Η πολιτική του Ερντογάν ξαναφέρνει στην επικαιρότητα το παλαιό «ανατολικό ζήτημα», δηλαδή την τύχη της ευρύτερης περιοχής λόγω της συρρίκνωσης (19ος αιώνας) και τελικά της διάλυσης (20ος Αιώνας) της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σε λίγα 24ωρα αναμένεται να πλεύσει από την Αττάλεια το τουρκικό γεωτρύπανο «Fatih» (Πορθητής) για την πρώτη γεώτρηση της Τουρκίας στην ανατολική Μεσόγειο. Μένει να δούμε αν θα κινηθεί σε τουρκικά ή σε κυπριακά ύδατα.

Η ενέργεια αυτή όμως είναι η απάντηση του Ερντογάν στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Είναι η «διεκδίκηση» πηγών ενέργειας που φυσικά η Τουρκία θεωρεί εδώ και δεκαετίες ότι της ανήκουν, απειλώντας πρωτίστως την Κύπρο και την Ελλάδα. Εμμέσως όμως και τους δυτικούς, των οποίων οι εταιρίες , έχουν πάρει δικαιώματα από την Κύπρο για έρευνα και εκμετάλλευση φυσικού αερίου. Η «συμμαχία» περιλαμβάνει και το Ισραήλ και την Αίγυπτο, χώρες που έχουν έντονες διαφορές με την Τουρκία του Ερντογάν.
Η προσπάθεια του Ερντογάν να διεκδικήσει μερίδιο από την «μοιρασιά» (εδαφών και ενέργειας) της αναδιάταξης στη Μέση Ανατολή, συνοδεύτηκε από πολεμικές περιπέτειες (σύμπραξη με τους τζιχαντιστές, πόλεμος κατά των κούρδων, της Συρίας και του Ιράκ) και από διπλωματικές εντάσεις με Ευρώπη και τώρα με τις ΗΠΑ.
Αφού έριξε ρωσικό αεροπλάνο για να προκαλέσει αμερικανο-ρωσική σύγκρουση, βρέθηκε στην αγκαλιά του Πούτιν. Ταλαντεύθηκε μεταξύ Αμερικής και Ρωσίας, θέλει και τα σύγχρονα αμερικανικά μαχητικά F-35 και τους σύγχρονους ρωσικούς πυραύλους S-400. 
Οι ενέργειες του (πολλές από τις οποίες ήταν τυχοδιωκτικές), οδήγησαν τον τούρκο Πρόεδρο σε μια πρωτοφανή σύγκρουση με τις ΗΠΑ και τελικώς σε   νέα οικονομική κρίση από το 2000-2001. Η τουρκική λίρα συνεχίζει να πέφτει, οι τράπεζες της Τουρκίας χάνουν ρευστότητα και τα τουρκικά ομόλογα απειλούν την οικονομία στην Ευρώπη και σε πολλές ακόμα χώρες.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής Ερντογάν είναι να αμφισβητείται η ίδια η θέση της Τουρκίας. Μέλος του ΝΑΤΟ, υποψήφια για ένταξη στην ΕΕ, φίλος όμως και της Ρωσίας και του Ιράν. Δεν είναι λίγοι πλέον στη Δύση,  αυτοί που βλέπουν ότι η Τουρκία θα φύγει ή πρέπει να φύγει από το ΝΑΤΟ. Τα μέτρα του Ντ. Τράμπ κατά της Τουρκίας, ανατρέπουν μια ισορροπία δεκαετιών, αφού βάζουν στην ίδια θέση την σύμμαχο Τουρκία με τους αντιπάλους των ΗΠΑ, την Ρωσία και το Ιράν.

