O σύγχρονος ισπανικός εμφύλιος , δεν συγκλονίζει μόνο την Ισπανία,  αναδεικνύει την σαθρή ενότητα  της Ευρωπαϊκής Ένωσης.  Πλούσιος Βορράς εναντίον του φτωχού Νότου, αυτό είναι το στερεότυπο που οδήγησε τους Καταλανούς στην υπερβολή, να φύγουν από το καθεστώς της αυτονομίας στην απόσχιση, στην ανεξαρτοποίηση.  Επικαλούμενοι φυσικά και την διαφορετική εθνική τους ταυτότητα. Η Ισπανία βρίσκεται στα πρόθυρα της βίας μεταξύ Βαρκελώνης και Μαδρίτης, με τις πρώτες συνέπειες να φαίνονται στον τομέα της οικονομίας. Όμως ο αντίκτυπος στην υπόλοιπη Ευρώπη δεν αφορά τα επιμέρους  αποσχιστικά  κινήματα σε μερικές χώρες. Αναδεικνύει την μήτρα του κακού, την υποβόσκουσα αντιπαράθεση βορρά –νότου, στην ΕΕ γενικώς.
Οι βόρειοι ψηφίζουν όλο και πιο αντιευρωπαϊκά, ζητώντας λιτότητα για τους νότιους και περισσότερα δικαιώματα  για τους ίδιους. Για την ΕΕ, ο έλεγχος της Καταλονίας, είναι ένα δύσκολο στοίχημα. Γιατί ο ξεσηκωμός μιας «επαρχίας» της αυτοκρατορίας πρέπει να καταπνιγεί. Αν δεν προκύψει αυτό, το παράδειγμα είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για όλους.

Ο Μαριάνο Ραχόι και ο βασιλιάς Φίλιππος ο ΣΤ (γιός του Χουάν Κάρλος και της Σοφίας), πέτυχαν να ζωντανέψουν το φάντασμα του εμφυλίου στην Ισπανία. Αντιμετωπίζοντας με υπέρμετρη βία το καταλανικό δημοψήφισμα με το ερώτημα της ανεξαρτησίας, πέτυχαν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα απ αυτό που επεδίωκαν. Νομιμοποίησαν ηθικά και πολιτικά την τάση απόσχισης της Καταλωνίας, πολλαπλασίασαν του οπαδούς της ανεξαρτοποίησης στην ίδια την Καταλωνία.
Ο Ραχόι και ο Φελίπε  επι τρείς βδομάδες νομίζουν ότι ο Πουτζδεμόντ δεν θα τολμήσει να προχωρήσει στην ανεξαρτοποίηση, φοβούμενος την κατάργηση της αυτονομίας και ότι θα τεθεί η Καταλονία υπό επιτροπεία.  Και οι Βρυξέλλες μετά την αρχικό τους δισταγμό στήριξαν τον Ραχόϊ και τις αποφάσεις του, υπέρ της νομιμότητας.
Όμως ο Πουτζδεμόντ προχώρησε στην κήρυξη της ανεξαρτησίας, αφού δεν βρήκε ανταπόκριση για τον διάλογο τον οποίο επεδίωξε.
Η απάντηση ήρθε με την απόφαση της Γερουσίας της Ισπανίας, να  ενεργοποιήσει το άρθρο 155, που σημαίνει ότι η Καταλονία τίθεται υπό επιτροπεία.
Κυβέρνηση, αστυνομία, οικονομική διαχείριση, κοινοβούλιο, τηλεπικοινωνίες, ΜΜΕ, τα πάντα τίθενται στην δικαιοδοσία της κεντρικής κυβέρνησης. Αργότερα Η Μαδρίτη θα προκηρύξει πρόωρες εκλογές για να εκλεγεί νέα Βουλή και νέα κυβέρνηση.
Όμως αυτό σημαίνει ότι όλες οι κυβερνητικές υπηρεσίες στην Καταλονία θα τεθούν υπό τον έλεγχο της Μαδρίτης. Εγχείρημα δύσκολο και επικίνδυνο. Ήδη οι υπάλληλοι δηλώνουν ότι δεν πρόκειται να παραδώσουν στους εισβολείς από την Μαδρίτη. Πολύ πιο επικίνδυνο θα είναι το εγχείρημα της σύλληψης του Κάρλες Πουτζδεμόντ και των 13 τοπικών υπουργών.
Χιλιάδες καταλανοί είναι στους δρόμους πανηγυρίζοντας και συγχρόνως έτοιμοι να υποστηρίξουν την ανεξαρτησία. Παρα το γεγονός ότι και η καταναλική κοινωνία είναι διχασμένη.
Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται στην Καταλονία. Η ισπανική οικονομία παρουσιάζει δείγματα ακινησίας, η κοινωνία είναι παγωμένη και ανήσυχη σε όλες τις περιοχές και η κεντρική διοίκηση παίζει τα ρέστα της.
Όπως και ο βασιλικός Οίκος. Ο Φελίπε βρίσκεται στη θέση που βρέθηκε κάποτε ο παππούς του, ο οποίος και έχασε τον Θρόνο από  Φρανσίσκο Φράνκο. Για να ακολουθήσει ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος.
Ο Πουτζδεμόντ μπορεί να μην  παραμείνει πρωθυπουργός της Καταλονίας ανεξαρτήτως των εξελίξεων. Όμως κινδυνεύει να χάσει τη θέση του και ο Μαριάνο Ραχόι στον οποίο όλο και περισσότεροι καταλογίζουν λάθος χειρισμούς.
Εκλογές στην Καταλονία, αλλά θα έχουμε εκλογές και στην Ισπανία. Ισως η λύση τελικώς να έρθει με την αποχώρηση και των δύο και του  Πουτζδεμόντ  όπως και του Ραχόι.