του Σπύρου Σουρμελίδη

Η Ελλάδα δεν είναι απλώς η χώρα της μίζας. Είναι η χώρα όπου η μίζα είναι προστατευόμενο είδος. Ο Χαράλαμπος Αθανασίου, πρώην δικαστικός, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης (κυβέρνηση Σαμαρά –Βενιζέλου), ξέρει τι λέει. Η  «μίζα είναι στα καθήκοντα του υπουργού», γι αυτό και ως αδίκημα έχει παραγραφεί στην περίπτωση του σκανδάλου Novartis. Η κυνική θεώρηση των πραγμάτων του Χ. Αθανασίου δεν αφορά μόνο το σκάνδαλο Novartis και τους τυχόν κατηγορούμενους υπουργούς γι αυτό. Είναι η αντίληψη ενός πολιτικού προσωπικού που έφερε τη χώρα στην χρεοκοπία και μετά ανέλαβε να την σώσει. Του Χ. Αθανασίου είχε βεβαίως προηγηθεί ο Ε. Βενιζέλος ο οποίος επίσης υποστηρίζει ότι τυχόν αδικήματα έχουν παραγραφεί λόγω του Άρθρου 86 του Συντάγματος. Και όλ αυτά ειπώθηκαν μερικές ώρες πριν αποφασιστεί η ανανέωση της θητείας  της επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς, Ελένης Τουλουπάκη.   Μετά  απ αυτά δεν χρειάζεται καμία συζήτηση, ειλικρινά., για το τι ακριβώς έχει συμβεί στη χώρα τα προηγούμενα χρόνια.

Ο Χαράλαμπος Αθανασίου φιλοξενούμενος σε πρωινή εκπομπή της ΕΡΤ όταν ρωτήθηκε αν η μίζα είναι «στις αρμοδιότητες του υπουργού» ή είναι «επ’ ευκαιρία των καθηκόντων», απάντησε: «Μα δεν θα την έπαιρνε την μίζα αν δεν ήταν υπουργός…Εγώ πιστεύω, ότι κατά την άσκηση των καθηκόντων του, γιατί εάν δεν ασκούσε τα καθήκοντά του δεν θα την έπαιρνε ο οποιοσδήποτε υπουργός». Και ρωτήθηκε εκ νέου «είναι στα καθήκοντα ή επ ευκαιρία των καθηκόντων; Και απάντησε ο κ. Αθανασίου: «Είναι στα καθήκοντά του. Αυτό πιστεύω».
Στην συνέχεια βεβαίως όταν είδε τις αντιδράσεις, μίλησε για διαστρέβλωση. Γιατί ο πρώην δικαστικός και πρώην υπουργός, (ισχυρίζεται) ότι εξηγούσε το Άρθρο 86 και αν  η παραγραφή αφορά και το αδίκημα της δωροδοκίας.
Ποια είναι η διαφορά; Αυτό καταλάβαμε όλοι. Ότι το Άρθρο 86 προστατεύει τους πολιτικούς και από την δωροδοκία,  (περιορίζοντας το χρονικό όριο δίωξης).
Γιατί γίνεται όμως όλη αυτή η συζήτηση και με τέτοια ένταση.
Πρώτον, γιατί η διερεύνηση του σκανδάλου Novartis έχει οδηγηθεί σε ισχυρά συμπεράσματα και δεν αποκλείεται να προκύψουν και ευθύνες συγκεκριμένων προσώπων για χρηματισμό.
Δεύτερον, γιατί εκτός από τον Ανδρέα Λοβέρδο δεν αποκλείεται να ζητηθεί  η άρση της ασυλίας και άλλων πολιτικών προσώπων.
Τρίτον, η όλη ανάλυση της θεωρίας Βενιζέλου, περί παραγραφής,  με τις «επισημάνσεις» Αθανασίου, έγινε λίγες ώρες πριν το  Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου, αποφασίσει  κατά πλειοψηφία (8-3) την ανανέωση της θητείας της εισαγγελέως Ελένης Τουλουπάκη, στη νευραλγική θέση της επικεφαλής της Εισαγγελίας Διαφθοράς ( η οποία και εξετάζει  μεταξύ άλλων το σκάνδαλο Novartis).
Τέταρτον, γιατί όπως όλα δείχνουν, η θεωρία της παραγραφής (της μίζας), θα είναι βασική υπερασπιστική γραμμή στην συνέχεια της υπόθεσης.

Πιο θλιβερό και από τη μίζα

Η ανάδειξη του θέματος της παραγραφής, είναι γεγονός ακόμα πιο θλιβερό και υβριστικό προς τους Έλληνες, και από το ίδιο το σκάνδαλο. Γιατί είναι μια κυνική διαπίστωση ότι και αν ακόμα βλέπουμε τον «δολοφόνο», τον εγκληματία, δεν μπορούμε να τον πειράξουμε, διότι  το αδίκημα του έχει παραγραφεί.
Είναι μια ωμή αναγνώριση ότι στόχος του Άρθρου 86 του Συντάγματος ήταν κάποια τέτοια περίπτωση.
Είναι μια κυνική διαπίστωση του γιατί και πώς η χώρα βρέθηκε στην χρεοκοπία που δεν ήταν  μόνο οικονομική. Ήταν χρεοκοπία θεσμών, πολιτικής λειτουργίας, αξιών, στόχων και προθέσεων. Και αυτό κάνει ακόμα δυσκολότερη  τη ζωή μας, περιορίζοντας στο ελάχιστο την ελπίδα για ανάκαμψη.
Αποτελεί ύβρι, το να λες σ ένα λαό, ότι είναι δέσμιος σε μια χώρα που οι θεσμοί προστατεύουν τη μίζα!