Η προβληματισμένη Ευρώπη

Το κτύπημα Τράμπ όμως κατά της Τουρκίας, έχει επιπτώσεις και στην Ευρώπη (αλλωστε πήρε μέτρα και κατά της ΕΕ) αφού ο μεγαλύτερος εμπορικός και οικονομικός εταίρος της Άγκυρας είναι οι ευρωπαϊκές χώρες, ιδιαίτερα η Γερμανία και Ολλανδία. Υπάρχουν  δε πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες εκτεθειμένες σε τουρκικά ομόλογα. Και ολ αυτά την ώρα που στην Ευρώπη υπάρχουν επίσης ισχυρές ενστάσεις για τον Ερντογάν και την πολιτική του. Ο τούρκος Πρόεδρος είναι ανεπιθύμητος και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ πολλές χώρες επίσης ανοικτά λένε ότι η Τουρκία δεν θα ενταχθεί στην ΕΕ γιατί δεν ανήκει στην Ευρώπη, πρωτίστως η Αυστρία και η Γαλλία.
Το θέμα «Τουρκία» επομένως έγινε γόρδιος δεσμός για την Αγκελα Μέρκελ, αλλά και για την ΕΕ όπως και για την Ελλάδα. Δεν θέλουμε  την απειλητική και επικίνδυνη Τουρκία, δεν θέλουμε συγχρόνως μια διαλυμένη και σε διαρκή κρίση Τουρκία. Μια διαλυμένη Τουρκία, θα είναι ένα πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα απ΄ αυτό που δημιουργήθηκε σε Συρία, Λιβύη και Αίγυπτο (μαζί) το 2011.

Ο Ταγίπ Ερντογάν έχοντας πλέον πληγωθεί καίρια από τα μέτρα Τράμπ, αναζητά ξανά να βρει κάποια συνεννόηση με τους ευρωπαίους, ενώ συνδέεται όλο και περισσότερο με τη Μόσχα. Και ενώ ο Τράμπ συνεχίζει να «πυροβολεί» Ρωσία, Τουρκία αλλά και ΕΕ, με μέτρα οικονομικά, η Μέρκελ και ο Πούτιν συζητούν την ακόμα μεγαλύτερη συνεργασία τους στον οικονομικό (πρωτίστως ενεργειακό τομέα) αλλά και πως θα «σώσουν» τον Ερντογάν από τον κακό του εαυτό.

Το φυσικό αέριο η αιτία όλων των μαχών

Είναι το φυσικό αέριο που διχάζει μεγάλους και μικρούς παίκτες, είναι οι νέες πηγές ενέργειας στην ανατολική Μεσόγειο και οι αγωγοί που δημιουργούνται που τρελαίνουν και τον Ερντογάν όπως και όλους τους άλλους. Ο τούρκος Πρόεδρος μιλά πλέον για οικονομικό πόλεμο των ΗΠΑ, με σκοπό να εξοντώσουν την Τουρκία. Όμως ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα ελιγμό, ούτε καν να απελευθερώσει τον πάστορα Μπράνσον, ώστε να ξανασυζητήσει με τους αμερικανούς. Αντιθέτως θυμίζει σε όλους (αμερικανούς, ευρωπαίους, ισραηλινούς, Αιγύπτιους , Έλληνες) ότι το θέμα είναι η …ενέργεια. Και ότι αυτός θα συνεχίσει να διεκδικεί μερίδιο από την μοιρασιά. Γι αυτό και την ώρα που η Λίρα συνεχίζει να πέφτει, βγάζει το γεωτρύπανο «Πορθητής» (Fatih) στην ανατολική Μεσόγειο, με καράβια και τεχνολογία Νορβηγική. Πρόκειται για τα υπό νορβηγική σημαία πλοία «Siem Sasha» και «Siem Louisa», όπως και το πλοίο υποστήριξης υπεράκτιων δραστηριοτήτων «Siem Sophia». Στην περιοχή της πρώτης γεώτρησης, στον στόχο «Alanya-1», ανοικτά του κόλπου της Αττάλειας προς τα ανατολικά, η Τουρκία έχει αναπτύξει μέσω της Ανώνυμης Τουρκικής Εταιρείας Πετρελαίου (TPAO) ερευνητική δραστηριότητα με τρεις σειρές σεισμογραφικές έρευνες από το 2008.