αφορά το νέο κοινοτικό προυπολογισμό και η τεράστια ανοχή προς την Τουρκία  που ενεργοποιούν και τα αντι ευρωπαικά , αλλά και τα αντιγερμανικά αντανακλαστικά των Ελλήνων. 

 Το ήδη βεβαρημένο πολιτικό μητρώο της ΕΕ εμφανίζει νέα στοιχεία που θα ενισχύσουν την  περιχαράκωση των χωρών της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης, έναντι όλων των άλλων χωρών, καθώς η δραματική εικόνα εξάπλωσης του κορωνοϊού , σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό θα δοκιμάσουν τις αντοχές των δημοκρατικών κομμάτων έναντι του ακροδεξιού λαικισμού .  Τα οποία συντηρητικά κόμματα όμως έχουν  πλήρως συμμαχήσει με τα  ακροδεξιά σε πολλές χώρες και πλέον διαμορφώνουν την πολιτική τους με βάση αυτά τα δεδομένα. 

Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της Γερμανίας όπου σε κάθε συζήτηση κυριαρχεί ο φόβος του  φιλοναζιστικού AfD, ενώ τελευταία,  τον τόνο δίνει ο ακροδεξιός Ζεεχόφερ και η τραγική απόφαση του γερμανικού κοινοβουλίου που απέρριψε πρόταση των Πράσινων σε ψηφοφορία μάλιστα να πάρει η Γερμανία 5.000 πρόσφυγες από την Ελλάδα.  Αυτή η απόφαση έπρεπε να προκαλέσει πολιτική εξέγερση στην Ελλάδα και κυρίως στην κυβέρνηση , που δεν αντέδρασε καν. Είναι η κατάντια μιας Γερμανίας που οδεύει όλο και με μεγαλύτερη ταχύτητα σε νέα επικίνδυνα μονοπάτια και για την ίδια και για την Ευρώπη. 

Αποφάσεις χωρίς λογική

Η ελληνική κυβέρνηση βιώνει δραματικές αντιφάσεις που στην παρούσα φάση φαίνεται απλά να μην την απειλούν σύντομα όμως θα υποστεί τις συνέπειες, αλλά κυρίως καταδεικνύει το χάος πολιτικής.  Η πολιτική της δεν έχει λογική. Αν η κυβέρνηση είναι όντως σκληρή στο μεταναστευτικό, όφειλε να είναι σκληρή με την ΕΕ με στόχο να πιέσει και να μοιραστούν όλες οι χώρες τα βάρη. Αλλά δεν είναι. Έτσι , ενώ εμφανίζεται με πολεμική στολή στην πραγματικότητα αυξάνει κατά χιλιάδες τους μετανάστες και πρόσφυγες στην Ελλάδα, τους καθηλώνει σε ελληνικό έδαφος, σχεδιάζει να τους φυλακίσει σε στρατόπεδα και ξερονήσια μεγεθύνοντας δραματικά το πρόβλημα. Και όλα αυτά για  να μην ενοχλήσει τους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Κατά συνέπεια, ενώ προσπαθεί να ικανοποιήσει την ελληνική ακροδεξιά , στην πραγματικότητα υπηρετεί τα συμφέροντα των άλλων Ευρωπαίων.  Καλλιεργεί ψευδαισθήσεις για την αντιμεταναστευτική της πολιτική, ενώ στην πραγματικότητα οξύνει το πρόβλημα. Η κυβέρνηση, ενώ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι το 2015 προώθησε περίπου 1.000.000 πρόσφυγες και μετανάστες στην Ευρώπη για να μην μείνουν στην Ελλάδα, η ίδια η ΝΔ φυλακίζει τώρα στην Ελλάδα δεκάδες χιλιάδες για να μην πάνε στην Ευρώπη! Ως γνωστόν οι ψευδαισθήσεις και η προπαγάνδα έχουν μικρή διάρκεια. 

Ευρωσκεπτικισμός

Η ΕΕ ως οργανισμός βρίσκεται στα όρια αποδοχής από τους ευρωπαικούς λαούς. Μέχρι πρόσφατα αναπτύσσονταν  ο ακροδεξιός ευρωσκεπτικισμός τύπου Όρμπαν, Σαλβίνι, Πολωνίας  και άλλων χωρών. Ήδη όμως   αναπτύσσεται και  ευρωσκεπτικισμός  των προοδευτικών κομμάτων,  με όχημα την απουσία αλληλεγγύης, το έλλειμμα δημοκρατίας και την ιδιοτέλεια των μεγαλύτερων χωρών. Δηλαδή , οι προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης καταγγέλλουν την ΕΕ επειδή σύρεται πίσω από ακροδεξιές αντιλήψεις , παρά τις επισημάνσεις ότι η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης δέχεται τεράστια πλήγματα. 

Σε αυτό το κλίμα εγκλωβίζεται η ελληνική κυβέρνηση που εμφανίζεται πελαγωμένη σε πλήθος αντιφάσεων. Από τη μια πλευρά στρατιωτικοποιεί την πολιτική της, εμφανίζεται με αντιμεταναστευτική-αντιπροσφυγική ταυτότητα , αλλά ταυτόχρονα καθηλώνει χιλιάδες ανθρώπους στην ελληνική επικράτεια, αρνούμενη να πιέσει την Ευρώπη για αναλογική κατανομή των βαρών.  Αυτή είναι η  πραγματικότητα, μια χαώδης αντίφαση και ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικής επάρκειας να λύνει προβλήματα. Αν η κυβέρνηση θέλει να μειώσει το βάρος του προβλήματος οφείλει να αλλάξει τη σχέση της με την Ευρώπη .  Αν δεν το πράξει θα εγκλωβιστεί στην συνέχεια σε ένα αντιευρωπαικό κλίμα που δεν θα μπορεί να αλλάξει. Και ο αριθμός των εγκλωβισμένων στην Ελλάδα θα αυξάνεται  η οργή κατά της ΕΕ θα μεγαλώνει και αυτό θα το πληρώσει η κυβέρνηση και μάλιστα ακριβά. 

Και τελικά αποδεικνύεται πως ούτε δόγμα ασφάλειας υπάρχει, ούτε μεταναστευτική πολιτική υπάρχει , ούτε πολιτική έναντι της Τουρκίας υπάρχει. Μόνο δόγμα ότι η Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της είναι προβλέψιμοι.